Οι μυστηριώδεις πέτρινοι φράχτες της Λέσβου: Ένα άγονο τοπίο με μια απίστευτη ιστορία
Κάποιος είχε μια εύλογη απορία σχετικά με το νησί της Λέσβου και την εξέφρασε στη σελίδα Facebook "ΛΕΣΒΟΣ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ".
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η Λέσβος είναι γνωστή για τη φυσική της ομορφιά, με σημαντική βλάστηση και ένα εκτεταμένο δάσος στην ανατολική της πλευρά. Ωστόσο, το δυτικό τμήμα του νησιού παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική εικόνα: το τοπίο είναι άνυδρο, με μια γυμνή, άγρια ομορφιά που θυμίζει άλλο πλανήτη. Παρόλα αυτά, η παρουσία μεγάλων, πέτρινων φραχτών που τέμνουν το τοπίο ξαφνιάζει τον επισκέπτη και γεννά ερωτήματα για τη χρήση τους και τον σκοπό που εξυπηρετούν.
Ο Θωμάς Νεδέλκος, ανεβάζοντας φωτογραφίες από τη Δυτική Λέσβο, έγραψε στο Facebook:
“Φράκτες στο ξερό”
Λέσβος
Το ανατολικό τμήμα του νησιού είναι γεμάτο βλάστηση, ενώ το δυτικό εντελώς άνυδρο. Ωστόσο, μέσα στην ξεραΐλα, συναντάμε εντυπωσιακούς φράχτες μεγάλων διαστάσεων, που προκαλούν απορία σχετικά με τον λόγο ύπαρξής τους...
Η απάντηση είναι απλή και δόθηκε από πολλούς χρήστες στα σχόλια της ανάρτησης: οι φράχτες αυτοί ανήκουν σε βοσκοτόπια! Αποτελούν όρια ιδιοκτησιών, διαχωρίζοντας τις εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για την κτηνοτροφία. Μάλιστα, αυτές οι ιδιοκτησίες έχουν σημαντική αξία. Δεν είναι τυχαίο που οι πέτρινοι αυτοί φράχτες θεωρούνται "έργα τέχνης" από όσους επισκέπτονται την περιοχή.
Η δημιουργία αυτών των ξερολιθικών κατασκευών είχε διπλό όφελος: από τη μία, οι πέτρες που αφαιρούνταν από το έδαφος απελευθέρωναν περισσότερο ωφέλιμο χώρο για βοσκή, και από την άλλη, χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή των λιθότοιχων. Για επιπλέον προστασία, σε πολλές περιπτώσεις, οι φράχτες ενισχύονταν στην κορυφή με αστιβιές ή ασπάλαθους, φυτά της περιοχής, ώστε να αποτρέπεται η είσοδος των ζώων - κυρίως των κατσικιών - σε ξένες εκτάσεις.
Ένας σχολιαστής προσέθεσε με αγάπη για τον τόπο του:
“Αυτή η φαινομενική ξεραΐλα είναι πλούτος. Εδώ εκτρέφονται αιγοπρόβατα, και κάθε χωριό παράγει τα δικά του ξεχωριστά τυροκομικά προϊόντα. Διάσημα είναι τα τυριά του Μεσοτόπου, της Άγρας, του Μανταμάδου και πολλών ακόμα χωριών.”
Παρότι το τοπίο μπορεί αρχικά να φαίνεται σκληρό και αφιλόξενο, αυτοί οι λιθόκτιστοι φράχτες αποτελούν ζωντανή απόδειξη της αρμονικής σχέσης των κατοίκων της Λέσβου με τη γη και μιας παράδοσης που επιβιώνει εδώ και αιώνες.
Περισσότερες φωτο:
