Απόστολος Καρανικόλας ή Σαμαράς - Σίγησε τ΄ αηδόνι του Μανταμάδου

Απόστολος Καρανικόλας ή Σαμαράς
(1927-2019)
Σίγησε τ΄ αηδόνι του Μανταμάδου, σήμερα 8 Αυγούστου 2019, άφησε την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά του μονάκριβού του γιου Νίκου.
Όλοι μας θα θυμόμαστε τον καλλίφωνο και ακούραστο ιεροψάλτη του χωριού μας που υπηρέτησε τη βυζαντινή μουσική από το 1948 με αγάπη και πάθος. Ήταν ιδρυτής διαφόρων χορωδιακών σχημάτων, όπως της χορωδίας του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων «Η Ομόνοια» και άλλων «πρόσκαιρων» χορωδιών. Η βοήθειά του και η προσφορά του ήταν πάντα ανιδιοτελής. 

Ο Αποστόλης Καρανικόλας, γεννήθηκε το 1927 στο Μανταμάδο ο πατέρας του ήταν σαμαροποιός-απ' όπου και το προσωνύμιο «Σαμαράς»- στο επάγγελμα τον διαδέχτηκαν και οι 4 γιοί του. Ο Απόστολος Καρανικόλας άσκησε το επάγγελμα του σαμαροποιού μέχρι το 1966, οπότε άνοιξε μαγαζί με ψιλικά στον Μανταμάδο. 

Με πάθος, μεθοδικότητα και ακατάβλητη δραστηριότητα, ο Απόστολος Καρανικόλας, συγκέντρωνε λαογραφικό και παραδοσιακό υλικό του Μανταμάδου. Καρπός της προσπάθειάς του αυτής, εκτός από τα λαογραφικά κείμενά του, που κατά καιρούς δημοσιεύθηκαν σε τοπικά περιοδικά και εφημερίδες, είναι και τρία βιβλία του. 
Το «Ογδόντα χρόνια Μανταμαδιώτης», που εξέδωσε ο Δήμος Μανταμάδου το 2009. Το δεύτερο βιβλίο του «Ευτράπελες ιστορίες των παππούδων μας» και το τρίτο «Παραδοσιακά τραγούδια από τον Μανταμάδο της Λέσβου» εκδόθηκαν από το Σύλλογο Γυναικών Μανταμάδου.

Ο Παύλος Παρασκευαΐδης στην εισαγωγή του βιβλίου «Παραδοσιακά τραγούδια από τον Μανταμάδο της Λέσβου» μεταξύ άλλων γράφει: «Ο Απόστολος Καρανικόλας αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του για να αποθησαυρίσει πλουσιότατο λαογραφικό και ιστορικό υλικό. Και τα κατάφερε με την εργατικότητά του και την επίμονη και άοκνη προσπάθειά του. Με συγκινητική υπομονή, περίσσια αγάπη για το χωριό του και μεράκι σύναξε πλούσια λαογραφικά στοιχεία, φρόντισε να διασώσει ό,τι μπορούσε από το παρελθόν, για να μάθουν οι νεότεροι τις δοξασίες, τις παραδόσεις, τους θρύλους, τα ήθη και έθιμα που βίωσε και άκουσε μικρός στο χωριό του. Ίσως έτσι θέλησε να επιστρέψει τα «τροφεία» στον Μανταμάδο, τον τόπο που τον γέννησε και τον ανάθρεψε. Είναι από τους ανθρώπους που έχουν αποθέσει το δικό τους λιθάρι στο πολιτιστικό οικοδόμημα του τόπου μας» 
Άξιε συνεχιστή του Πνευματικού Μανταμάδου…αιωνία σου η μνήμη.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στη σύζυγό του, το γιό του και σε όλους τους συγγενείς του.