Η Μαρία Κομνηνάκα για όλα στο πάρκο Χατζηδήμου
Για τα μεγάλα προβλήματα, του πολέμου και της ακρίβειας, που ταλανίζουν το λαό μας, αναφέρθηκε η βουλευτής του ΚΚΕ, Μαρία Κομνηνάκα, στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 27 Απρίλη, στο πάρκο Χατζηδήμου.
Στο τέλος της ομιλίας έγιναν ερωτήσεις και παρεμβάσεις από τους συμμετέχοντες.
Αναλυτικά η ομιλία:
Όταν ξέσπασε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία δυο μήνες πριν, το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε απερίφραστα την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας, οργανώνοντας μάλιστα την επόμενη κι όλας μέρα μεγάλο συλλαλητήριο έξω από τη Ρώσικη Πρεσβεία και πορεία ως την Αμερικάνικη Πρεσβεία.
Αναδεικνύοντας και με τον τρόπο αυτό ότι ο πόλεμος αυτός δεν αφορούσε τη σύγκρουση της Ρωσίας με την Ουκρανία, αλλά αποτελούσε μέρος ενός μεγαλύτερου ιμπεριαλιστικού πολέμου, ενός ακήρυχτου πολέμου που εξελισσόταν ήδη πολλά χρόνια για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής, των ενεργειακών δρόμων και πηγών.
Με τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από τη μια να σχεδιάζουν και να προχωρούν την περικύκλωση της Ρωσίας, συγκεντρώνοντας μπαρούτι στην περιοχή, και την καπιταλιστική Ρωσία από την άλλη, που ανδρώθηκε βέβαια - για να μην ξεχνιόμαστε - με τη στήριξη όλων αυτών που 30 χρόνια πριν πανηγύριζαν για την ανατροπή του σοσιαλισμού - σήμερα για τα συμφέροντα της δικής της αστικής τάξης, επιχειρεί να ενισχύσει τη δική της θέση στην περιοχή, μετατρέποντας τελικά σε σάκο του μποξ τον Ουκρανικό λαό.
Πρόκειται δηλαδή για έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο, έναν άδικο δηλαδή πόλεμο και από τις δύο πλευρές, Ρωσία από τη μια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ – ΕΕ από την άλλη,
γιατί είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεγάλων συμφερόντων, για τον έλεγχο της Ουκρανίας, του ορυκτού της πλούτου, του δικτύου των ενεργειακών αγωγών, των απέραντων σιτοβολώνων της, για το μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής.
Έναν πόλεμο που γι’ αυτό δεν έχει σχέση με τα συμφέροντα του ουκρανικού λαού, του ρώσικου λαού, κανενός άλλου λαού ούτε και του δικού μας, που πληρώνουν πάντα βαριά το τίμημα του πολέμου.
Αυτή η εκτίμηση επιβεβαιώνεται, όσο βλέπουμε να οξύνονται και να διευρύνονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης οι ανταγωνισμοί.
Να συγκεντρώνονται στην περιοχή οπλικά συστήματα και στρατιωτικές δυνάμεις σε τρομακτικά μεγέθη, όσο πυκνώνουν οι εκατέρωθεν απειλές για γενίκευση του πολέμου και όσο βλέπουμε καθημερινά να γράφεται και ένα ακόμα επεισόδιο εμπλοκής και της χώρας μας, αυξάνοντας κατακόρυφα τους κινδύνους και για το δικό μας λαό.
Γι’ αυτό και δικαιώνεται όλο και περισσότερο η ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ, το κάλεσμα που από την πρώτη στιγμή απηύθυνε στο λαό:
«Δε διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών, διαλέγουμε το στρατόπεδο των λαών»
Λέμε «Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο».
Απαιτούμε να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας.
Δε δεχόμαστε να πληρώσει ο λαός τον λογαριασμό του πόλεμο.
Γι’ αυτό και η μόνη σωστή πλευρά της ιστορίας, με την οποία τασσόμαστε συνειδητά και σταθερά και όχι ευκαιριακά με βάση τις α λα καρτ ευαισθησίες και προσχήματα που αξιοποιούν οι ΝΑΤΟικοί και Ευρωπαίοι ή οι Ρώσοι ιμπεριαλιστές,
ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ! ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΑΡΑΞΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΤΕΛΗ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ.
Κόντρα στη ΝΑΤΟϊκή προπαγάνδα που θέλει με το ζόρι ο λαός να διαλέξει ένα στρατόπεδο ληστών. Μόνο και μόνο για να αθωώσει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ για τα διαχρονικά εγκλήματά τους, αλλά και γι’ αυτό το εγκληματικό σχέδιο που εδώ και μια δεκαετία έχουν βάλει σε εφαρμογή στην Ανατολική Ευρώπη, σε βάρος του λαού της Ουκρανίας και του λαού της Ρωσίας.
Αποτέλεσμα της στοίχισης με το ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο “ληστών”, ήταν και η κακόγουστη φιέστα που στήθηκε στη Βουλή, από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συγκατάθεση βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και του ΜΕΡΑ 25, που έσπευσαν να εκφράσουν τα διαπιστευτήρια της ευρωατλαντικής νομιμοφροσύνης τους.
Το αίσχος που καταγράφηκε, με όλα τα κόμματα του ΝΑΤΟϊκού τόξου να υποδέχονται και να χειροκροτούν τους ναζί των Ταγμάτων Αζόφ, δεν ήταν απλά ένα ατυχές γεγονός. Μια κάποια παραφωνία που «χάλασε τη σούπα» …όπως εκ των υστέρων προσπάθησαν να παρουσιάσουν για να «ξεπλυθούν» οι διάφοροι «αιφνιδιασμένοι» και «εξαπατημένοι», που έφτασαν να μετράνε το βαθμό της συστράτευσης ανάλογα με τα ντεσιμπέλ του χειροκροτήματος.
Είναι μεγάλη υποκρισία λοιπόν σήμερα να εμφανίζονται οι διάφοροι «πεφτοσυννεφάκηδες», όταν ήταν γνωστό το “ποιόν” του Ζελένσκι και ειδικά η σχέση του με τα ναζιστικά τάγματα εφόδου.
Είναι αυτά τα τάγματα που εδώ και χρόνια, τρομοκρατούν το λαό της Ουκρανίας και τις μειονότητες που ζουν σ’ αυτή τη χώρα, ανάμεσά τους και την ελληνική.
Αυτές τις ναζιστικές ορδές, έχει ενσωματώσει η κυβέρνηση Ζελένσκι στον ουκρανικό στρατό, που ενισχύθηκαν και αξιοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος που οργάνωσαν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία το 2014 για να επιβάλλουν ελεγχόμενη κυβέρνηση και που σήμερα εξοπλίζονται ανεξέλεγκτα από τις αποστολές όπλων.
Ενώ έχει αποκαταστήσει και βραβεύσει απογόνους των φασιστών, διώκει και φυλακίζει κομμουνιστές, έχει θέσει εκτός νόμου το ΚΚ Ουκρανίας και άλλα 10 κόμματα της αντιπολίτευσης.
Μάλιστα έχει κηρύξει ανεπιθύμητα, πρόσωπα, στελέχη του ΚΚΕ που με την ιδιότητα του βουλευτή ή του ευρωβουλευτή, εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους Ουκρανούς κομμουνιστές.
Να γιατί το ΚΚΕ απ’ την πρώτη στιγμή και με ξεκάθαρο τρόπο εναντιώθηκε στην προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ και όλων των άλλων κομμάτων, να ταυτίσουν την αλληλεγγύη στο λαό της Ουκρανίας με τη στήριξη του αντιδραστικού Προέδρου Ζελένσκι, που είναι μέρος του προβλήματος, που ευθύνεται κι αυτός, όπως βέβαια και η Ρωσία και ο Πούτιν, για τα δεινά του ουκρανικού λαού.
Την ίδια αντιδραστική πολιτική εκφράζουν κυβερνήσεις τύπου Ζελένσκι στην Ουκρανία, όπως και η κυβέρνηση Πούτιν στη Ρωσία, που παρά τις διαφορές και τις αντιθέσεις πατάνε στο ίδιο έδαφος.
