Χιονισμένη Αγιάσος... Σαν πολύφερνη νύφη…
Γράφει ο Παναγιώτης Μιχ. Κουτσκουδής
Με το λυκαυγές της αποψινής μέρας άρχισε και ο λάγνος χορός των νιφάδων του χιονιού, που έριχναν το αραχνοΰφαντο άσπρο τους πέπλο πάνω στο αγουροξυπνημένο χωριό και στα γύρω ανταριασμένα βουνά. Ο ανάλαφρος μετεωρισμός τους, η χαμηλή νέφωση, η παγωμένη βουβαμάρα δημιουργούσαν μια παραμυθένια ατμόσφαιρα. Ο χιονιάς ανάγκασε το βιγλάτορα λεσβιακό Όλυμπο να φορέσει την κατάλευκη κουκούλα του. Το χωριό της Μεγαλόχαρης ντύθηκε με το φανταχτερό νυφικό της, σαν την πολύφερνη νύφη που πάει στην εκκλησιά…
Ένας περίπατος στη χιονισμένη φύση είναι το καλύτερο μπερεκέτι του χειμώνα. Ο κρύος πεντακάθαρος αγέρας αναζωογονεί τα πλεμόνια σου, που τον ρουφάνε αχόρταγα φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας σαν αλμπάνικο φυσερό. Απέραντη, ωκεάνια γαλήνη, που την σχίζει ανάρια το αλύχτισμα κανενός σκύλου, το κελάηδημα κάποιου καλλικέλαδου κότσυφα ή το τρομαγμένο φτερούγισμα από σμάρια σπουργιτιών που άλλαζαν γιατάκι μέσα στις πυκνές φυλλωσιές. Το χιόνι πέφτει αραιό και απαλό σαν το βελουδένιο άγγιγμα της μάνας που χαϊδολογά το κεφαλάκι του βυζανιάρικου μωρού της όταν αυτό είναι κολλημένο στο ρωγοβύζι.
Μια βόλτα στον καστανιώνα σού χαρίζει σπάνιες εικόνες αλπικής ομορφιάς. Κάθε που φυσά ο βοριάς τούφες χιονιού πέφτουν από τα κλωνιά των δέντρων και σε ραντίζουν, όπως ραίνουν με ρύζι τους νιόπαντρους στην εκκλησιά. Κάποια γέρικα δέντρα και μεγάλα κλωνάρια σπάζουν γεφυρώνοντας τα μονοπάτια και τις πατωμένες. Η θέα θρέφει το ακόρεστο βλέμμα και τέρπει τη διψασμένη σου ψυχή…
Το φως που ακτινοβολεί το χιονισμένο τοπίο χυμά μέσα από τα σφραγισμένα παραθυρόφυλλα της ψυχής και διαλύει τα αραχνιασμένα σκοτάδια. Φέρνει χαράς ευαγγέλια σε μικρούς και μεγάλους. Καραβάνια φυσιολατρών από τη Μυτιλήνη και άλλα μέρη του νησιού αναμένονται στο ορεινό κεφαλοχώρι. Τα λευκοντυμένα βουνά, όπου ακουγόταν μόνο το σφύριγμα του μανιασμένου βοριά ανάμεσα στα σκελετωμένα δέντρα και τις ανήλιες λαγκαδιές, θα αντιλαλούν σήμερα κι αύριο από τις χαρούμενες φωνές των ανθρώπων, που δράττουν την ευκαιρία να ξεχυθούν στην ύπαιθρο, θυμίζοντας …Έξοδο του Μεσολογγίου!
Η γενέθλια γη, πανέμορφη όλες τις εποχές του χρόνου, σας καλεί κοντά της να γευτείτε τα λάγνα κάλλη της.
Και στον επίλογο μια φωτογραφία από το 1968 
