Αυτή την υπέροχη φωτογραφία τράβηξε το 1969 η Agathe Bunz έξω από το Αναγνωστήριο Αγιάσου.
Πραγματικός συγκοινωνιακός κόμβος της παλιάς Αγιάσου, αφού στο σημείο αυτό συναντιούνται πέντε λιθόστρωτοι δρόμοι! Οι τρεις φαίνονται σ’ αυτό το σαγηνευτικό πλάνο, που αναδύει την ακαταμάχητη γοητεία της άσπρης πέτρας.
Αριστερά η οδός Βρανίδη Γλεζέλη, στο μέσο η οδός Παναγιώτη Τζανετή που έρχεται από την Καρυά και δεξιά το αδιέξοδο σοκάκι που οδηγούσε στον καναρά της Μπίλιας (σφαγείο αδελφών Χατζηκομνηνού, γνωστών κρεοπωλών της αγοράς).
Ο αριστερός και ο μεσαίος δρόμος αγκαλιάζουν το στενομέτωπο σπίτι του Παναγιώτη Μακαρώνη, πατέρα του Βασίλη και του Γιάννη, παιδικών φίλων και γειτονόπουλων. Ο κυρ-Μέντιος δεμένος στην κληματαριά περιμένει υπομονετικά το επόμενο αγώγι. Πάνω αριστερά φαίνονται τα κλαδιά της τεράστιας βρωμούσας που πύργωνε το μπόι της στην υπερυψωμένη αυλή του ερειπωμένου σπιτιού, το οποίο σήμερα ανακατασκευάζεται και με το μεράκι των ιδιοκτητών του διαμορφώνεται σε ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα.
Ο μεσαίος και ο δεξιός δρόμος σαν τις δυο λαβίδες μιας μασιάς σφίγγουν το σπιτάκι της Στρατούλας Κουρτζέλη-Τουρβαλή, στο ισόγειο του οποίου βρίσκεται το γραφικό μαγαζάκι με τα είδη λαϊκής τέχνης που συναντάμε ανηφορίζοντας στην εκκλησιά.
Είναι χαρακτηριστική η τάση των παλιών Αγιασωτών να οικοδομούν κάθε σπιθαμή γης του συχνά ακανόνιστου οικοπέδου τους και να φτιάχνουν οξυγώνια σπίτια, ώστε να καλύψουν τις αυξημένες οικιστικές ανάγκες της πολυμελούς φαμίλιας τους!
Άλλα δυο λιθόστρωτα καλντερίμια συμβάλλουν στο σημείο αυτό, που δεν φαίνονται. Αριστερά της οδού Βρανίδη Γλεζέλη η οδός Σαλαμίνας και δεξιά απ’ το τσακμά-σουκάτσ’ η οδός Κήπου Παναγίας, που περνά από τον αφαλό του χωριού, την Αγιά Σωτήρα (παρεκκλήσια Ζωοδόχου Πηγής και Αγάθωνος Εφεσίου), την οποία το καλλιτεχνικό δαιμόνιο του θείου μου Δημήτρη Καμαρού την έχει μετατρέψει στις μέρες μας σ’ ένα μικρό επίγειο παράδεισο!
Στο βάθος του μεσαίου δρόμου, που οδηγεί στην εκκλησία της Παναγιάς, φαίνεται η γειτονιά του πατρικού μου σπιτιού. Βλέποντας τη φωτογραφία ξυπνούν αλησμόνητες παιδικές θύμησες! Σ’ αυτό εδώ το πέρασμα καθημερνά αχολογούσε το παιδομάνι, κουτσομπόλευαν οι γειτόνισσες στη ρούγα, χτυπούσε η καρδιά του μαχαλά…
---------------
κείμενο Παναγιώτης Κουτσκουδής
αρχική ανάρτηση φωτογραφίας Χρίστος Παρασκευαΐδης