Είναι υποστηριχτές του καπιταλισμού, αυτός τους χρεώνεται, είναι το ίδιο υπέρμαχοι του αντικομουνισμού, βιάζουν την ιστορική αλήθεια και συκοφαντούν τη Σοβιετική Ένωση.
Η λάσπη κι οι λαθροχειρίες από τα ευρωΝΑΤΟΙκα επιτελεία που ταυτίζουν με τη Ρωσία και τον Πούτιν, όποιον δεν ευθυγραμμίζεται με το ΝΑΤΟικο αφήγημα, είναι πραγματικά ανάξιες σχολιασμού!
Και τελικά ας αναζητήσουν ανάμεσά τους, τους υποστηρικτές του Πούτιν, και της καπιταλιστικής Ρωσίας. Δικός τους ταξικός σύμμαχος είναι ο Πούτιν, αυτοί ανέθρεψαν τον Πούτιν και τους συν αυτώ, για να στεριώσουν την καπιταλιστική εξουσία.
Αλήθεια, όταν λίγο πριν την Ουκρανία, η Ρωσία εισέβαλε στρατιωτικά και στο Καζακστάν για να καταπνίξει τις μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις, γιατί δεν ακούστηκε τσιμουδιά από την κατά τα άλλα δημοκρατική Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, ούτε και από τη λαλίστατη σήμερα ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα;
Γιατί τότε διαφύλασσε τη σταθερότητα της αστικής εξουσίας. Τότε λειτουργούσε ως ταξικός τους φίλος, ταξικός τους συνεταίρος, γιατί χτύπαγε, ποδοπατούσε και σκότωνε τους εργάτες.
Αυτοί ήταν που έδιναν βραβεία στην κυβέρνηση του Πούτιν, που πριν ένα χρόνο έδιναν στον πρωθυπουργό της Ρωσίας τα κλειδιά της πόλης των Αθηνών, ενώ το ΚΚΕ - μέσω των δημοτικών μας συμβούλων - είχαμε καταψηφίσει και δεν συμμετείχαμε σ’ αυτή τη φιέστα, προειδοποιώντας τότε, σε ανύποπτο χρόνο, για το ρόλο και τις βλέψεις της καπιταλιστικής Ρωσίας.
Με τον ίδιο πάταγο κατέρρευσε και ένα ακόμα κυβερνητικό επιχείρημα, που λίγο πολύ αναμασούν κι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, άλλα αστικά κόμματα με τα επιτελεία τους για να δικαιολογήσουν την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο.
Ότι τάχα η η συσστράτευση με το ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο, “επιβάλλεται για τη στήριξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας ενάντια του τουρκικού αναθεωρητισμού”.
Αυτοί οι υποτιθέμενοι εγγυητές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, βρέθηκαν τις προηγούμενες μέρες ως παρατηρητές στην στρατιωτική άσκηση της Τουρκίας με ονομασία «Γαλάζια Πατρίδα 2022».
Που, στην τελική της φάση, πραγματοποιήθηκε στον κόλπο του Ακσάζ, απέναντι από τη Ρόδο, είχε ως σενάριο την κατάληψη μικρονησίδας.
Όλα αυτά, την ίδια ώρα που όπως δείχνουν και οι επανειλημμένες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και του ίδιου του Προέδρου Ερντογάν, η τουρκική αστική τάξη θέτει επιτακτικά ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, συνδέοντάς το μάλιστα ευθέως με την κυριαρχία της Ελλάδας σε αυτά.
Με τις διεκδικήσεις της να αποκτούν «νέο αέρα» στο φόντο του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, που όπως λένε οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί, κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη διασφάλισης της «ΝΑΤΟικής συνοχής» στην περιοχή, προφανώς και με τα ανάλογα «ανταλλάγματα».
