Η Kλεοπάτρα από τη Λέσβο που έγινε Kάλλας
Με φωνή που μαγεύει και πάθος που ξεχειλίζει, είναι το νέο λαμπερό αυθάδικο μουτράκι που τραβάει τα βλέμματα στη μικρή οθόνη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της ως νεαρή Μαρία Κάλλας στη σειρά «Η Μαρία που έγινε Κάλλας» της ΕΡΤ, η 20χρονη Κλεοπάτρα Ελευθεριάδου δηλώνει ότι δεν είναι απλώς ένα ανερχόμενο ταλέντο, αλλά ένα κορίτσι που ζει και αναπνέει για την τέχνη. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα, με ρίζες στη Λέσβο και τη Σμύρνη, ανακάλυψε την αγάπη της για τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. «Οι γονείς μου ήθελαν να μου δώσουν μια πλούσια παιδεία. Από τα ταξίδια τους πάντοτε έφερναν δίσκους και τους ακούγαμε όλοι μαζί στο σπίτι με ευλάβεια.
Θυμάμαι το εξώφυλλο από το βινύλιο του Χοσέ Καρέρας, με είχε μαγέψει! Με έγραψαν από μικρή σε πιάνο, μπαλέτο, ζωγραφική. Ηθελαν να έχω εφόδια για να διαλέξω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου», αναφέρει καθώς ξεκινάμε την κουβέντα μας.
Το τραγούδι ήταν πάντα εκεί. Στα 5 της, η ανήσυχη μικρή ξεκίνησε μαθήματα μουσικής και λίγο αργότερα πέρασε από την πρώτη της οντισιόν στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. «Ημουν έξι χρόνων. Δεν καταλάβαινα τότε πόσο σημαντικό ήταν, απλώς ήθελα να τραγουδάω. Ημουν από εκείνα τα κοριτσάκια που σε κάθε συγκέντρωση, οικογενειακή και μη, επέμενα να κάνω το δικό μου σόου. Οι βούρτσες μαλλιών ήταν τα πρώτα μου μικρόφωνα και στην ερώτηση τι θα γίνω όταν μεγαλώσω, η απάντηση ήταν πάντοτε έτοιμη στην άκρη των χειλιών μου». Το ταλέντο της δεν πέρασε απαρατήρητο.
Στα 10 της έγινε δεκτή στην παιδική χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και κάπως έτσι η όπερα μπήκε στη ζωή της. «Εγώ ήθελα να γίνω τραγουδίστρια, δεν ήξερα αν θα είναι ποπ, τζαζ ή όπερα. Αλλά η γνωριμία μου με την όπερα ήρθε και με κατέκλυσε με δυνατά συναισθήματα. Δεν ήξερα ούτε εγώ η ίδια να περιγράψω τι ένιωθα ακούγοντας μια άρια. Εμοιαζε κάτι το απόκοσμο, σχεδόν θείο. Σε ένα παιδί, όλο αυτό πλάθει έναν νέο κόσμο που με περιέργεια θέλει να εξερευνήσει». Στα 14 της αρχίζει μαθήματα μονωδίας και πλέον βρίσκεται στα τελευταία στάδια των σπουδών της στη φωνητική, με την ελπίδα να ανοίξει τα φτερά της στον κόσμο της όπερας. Ομως, όπως συμβαίνει συχνά στη ζωή, η τύχη παίζει τα δικά της παιχνίδια. Η υποκριτική προέκυψε ξαφνικά, μέσα από μια σειρά συγκυριών που την οδήγησαν κατευθείαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Μαρίας Κάλλας.
«Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ σοβαρά. Δεν είχα σπουδάσει ηθοποιία, δεν είχα κάνει κάτι σχετικό», ομολογεί. Οταν η Ολγα Μαλέα, η σκηνοθέτις της σειράς, ζήτησε από τη Feelgood Entertainment να βρουν νεαρές κοπέλες που να μπορούν να τραγουδήσουν όπερα, το όνομα της Κλεοπάτρας έπεσε στο τραπέζι. «Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν να πάω για οντισιόν. Ηξερα ότι ήταν ένα long shot, αλλά είπα “δεν έχω να χάσω τίποτα” και πήγα με αέρα. Η άγνοια κινδύνου μού βγήκε σε καλό». Αυτό που δεν ήξερε ήταν πως μόλις εκείνη έφυγε από την πρώτη της οντισιόν, η ομάδα της παραγωγής αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό. «Είπαν “τη βρήκαμε!”, αλλά εγώ δεν το ήξερα ακόμα». Ακολούθησε δεύτερη οντισιόν, αυτή τη φορά πιο σοβαρή. «Οταν σε ξανακαλούν, λες “κάτι γίνεται εδώ”.
Εκεί αγχώθηκα, ήθελα πια να αποδείξω ότι το αξίζω». Και το κατάφερε. Μέσα σε λίγους μήνες, από σπουδάστρια όπερας η Κλεοπάτρα βρέθηκε να κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία από τις πιο μεγάλες παραγωγές της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης.
Το πρώτο της γύρισμα ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσει ποτέ. «Εφτασα μια ώρα νωρίτερα από το άγχος και από μέσα μου μουρμούριζα τα λόγια μήπως τα ξεχάσω. Ηταν η πρώτη φορά που έβλεπα από κοντά την Ελένη Ράντου, τη Ρένια Λουιζίδου, τον Ιωάννη Παπαζήση. Ηταν όλοι εκεί. Στην αρχή είχα τρακ, αλλά μετά είδα πόσο ζεστοί ήταν όλοι. Με αγκάλιασαν, με βοήθησαν, με καθοδήγησαν. Δεν ένιωσα ούτε στιγμή πως ήμουν η “μικρή” της παραγωγής. Κάθε πλάνο ήταν ένα μάθημα για εμένα και όλοι οι άνθρωποι της παραγωγής και του καστ με ενθάρρυναν σε κάθε βήμα».
