Στην Αγία Παρασκευή το θέατρο συνάντησε 4 διηγήματα του Μυριβήλη
Το 2019 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από το θάνατο ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους του 20ου αιώνα, του συμπατριώτη μας Στράτη Μυριβήλη.
Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) τιμώντας αυτή την επέτειο φιλοξένησε τις προηγούμενες μέρες στον υπέροχο χώρο του Μουσείου Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου, στην Αγία Παρασκευή μια ξεχωριστή θεατρική παράσταση. Η παράσταση-τελετουργία βασιζόταν σε τέσσερις μικρές ιστορίες από τα «Χρωματιστά βιβλία» του συγγραφέα, τα οποία εκδόθηκαν σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του: «Το πράσινο βιβλίο» (1935), «Το γαλάζιο βιβλίο» (1939), «Το κόκκινο βιβλίο» (1952) και «Το βυσσινί βιβλίο» (1959). Οι τίτλοι των 4 διηγημάτων που παρουσιάστηκαν υποδειγματικά δραματοποιημένα είναι: «Ο Παντελής», «Η Ροδιά», «Λούλης-Ο γόης», «Η Καμπουρίτσα».
Η επιλογή των διηγημάτων εξαιρετική, αφού έδωσε τη δυνατότητα να φανούν πολλά από τα καλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τις αρετές της πεζογραφικής τέχνης του Μυριβήλη: η φυσιολατρία του, η ζωοφιλία του, η φιλοσοφική του ενατένιση, η αγάπη του για τη ζωή και τον άνθρωπο, η πλούσια, ρέουσα και χυμώδης γλώσσα του, η Λέσβος ως πηγή έμπνευσης, το πηγαίο και οξυδερκές χιούμορ του, ο ζυγισμένος λυρισμός του, οι καθηλωτικές περιγραφές του και πολλά άλλα.
Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος σκηνοθέτησε ευρηματικά τα διηγήματα, αφήνοντας να φανεί καθαρότατα η λογοτεχνική μαστοριά του Μυριβήλη. Οι τρεις ηθοποιοί- Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Ινώ Μενεγάκη, Χριστέλα Γκιζέλη- εναλλασσόμενοι τον αφηγητή και τους ήρωες, με φοβερό ρυθμό και μετρημένες αλλά απόλυτα ταιριαστές κινήσεις κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών, αναδεικνύοντας παράλληλα την ομορφιά και την εσωτερικότητα των τεσσάρων διηγημάτων.
«Ανέκαθεν είχα σε μεγάλη υπόληψη τη βοήθεια της μεσίτρας λογοτεχνίας» γράφει σ’ ένα σημείο του διηγήματος «Η Ροδιά» στο «Γαλάζιο Βιβλίο» ο Μυριβήλης.
Η παράσταση που χάρηκαν οι τυχεροί θεατές, ενώ το ολόγιομο φεγγάρι του Ιουλίου δέσποζε στον ουρανό, ήταν μια περίτρανη απόδειξη της αρμονικής σύζευξης λογοτεχνίας και θεάτρου ή για να το πω και αλλιώς: πώς η σπουδαία λογοτεχνική πρώτη ύλη μεταπλάθεται σε πετυχημένη δραματική πράξη.
Κλείνω το μικρό αυτό σημείωμα με μια προτροπή: Το Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς και το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου χρόνια τώρα προσφέρουν στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές ποικίλες εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου.
Οι «Χρωματιστές Ιστορίες» αξίζουν να παιχτούν και να ξαναπαιχτούν για τη μαθητική μας κοινότητα. Εάν προηγηθεί και μια κατάλληλη προετοιμασία από τους φιλολόγους στην τάξη η παράσταση θα είναι μια αποκαλυπτική διδασκαλία-εμπειρία.