Δεν είναι εξάλλου καθόλου τυχαίο ότι όλοι αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τον αναθεωριτισμό του Πούτιν, έχασαν τη μιλιά τους και κήρυξαν σιγή ασυρμάτου για την εισβολή της Τουρκίας στο Βόρειο Ιράκ την περασμένη εβδομάδα
Αλήθεια, γιατί ο λαλίστατος κατά τα άλλα Ζελένσκι δε βρήκε μια λέξη να πει, όχι μόνο στην ελληνική αλλά ούτε καν στην κυπριακή Βουλή για τη συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο; Ήταν κι αυτή μια τυχαία παραφωνία;
Ή μια συνειδητή επιλογή, απόλυτα ευθυγραμμισμένη και με την πρόσφατη έκθεση της ΕΕ για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, που έβγαλε ακόμα και την αναφορά στην τούρκικη εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, αντικαθιστώντας την με τον απαράδεκτο όρο «μια ανεπίλυτη διαφορά».
Να πώς εξασφαλίζεται η περιβόητη ΝΑΤΟϊκή συνοχή, με τις όλο και πιο πυκνές αναφορές στον επικίνδυνο όρο «ΝΑΤΟϊκά εδάφη» να αποκαλύπτει τις προθέσεις για ευρύτερους επώδυνους συμβιβασμούς.
Αποκαλυπτική εξάλλου ήταν η παραδοχή του Υπ Εθνικής Άμυνας στη Βουλή, ότι δεν είναι η καλύτερη περίοδος να εκφραστεί κανείς αρνητικά για την Τουρκία στο ΝΑΤΟ.
Αυτοί είναι οι υποτιθέμενοι εγγυητές και προστάτες των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Για τους οποίους προσφέρουν ανεπιφύλακτα γη και ύδωρ, μετατρέποντας το λαό και τη χώρα μας σε στόχο αντιποίνων, όχι μόνο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ που έκανε πρωταθλητισμό στο είδος, και του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, στάση την οποία και σήμερα το ΚΙΝΑΛ στηρίζει με τα μπούνια.
Μ’ αυτά τα παραμύθια προσπαθούν να πείσουν το λαό για την αναγκαιότητα εμπλοκής της χώρας μας στον πόλεμο.
Που δεν εξαντλείται μόνο στην απαράδεκτη αποστολή όπλων, με την οποία συμφώνησαν αναφανδόν ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, συμφωνεί στην ουσία του κι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα γνωστά «ναι μεν αλλά».
Αλλά υπάρχει και ένας ακόμα «ελέφαντας εμπλοκής στο δωμάτιο», για τον οποίο ξεχνάνε να μιλήσουν ενώ συμφωνούν όλα τα άλλα κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελληνική Λύση:
Με τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις που έσπειραν σε όλη τη χώρα, απ’ τις οποίες προωθούνται στρατεύματα και οπλικά συστήματα.
Με τα εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ, με τα Ραφάλ και τις φρεγάτες να αρμενίζουν όπου επιτάσσουν οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και καμιά σχέση βέβαια δεν έχουν με τις αμυντικές ανάγκες της χώρας.
Με τα πάνω από 4 δις κάθε χρόνο για ΝΑΤΟϊκές δαπάνες.
Τις οποίες ζητάνε από το λαό να αποδέχεται, αλλά του λένε ότι για τις δικές τους ανάγκες, δεν αντέχουν οι αντοχές της οικονομίας.
Στηρίζουν τις κυρώσεις που επιβάλλονται προς τη Ρωσία, τις οποίες τελικά πληρώνουν οι λαοί, ενώ τμήματα του κεφαλαίου-όπως οι Έλληνες εφοπλιστές, που θα μεταφέρουν το πανάκριβο αμερικανικό αέριο LNG- θησαυρίζουν. Κι ο λαός θα βυθίζετε ακόμα περισσότερο στην ενεργειακή φτώχεια.
Γιατί για το κεφάλαιο και τα κόμματά του αυτή είναι η «σωστή πλευρά της Ιστορίας»:
Οι Ελληνες εφοπλιστές να κουβαλάνε με τα πλοία τους το μισό LNG της Ευρώπης και στη χώρα μας τα σχολεία να μην έχουν λεφτά για θέρμανση, να πεθαίνει κόσμος από αυτοσχέδιες θερμάστρες και μαγκάλια, σε σπίτια παγωμένα από το κρύο, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς.
