Νοσοκομείο Μυτιλήνης... "Πώς να του πεις ότι ο συγγενής του θα πεθάνει μόνος του σε ένα θάλαμο;"

Σε μια πρόσφατη ανάρτησή του στη σελίδα του στο Facebook, ο παθολόγος Χρήστος Σταυρέλλης που υπηρετεί στην κλινική κόβιντ του Βοστάνειου Νοσοκομείου περιέγραψε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που περνούν από το μυαλό του, μετά το τέλος μια κοπιαστικής βάρδιας.

Στην ανάρτησή του εκφράζει την ανησυχία του για την νοσηλεία με κορονοϊό όλων και πιο νέων σε ηλικία ανθρώπων, την αγωνία του για την εξέλιξη της ασθένειας τους, την αδιαφορία των πολιτών στην εφαρμογή των μέτρων προστασίας και με εύσχημο τρόπο καυτηριάζει την άρνηση στον εμβόλιο.

Η ανάρτηση του κ. Σταυρέλλη: 

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΗΜΕΡΑΣ:

Το πρωί πας στην δουλειά σου αρκετά σκεπτικός. Τα θετικά στο νησί πολλά. Απορείς γιατί ακόμα δεν είμαστε σε καραντίνα, αφού τα νούμερα λένε άλλα και η νοοτροπία των ντόπιων γνωστή.

Έχεις δουλέψει κ εφημερεύσει στην covid κλινική πολλούς μήνες τώρα. Άλλη μία τέτοια μέρα ξημέρωσε. 27 στο σύνολο οι ασθενείς… 5 νέες εισαγωγές… και άλλες 2 πρωινές. Πλέον πιο νέοι άνθρωποι νοσηλεύονται. (27, 30, 40, 49, 51!).

Φοράς την πανοπλία σου κ ξεκινάς επίσκεψη. Το κορμί έχει μάθει και δεν ιδρώνει πια τόσο, ο πονοκέφαλος από την ασπίδα στο μέτωπο πιο ήπιος, έχεις μάθει πλέον να ρυθμίζεις τις αναπνοές σου, θυμάσαι πιο εύκολα τα ζωτικά σημεία των ασθενών, έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι τις φοβίες των ασθενών που είναι μακριά από τους αγαπημένους τους και που διαισθάνονται τον σοβαρό κίνδυνο. Δύσκολες οι περιπτώσεις των ασθενών που δυσπνοούν. Το δύσκολο κομμάτι της επίσκεψης τελείωσε.

Πάμε να αξιολογήσουμε τον εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο. Βλέπεις ακτινογραφία νέου σχετικά και σε καλή γενική κατάσταση και ξέρεις τι θα του συμβεί πιθανότατα σε λίγες μέρες. Κρίμα. Χαίρεσαι με την πρόοδο των περισσότερων.

Ακολουθεί η τηλεφωνική ενημέρωση συγγενών. Πώς να του πεις ότι ο συγγενής του, έστω κ ηλικιωμένος, ότι θα πεθάνει …μόνος του σε ένα θάλαμο;

Προγραμματισμός εξετάσεων για αύριο.

Έμεινε λίγος χρόνος να χαλαρώσεις, αφού έγινε και η αξονική τομογραφία και επιβεβαιώθηκε η πνευμονική εμβολή.

Άλλος ένας θάνατος στην κλινική… Μαθαίνεις ότι θα στελεχώσεις την covid κλινική, τουλάχιστον άλλους 2 μήνες.

Πότε θα τελειώσει όλο αυτό;

Πότε θα ξαναγίνω παθολόγος;

Πότε θα γυρίσω στην κανονικότητα;

Πότε θα αγκαλιάσω τα παιδιά μου χωρίς φόβο μετά την δουλειά;

Πότε θα πάω στους γονείς μου χωρίς άγχος;

Πότε θα νιώσω ασφάλεια στον χώρο εργασίας μου;

Θα υπάρξει νέα καραντίνα;

Θα υπάρξουν νέες μεταλλάξεις;

Δεν μπορώ να απαντήσω…μάλλον θα ενημερωθώ από τους “γιατρούς” του Facebook .

Παραδίδω στον εφημερεύοντα ιατρό και φίλο την κλινική και τον ….. σταυρώνω για καλή εφημερία.

Βγαίνω από την κεντρική είσοδο και τσούζουν τα μάτια μου από τον ήλιο. Λογικό ύστερα από τόσες ώρες. Το κινητό χτυπάει. Άλλος ένας γνωστός μου θετικός. Άλλος ένας που δεν το δήλωσε. Με χαιρετάει κύριος με μηχανάκι που είναι στενή επαφή αλλά δεν τήρησε την καραντίνα. Παρατηρώ έναν παπά που δεν φοράει μάσκα αλλά κάνει τουλάχιστον τον σταυρό του. Πολιτικός του τόπου μου φωνάζει: Γιατρεεεέ όλα καλά; Αυτός ζει σε άλλο κόσμο φαίνεται. Φέρε γιατρούς !.

Κοντοστέκομαι και τρελαίνομαι…

Αυτός όμως που με αποτελείωσε ήταν ο… “γιατρέ να το κάνω το εμβόλιο” ;

Τι να σου πω ρε φίλε;

Ήταν μια αφήγηση επιστημονικής φαντασίας. Ή μήπως όχι;

------

https://www.ertnews.gr/. Δήμητρα Λαχουρή