Οργή Αναστασίας Αντωνέλλη για το «πιασάρικο» σενάριο...
Η Αντιδήμαρχος και Πρόεδρος του Οργανισμού Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης του Δήμου Λέσβου, κα Αναστασία Αντωνέλλη, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το τελευταίο διάστημα, διάφορα κέντρα παραπληροφόρησης έχουν εξαπολύσει μια συκοφαντική και δυσφημιστική επίθεση εναντίον μου. Προσπαθούν με διάφορους τρόπους και μέσα, να περάσουν στον κόσμο διάφορα σενάρια εναντίον μου με πιο «πιασάρικο» ότι η Αντωνέλλη έχει χτίσει «καριέρα πάνω στην φτώχια».
Σ’ αυτό το θεατρικό έργο μπορούμε να διακρίνουμε τρία διαφορετικά μέρη: Πρώτον: τους κατ’ επάγγελμα λασπολόγους και συκοφάντες. Δεύτερον: Τον απλό κόσμο που γίνεται αποδέκτης της λάσπης και των συκοφαντιών τους και τρίτον: κάποιους «σοβαρούς πολιτικούς παράγοντες» που ή κρύβονται πίσω από τους λασπολόγους ή διακινούν με διάφορα μέσα τα συκοφαντικά και δυσφημιστικά αυτά σχόλια.
Στους πρώτους, που εργολαβικά έχουν αναλάβει την δυσφήμιση μου δεν έχω να πω τίποτα. Διότι οι λασπολόγοι δεν αντιμετωπίζονται με το να κυλιστείς στην λάσπη μαζί τους. Αποκαλύπτονται και τιμωρούνται στο αποστειρωμένο περιβάλλον των δικαστηρίων. Έχω είδη καταθέσει τρείς μηνύσεις για συκοφαντία, δυσφήμηση και διασπορά ψευδών ειδήσεων με την προσκόμιση των ανάλογων στοιχείων και αποδείξεων, προκειμένου να αποκαλυφθούν τα ψεύδη και οι συκοφαντίες τους .
Στον κόσμο, που γίνεται αποδέκτης αυτών των δυσφημιστικών και συκοφαντικών ψευδών, επίσης δεν έχω να πω τίποτα. Διότι ο κόσμος βλέπει, αντιλαμβάνεται και κρίνει. Ιδιαίτερα δε οι φτωχοί άνθρωποι έχουν αναπτύξει πλέον μια έκτη αίσθηση και μπορούν αμέσως να διακρίνουν ποιοί ενδιαφέρονται για αυτούς πραγματικά και δουλεύουν γι’ αυτό και ποιοι όχι. Και το έχουν αποδείξει.
Στους «σοβαρούς πολιτικούς παράγοντες» και υποβολείς σε κάποιες περιπτώσεις «μέσων ενημέρωσης»….έχω όμως να πω: κατ’ αρχήν τους ευχαριστώ διότι έχουν αναγνωρίσει, άθελα τους βεβαίως, το μεγάλο και σημαντικό έργο που επιτελεί η Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής και ο Οργανισμός «Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης» του Δήμου μας. Διότι τι καριέρα να χτίσει κανείς πάνω στην ανυπαρξία έργου και την αποτυχία; Δεν είναι όμως καθόλου μεγαλόψυχοι. Δεδομένου ότι αφού έχουμε να κάνουμε με ένα σημαντικό και επιτυχημένο έργο, ας αφήσουν επιτέλους να χτιστεί και μια καριέρα πάνω σε τέτοια βάση…δεν είναι δα και τόσο ……τραγικό!
Αλλά ας αφήσουμε το χιούμορ. Αυτοί οι άνθρωποι, κάποιοι εκ των οποίων ανεμίζουν την σημαία «του ηθικού πλεονεκτήματος», κάποιοι άλλοι αυτοσυστήνονται ως αυριανοί «σωτήρες» που θα «σώσουν τον τόπο» μας στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, καθώς και μερικοί άλλοι που ποθούν να ¨”ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα¨ που παράγει γάλα για να μην γίνεται αντιληπτή η δική τους που δεν παράγει , δεν μπορούν να σκεφτούν παρά μόνο με όρους πολιτικάντικου «δούναι και λαβείν». Δεν διανοούνται, δεν περνά απ το μυαλό τους πως κάποιος μπορεί να κάνει κάτι, να δουλεύει δηλαδή προκειμένου να είναι συνεπής στον όρκο του -της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Συμφέροντος, δηλαδή των Πολιτών-, χωρίς να αποσκοπεί στα «ψιφαλάκια», όπως λένε στην πολιτική τους αργκό.
Φυσικά πρέπει να παραδεχθούμε ότι για όποιον ασχολείται με τα κοινά μπορεί να τεθεί το ερώτημα: Ποια είναι τα κίνητρα του; Είναι αγνά ή χτίζει καριέρα; Δυστυχώς σε αυτό το ερώτημα μόνον εξειδικευμένοι επιστήμονες μπορούν να απαντήσουν, αφού σκάψουν βαθιά στην ψυχή και στον εγκέφαλο του ανθρώπου.
Ας σταματήσουν λοιπόν αυτοί «οι κύριοι» να με ερμηνεύουν ψυχαναλυτικά, δεν νομίζω άλλωστε ότι η ψυχανάλυση είναι και το δυνατό τους σημείο και ας έλθουν να βοηθήσουν στο έργο μας.
Τους περιμένουμε, αν πράγματι ενδιαφέρονται για την ανάγκη των φτωχών ανθρώπων, να έρθουν και να μας καταθέσουν τις καινοτόμες προτάσεις τους, να οργανώσουμε μαζί διάφορες δράσεις και προγράμματα, να δουλέψουν μαζί μας. Ας έρθουν να χτίσουμε μαζί όχι μια αλλά πολλές καριέρες, μιας και για μας το ζητούμενο είναι η ανακούφιση των συνανθρώπων μας που υποφέρουν, με όποιο τρόπο και όποιο μέσο. Αυτό κάναμε, αυτό κάνουμε, αυτό και θα συνεχίσουμε να κάνουμε, με πλήρη αίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος μας.
Και μιας και δεν σκοπεύω ν ασχοληθώ ξανά μαζί τους, έτσι για το τέλος, θυμίζω τους στοίχους του Γιάννη Ρίτσου: «Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξ ε χ ω ρ ί σ ο υ μ ε , α δ ε ρ φ έ μ ο υ , α π’ τ ο κ ό σ μ ο. Εμείς τ ρ α γ ο υ δ ά μ ε γ ι α ν α σ μ ί ξ ο υ μ ε τ ο ν κόσμο».
Και αυτή ήταν είναι και θα είναι η δική μας πράξη.