Το ίδιο ψευδεπίγραφη είναι η αντιπαράθεση γύρω από τις αιτίες της ακρίβειας.
Αν η ακρίβεια είναι εισαγόμενη, όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση και ιδιαίτερα εξαιτίας του πολέμου, ή αν είναι λόγω των κυβερνητικών πολιτικών, όπως λένε κατά κύριο λόγο τα άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης.
Βεβαίως και τα δύο συνυπάρχουν και η κυβερνητική πολιτική, η οποία είναι αντιλαϊκή και άδικη (ανέκδοτο fuel pass) και, βεβαίως, υπάρχει το θέμα του πολέμου που εκτόξευσε την ακρίβεια.
Όμως, δεν απαντάνε στο μεγάλο γιατί υπήρξε η ακρίβεια, η οποία είχε προηγηθεί, βεβαίως, του πολέμου, γιατί εδώ θα αποδεικνύονταν συνένοχοι σ’ αυτή την αιτία.
Και ποια είναι αυτή η αιτία;
Είναι ο μακροχρόνιος σχεδιασμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προετοίμασε το έδαφος για να εκδηλωθεί αυτό το κύμα ακρίβειας, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας.
Είναι, δηλαδή, η πολιτική απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, της απολιγνιτοποίησης και η «πράσινη» μετάβαση.
Και σε αυτή ακριβώς την πολιτική συνένοχοι είναι η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, γιατί ακριβώς εφάρμοσαν κατά γράμμα τις επιταγές της απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας, δίνοντας τεράστιες επιδοτήσεις στα αρπακτικά της «πράσινης» ενέργειας, εφαρμόζοντας τα τέλη ρύπων για να εμφανιστεί, μια σημαντική εγχώρια ενεργειακή πηγή, ο λιγνίτης, πιο ακριβός και πιο ασύμφορος για να μπορέσουμε να περάσουμε στην απολιγνιτοποίηση, που σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι έγινε βίαια ξεχνώντας να πει ότι τελικά όταν ήταν κυβέρνηση, μειώθηκε κατά 50% η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη και ότι έκλεισε τη μονάδα στον ΑΗΣ Καρδιάς.
Καθόρισαν - και ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα - στο εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα το 2018, ότι το μεταβατικό καύσιμο που θα αντικαταστήσει τον λιγνίτη για την «πράσινη» μετάβαση θα είναι το εισαγόμενο φυσικό αέριο και αυτό ακριβώς το εθνικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί σήμερα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με επιμέρους, δευτερεύοντος χαρακτήρα, αλλαγές.
Έτσι, λοιπόν, συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα της «πράσινης» μετάβασης είναι η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και το κόμμα του Βαρουφάκη, που υποστηρίζουν με έμφαση την «πράσινη» μετάβαση που δεν απαντά στην προστασία του περιβάλλοντος, αλλά στις ανάγκες συσσώρευσης των κερδών.
Αυτή ακριβώς, λοιπόν, η πολιτική της απελευθέρωσης και της «πράσινης» μετάβασης οδήγησε στην ενεργειακή φτώχεια για τον λαό, γιατί ήταν πολύ ακριβό το ρεύμα που παράγεται με αυτή την πρακτική και, βεβαίως, σε διασφαλισμένα κέρδη για τα αρπακτικά της ενέργειας.
Κλαψουρίζουν σήμερα για το καρτέλ ενέργειας, όταν από κοινού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ νομοθέτησαν για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έσυρε πρώτη το χορό στο Χρηματιστήριο της Ενέργειας, που αποτελεί, από τη φύση του, το βασιλιά της κερδοσκοπίας και μιλάει ύστερα για πλαφόν και πράσινα άλογα.