Η Μαρία Κάλλας είναι ένας ρόλος γεμάτος προκλήσεις. Το να υποδυθεί κανείς μια τόσο εμβληματική προσωπικότητα δεν είναι απλή υπόθεση - απαιτεί όχι μόνο φωνητική δεινότητα, αλλά και ψυχολογική κατανόηση ενός ανθρώπου που βίωσε έντονα πάθη, καλλιτεχνικές θυσίες και προσωπικές συγκρούσεις. Πρόκειται για μια γυναίκα-σύμβολο, που 100 χρόνια μετά τη γέννησή της συνεχίζει να απασχολεί και να επηρεάζει. «Δεν γνωρίζουμε πολλά για την Κάλλας ως παιδί. Πάντα τη βλέπαμε ως ντίβα, ως μύθο. Αλλά ποτέ ως ένα μικρό κορίτσι που είχε τα όνειρά της, τις ανασφάλειές της και μια δύσκολη σχέση με τη μητέρα της», επισημαίνει η Κλεοπάτρα, που διαβάζοντας για τη ζωή της μεγάλης σοπράνο ανακάλυψε πολλά κοινά στοιχεία. «Είχε όρεξη για ζωή, για δημιουργία.
Ηθελε να πετύχει. Ομως, η μητέρα της δεν της άφησε περιθώρια επιλογής. Εμένα, ευτυχώς, με άφησαν να τραβήξω τον δικό μου δρόμο και είμαι πραγματικά ευλογημένη που μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον ελεύθερο. Εκείνη δεν είχε αυτήν την επιλογή και μοιάζει σαν να το πλήρωσε με την ίδια της τη ζωή».
Η σειρά απέσπασε θετικές κριτικές και είναι έτοιμη να ταξιδέψει μέχρι το Φεστιβάλ του Βερολίνου. Δεν έλειψαν, όμως, και οι αντιδράσεις. Κάποιοι σχολίασαν ότι η επιλογή της Κλεοπάτρας στον πρώτο ρόλο ήταν ρίσκο, δεδομένου ότι δεν είχε εμπειρία στην υποκριτική. Η ίδια αντιμετωπίζει την κριτική με ψυχραιμία. «Οταν εκτίθεσαι, είναι λογικό να υπάρχουν γνώμες. Εγώ επικεντρώνομαι στο έργο. Σέβομαι κάθε άποψη, αλλά προτιμώ να απαντώ με τη δουλειά μου. Και αν αυτό που κάνω αγγίζει έστω και έναν άνθρωπο, τότε αξίζει τον κόπο. Εγώ είμαι πλήρης και ευχαριστημένη».
Το κοριτσάκι που σηκωνόταν μετά το μάθημα του πιάνου για να τραγουδήσει στον δάσκαλό της είναι σήμερα η νεαρή γυναίκα που δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον. «Νιώθω ότι τώρα ξεκινάει η πραγματική μου πορεία. Και αυτό είναι το πιο συναρπαστικό. Δεν βιάζομαι για τίποτα, αλλά ανυπομονώ. Ξέρεις πόσα πράγματα θέλω να κάνω ακόμα; Χιλιάδες! Θέλω να συνεχίσω και στην υποκριτική και στη μουσική. Στην όπερα θέλω να τραγουδήσω την Τόσκα, την Κάρμεν - αγαπώ αυτούς τους ρόλους. Αλλά αν έρθει κάτι στην υποκριτική που θα με συγκινήσει, θα το κάνω κι αυτό».
Δεν βάζει ταμπέλες στον εαυτό της, δεν βιάζεται να αποφασίσει. «Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις κάτι που σε γεμίζει. Να τολμάς να δοκιμάζεις καινούρια πράγματα. Αν μου έλεγες πριν από έναν χρόνο ότι θα έπαιζα σε τηλεοπτική σειρά, θα γελούσα! Τώρα ξέρω ότι όλα είναι δυνατά». Δράμα, κωμωδία ή αστυνομικό; Ή μήπως μιούζικαλ; «Θα ήθελα πολύ να κάνω μια κωμωδία. Λατρεύω το καλό χιούμορ και πιστεύω πως στο γύρισμα θα ήταν κάθε μέρα γιορτή. Αλλά και μια αστυνομική περιπέτεια θα είχε ενδιαφέρον. Μη με κάνεις να διαλέξω σε παρακαλώ, ας με διαλέξει η ίδια η επόμενη εμπειρία!».
Λίγο πριν από το τελευταίο κλικ στη φωτογράφηση για το εξώφυλλο του «Gala», σκέφτομαι πως η Κλεοπάτρα φέρνει κάτι από τον αέρα μιας νεαρής ντίβας, χωρίς όμως την επιτήδευση ή την απόσταση που πολλές φορές συνοδεύει τη φήμη. «Ηταν απίστευτη εμπειρία. Το να σε βάφουν, να σε ντύνουν, να σε φωτίζουν - όλα αυτά είναι κάτι καινούριο για μένα». Ωστόσο, δεν χάνει την αυθεντικότητά της. «Θέλω να με βλέπουν όπως είμαι. Δεν θέλω να γίνω κάποιος άλλος για να αρέσω». Το ταξίδι της μόλις ξεκινά και η Κλεοπάτρα δεν φοβάται να κάνει μεγάλα όνειρα. Αλλωστε, κάπως έτσι ξεκίνησε και η Μαρία που έγινε Κάλλας.
Συνέντευξη στον Λευτέρη Τρίγκα
Φωτογράφος Λευτέρης Σιαράπης
Επιμέλεια Ζέτα Παπαϊωάννου
πηγη: protothema.gr
