Όχι πως δεν το περιμέναμε, αλλά οι εξαγγελίες για τα νέα «σωτήρια» μέτρα της Κυβέρνησης, τράβηξαν την κουρτίνα της παραπλάνησης και της υποκρισίας για τη «βοήθεια» προς την πολύ μικρή και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Αποκαλύψανε την οριστική και πλήρη αδιαφορία για το μέλλον της μεγάλης πλειοψηφίας των ελληνικών επιχειρήσεων.
Αποκαλύψανε την απόφασή τους να μεταβιβάσουν όποια ευθύνη ανασύνταξης της οικονομίας, στις Τράπεζες και στους μεγάλους εμπορικούς ομίλους της νεοφιλελεύθερης αγοράς τους.
Αποκαλύψανε πως η μοναδική διέξοδος για όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι η νέα ασφυκτική εξάρτηση από τις διαθέσεις των πιστωτικών ομίλων με προφανή προοπτική για τις περισσότερες από αυτές τη σταδιακή απαξίωση και στο τέλος των αφανισμό τους.
Το ίδιο σχέδιο της προηγούμενης δεκαετίας έρχεται σκληρότερο, φοβικό, με τρομακτικές συνέπειες για την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή.
Κανένας σχεδιασμός για ανασυγκρότηση, κανένα μέτρο προστασίας, παρά μόνο προσωρινές ψευτολύσεις και μόνο για 4 μήνες, σε τμήμα μόνο των επιχειρήσεων εις βάρος μάλιστα των εργασιακών κεκτημένων των τελευταίων δεκαετιών.
Το ιδιωτικό χρέος που ήδη αυξήθηκε μέσα σε δυο μήνες σχεδόν 20%, προβλέπεται με την αναμενόμενη ύφεση του 12%, να φτάσει σε επίπεδα μη διαχειρίσιμα, που σε συνδυασμό με την αναμενόμενη καθίζηση της εσωτερικής ζήτησης , δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα για τη βιωσιμότητα των πολύ μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Ζητήματα άμεσης ανακούφισης όπως η κατάργηση της προκαταβολής φόρου για το 2020, νέα γενναία ρύθμιση παλιών και νέων οφειλών προς Δημόσιο και Τράπεζες, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής επιταγών μέσα από τραπεζιτικές άτοκες διευκολύνσεις, κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τις πληττόμενες πολύ μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δημιουργία ακατάσχετου λειτουργικού επαγγελματικού λογαριασμού και τέλος καθολική ενίσχυση των επιχειρήσεων, μέσα από μη επιστρεπτέα προκαταβολή, θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν τη λαίλαπα των επομένων μηνών.
Παραμένουμε πιστοί στην ανάγκη διαμόρφωσης ενός δημοκρατικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με βάση τις πραγματικές ανάγκες της, που θα εμπεριέχει την ανάπτυξη του νέου παραγωγικού πρότυπου αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, σε κλάδους και συμπλέγματα με υψηλή προστιθέμενη αξία και συνθήκες σεβασμού στο περιβάλλον και τα δικαιώματα στην εργασία.