Μήπως δεν είναι όλοι μαζί συνένοχοι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, για τους τόσο υψηλούς έμμεσους φόρους που επιβαρύνουν την ενέργεια και τα καύσιμα κατά 50% και εμπαίζουν σήμερα το λαό μιλώντας για μειώσεις στα όρια που επιτρέπει η Ευρωενωσιακή πολιτική, δείχνοντας λύσεις μέσα στα ευρωπαϊκά πλαίσια, δηλαδή αυτά που διαμόρφωσαν αυτή την ασφυκτική για το λαό κατάσταση;
Μήπως ακόμα δεν είναι τα πακέτα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων από το κράτος και την ΕΕ που απογείωσαν τον πληθωρισμό και ακρίβυναν τα πάντα;
'Η μήπως έπεσε από τον ουρανό ο πόλεμος, που προσθέτει το ένα «καπέλο» μετά το άλλο στις τιμές;
Δεν είναι αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδίων, όπου είναι χωμένη και η χώρα μας ως τα μπούνια;
Για την ακρίβεια ο μόνος που δεν ευθύνεται είναι ο λαός, που την πληρώνει όμως με χίλιους τρόπους.
Γι' αυτό καλούμε το λαό να μη δείξει καμιά ανοχή στον αποπροσανατολισμό και στον εφησυχασμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση, για να περάσει άβρεχτη.
Καμία εμπιστοσύνη στα κόμματα που ευθύνονται γι’ αυτή την κατάσταση, τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ.
Και με τη συνεχόμενη εκλογολογία καλλιεργούν τη μοιρολατρία και νέες αυταπάτες,
Επιδιώκουν να πείσουν το λαό να μην αγωνίζεται, να μη διεκδικεί μέτρα ουσιαστικής αντιμετώπισης της ακρίβειας τώρα που η ζωή έχει γίνει δυσβάσταχτη. Να περιμένει έναν νέο επίδοξο σωτήρα για να τον σώσει.
Όπως τον «έσωσε» τόσα χρόνια που του έλεγαν να κάνει υπομονή για να περάσει η κρίς,
και το πληρώσαμε με το τσεκούρωμα στο μισθό, ασήκωτα βάρη και φοροεπιδρομή, εργασιακά δικαιώματα που χάθηκαν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη και δεν επέστρεψαν ποτέ.
Μετά, στην ανάπτυξη, μας λέγαν κάντε υπομονή για να ορθοποδήσει η οικονομία και μη ζητάτε φράγκο, από τα δισεκατομμύρια, που με τη δική μας δουλειά, έβγαλαν τα αφεντικά.
Μετά, στην πανδημία, κάντε υπομονή, και ο καθένας δούλευε με κίνδυνο της ζωής του και πήρε σαν αποζημίωση χειροκροτήματα και «ευχαριστώ» κι ένα δημόσιο σύστημα υγείας σε ακόμα μεγαλύτερη διάλυση.
Τώρα ζητάνε να κάνουμε πάλι υπομονή, να μη ζεσταίνουμε τα σπίτια μας, να κλείνουμε το θερμοσίφωνα, να βρούμε τρόπο να πληρώσουμε τους λογαριασμούς που ξεπερνούν κατά πολύ τους μισθούς μας, να μη ζητάμε πολλά λόγω του πολέμου.
Δεν πρέπει να περάσει το κλίμα που όλοι τους, καθένας με το ρόλο του, μεθοδεύουν, για «να μπουν τα κεφάλια μέσα», για προσαρμογή του λαού στα μέτρα που ορίζει η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Και από αυτή την άποψη, είναι φανερό ποιους στόχους πρέπει να βάλει το εργατικό λαϊκό κίνημα. Πρέπει οι στόχοι τους οποίους θα βάλει να συγκρούονται με τις αιτίες της ακρίβειας, να συγκρούονται με τις πολιτικές που έχουν οδηγήσει στην εκτόξευση της ακρίβειας.
Τέτοιοι στόχοι πάλης είναι η κατάργηση της έμμεσης φορολογίας και των ειδικών φόρων κατανάλωσης.
Είναι η κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής.
Είναι η κατάργηση των τελών των ρύπων.
Είναι η κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας.
Τα αιτήματα αυτά, όπως και η απαίτηση για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για υπογραφή ΣΣΕ, μέσα από την κατάργηση των αντεργατικών νόμων Βρούτση -Αχτσιόγλου και την κατάργηση του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη, απέκτησαν νέα δυναμική μετά την επιτυχία της απεργίας στις 6 Απρίλη.
Πρέπει να αποτελέσει νέο σταθμό κλιμάκωσης της πάλης η απεργιακή συγκέντρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς, την Κυριακή στις 10.30 το πρωί στην πλατεία Σαπφούς.
Η 1η Μάη δείχνει το δρόμο ότι στα χέρια του λαού βρίσκεται η δύναμη!
Θα πει κάποιος: Μήπως είναι μαξιμαλιστικοί αυτοί οι στόχοι;
Μα, καλά, μπορεί να αντέξει η οικονομία αυτά που ζητάει το ΚΚΕ και το εργατικό λαϊκό κίνημα;
Εμείς λέμε, ναι, αντέχει, γιατί δεν μπορεί τις αντοχές της οικονομίας να τις προσαρμόζουν ανάλογα με τα συμφέροντα, να έχουν ταξικό πρόσημο. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να αντέχει η οικονομία τα εξοπλιστικά προγράμματα, δεν μπορεί να αντέχει η οικονομία τις επιδοτήσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στους επιχειρηματικούς ομίλους, δεν μπορεί να αντέχει η οικονομία τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο και όταν έχει αιτήματα ο λαός, να συγκρούονται στην υπόθεση οι αντοχές της οικονομίας.
Και φτάνει μόνο αυτό, να ικανοποιηθούν αυτοί οι στόχοι του εργατικού κινήματος για να ανακουφιστεί ο κόσμος μας; Θα του δώσει βέβαια ανακούφιση. Δεν θα ικανοποιήσει όμως τις ανάγκες του.
Γιατί τι σημαίνει ικανοποίηση της ανάγκης;
Σημαίνει φτηνή ενέργεια, σημαίνει επαρκής ενέργεια που να ικανοποιεί το σύνολο των αναγκών του λαού μας και της οικονομίας.
Και αυτό πώς μπορεί να γίνει;
Μέσα από τη συνδυαστική και σχεδιασμένη αξιοποίηση όλων των πηγών της ενέργειας λιγνίτη, υδρογονανθράκων. Μπορεί να γίνει με την αξιοποίηση των υδατοφραγμάτων και τη μεγιστοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τα υδατοφράγματα, με την αξιοποίηση και της αιολικής ενέργειας και της ηλιακής που μπορεί να παραχθεί φθηνή ενέργεια, με προστασία των εργαζομένων, αλλά και προστασία του περιβάλλοντος.
Όμως καμιά κυβέρνηση δεν βάζει στο επίκεντρο το πώς θα παραχθεί φθηνή και επαρκής ενέργεια για το λαό, αλλά πώς θα προχωρήσουν οι πράσινες μπίζνες.
Πώς θα διασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, που περιμένουν να ξεκοκαλίσουν και το Ταμείο Ανάκαμψης.
Ή για να δούμε και ένα άλλο κρίσιμο θέμα.
Γιατί σήμερα όλοι κλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα για τη διατροφική επάρκεια και τα προβλήματα που υπάρχουν.
Κλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα μπροστά στους αγρότες, όταν έχουν εκτοξευθεί οι τιμές των ζωοτροφών και των λιπασμάτων.
Η Ελλάδα παρήγαγε λιπάσματα. Τώρα εισάγει το σύνολο των λιπασμάτων από τη Ρωσία και οι τιμές έχουν εκτοξευθεί.
Γιατί έγινε αυτό;
Δεν ευθύνονται οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν όλα αυτά τα χρόνια από τις ελληνικές κυβερνήσεις και σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ;
Σχετίζεται, για παράδειγμα, με το γεγονός ότι σε γη υψηλής παραγωγικότητας οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ έσπερναν λαμπόγυαλα και δεν υπήρξε η παραγωγική ανάπτυξη της υπαίθρου.
Καλούσαν τους αγρότες να εγκαταλείπουν σημαντικές καλλιέργειες και να φυτεύουν φωτοβολταϊκά και έμειναν μάλιστα στο τέλος οι αγρότες φορτωμένοι με τα δάνεια γιατί δεν ήταν σε θέση να αντέξουν το κόστος για τη συντήρηση και τη σύνδεση των δικτύων και τους τα πήραν κοψοχρονιά οι όμιλοι.
Ή δε σχετίζεται με την πολιτική της ΕΕ, με τους περιορισμούς και τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ;
Για παράδειγμα η ΕΕ επιδοτεί το σκληρό σιτάρι, δεν επιδοτεί το μαλακό στάρι. Να, λοιπόν, γιατί στην Ελλάδα δεν παράγεται μαλακό σιτάρι και αναγκαζόμαστε να καλύπτουμε το σύνολο των αναγκών με εισαγωγές για να φτιάξουμε ψωμί.
Όμως, πάνω από όλα, σχετίζεται με το ποιος είναι αυτός που καθορίζει το παραγωγικό μοντέλο και την παραγωγική δραστηριότητα της χώρας μας. Και εδώ υπάρχουν δύο παράγοντες που μπορεί να την καθορίσουν. Ο ένας παράγοντας είναι το καπιταλιστικό κέρδος και ο άλλος παράγοντας είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Τι έκαναν όλες οι κυβερνήσεις; Ήθελαν να διασφαλίσουν το κέρδος. Γι’ αυτό ακριβώς και είναι συνένοχοι Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, Κίνημα Αλλαγής για το ότι το παραγωγικό μοντέλο πρέπει να είναι εξωστρεφές. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να αναπτυχθούν μόνο εκείνοι οι κλάδοι της οικονομίας που έχουν διεθνές ανταγωνιστικό αποτύπωμα, για να μπορέσουν να γίνουν οι εξαγωγές. Και πώς θα καλυφθούν οι ανάγκες του λαού, οι διατροφικές ανάγκες του λαού, οι υπόλοιπες ανάγκες, όταν η παραγωγή δεν φτάνει να καλύψει αυτές τις ανάγκες που υπάρχουν σήμερα; Και πώς θα πάνε στις εξαγωγές;
Να γιατί λέμε ότι η πολιτική τους είναι εχθρική απέναντι στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών! Γιατί τα πάντα τα υποτάσσονται στη λογική του κέρδους και σε βάρος της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.
Χορτάσαμε από κάθε είδους σωτήρες, που μας οδηγούν από παρόμοιους κάθε φορά δρόμους στον ίδιο γκρεμό. Κερδισμένος ο λαός θα βγει μόνο μέσα από τον αγώνα που βάζει στο στόχαστρο, που παλεύει να ανατρέψει τον πραγματικό ένοχο, που είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και οι προτεραιότητες που θέτει.
Έτσι, λοιπόν, εμείς λέμε καθαρά ότι στο επίκεντρο της οικονομικής δραστηριότητας, στο επίκεντρο της ταξικής πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος πρέπει να μπει η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Άρα το κίνητρο για την οικονομία την οποία προτείνει το ΚΚΕ είναι η ικανοποίηση αυτών των αναγκών. Αυτή πρέπει να είναι ο κινητήριος μοχλός της οικονομίας.
Και τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, σημαίνει κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός, σημαίνει εργατικός έλεγχος, σημαίνει δηλαδή να αλλάξει χέρια η εξουσία, να περάσει στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της, η οποία εξουσία θα τσακίσει το αστικό κράτος που αποτελεί παράγοντα εχθρικό απέναντι στον λαό.
Να, λοιπόν, γιατί η πρόταση του ΚΚΕ είναι όχι μόνο ρεαλιστική, αλλά είναι και επίκαιρη σήμερα.
Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο χρειάζεται να αναπτυχθούν ακόμη πιο ισχυρά, πιο μαζικά, οι πυρήνες αντίστασης, να αποκτήσουν πανελλαδικό συντονισμό, να αναδιαμορφώσει δηλαδή ένα τεράστιο μέτωπο ρήξης και ανατροπής απέναντι στη μιζέρια, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση που παράγει και αναπαράγει το καπιταλιστικό σύστημα απέναντι στις κρίσεις και στους πολέμους.
