Οι νέες κυκλοφορίες που μας κίνησαν το ενδιαφέρον
Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης του Μίλαν Κούντερα (Μετάφραση: Γιάννης Η. Χάρης, Εκδόσεις της Εστίας)
Στην Αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης, το γνωστότερο ίσως μυθιστόρημα του Κούντερα μετά το Αστείο, που τον καθιέρωσε παγκοσμίως, ο συγγραφέας, με φόντο τη νεότερη πολιτική ιστορία και πρόσχημα μια πολυδαίδαλη ερωτική σχέση, μας ξεναγεί στην περιπέτεια της ανθρώπινης ύπαρξης, με συνομιλητές του τον Παρμενίδη, τον Νίτσε, τον Μπετόβεν κ.ά. Με το γνωστό χιούμορ και τον πικρό σαρκασμό του μας μιλά για τον έρωτα και το σεξ, για την ασύμπτωτη γλώσσα των εραστών, το αισθητικό αλλά και το πολιτικό κιτς, καθώς και για τις πάσης φύσεως επιταγές, τα «πρέπει» που καθορίζουν την ανθρώπινη ζωή, κάνοντας όλο και πιο ασήκωτο το βάρος της ελαφρότητάς της.
Βρείτε το εδώ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Πιάνεις χώμα της Χριστίνας Φραγκεσκάκη (Εκδόσεις Κέδρος)
Πρώτα είδα το αγόρι. Τα πρωινά καθόταν στο πεζούλι, κάτω από τη σκιά της κληματαριάς, και περίμενε. Μόνο και βουβό. Εκείνη έφτανε πάντα αργά το μεσημέρι. Έβαζε δυο πιάτα στο τραπέζι κι έτρωγαν αντικριστά.
Μετά, μια μέρα είδα το ποδήλατο. Το λάδωνε, το γυάλιζε, το κρατούσε από το τιμόνι και το κοιτούσε. Άστραφταν τα μάτια του. Ανέβαινε στη σέλα κι έκανε πως το οδηγούσε. Αργότερα άρχισε τις βόλτες στο τετράγωνο. Όλη την ώρα. Μπορεί και να ξεμάκραινε λίγο. Κάποια στιγμή δεν κρατήθηκα. Φώναξα δυνατά: «Πώς σε λένε;» «Γκεζίμ Πρέντσε», μου απάντησε βιαστικά.
Το επόμενο καλοκαίρι είχε ξεθαρρέψει. Έβγαινε κι έπαιζε μπάλα στην αλάνα. Τότε τον είδα κι εκείνον. Ήρθε ένα πρωί με μια μικρή βαλίτσα. Περνούσε τις ώρες του στην αυλή. Είχε μόνιμα ένα ραδιοφωνάκι στο αυτί. Μέρα νύχτα άκουγε τις ειδήσεις. Μερικά βράδια τούς συναντούσα στον λόφο του Μόντε Σμιθ να κοιτούν απέναντι τα βουνά.
Ο αποχωρισμός και η απώλεια διατρέχουν την ιστορία. Τα πρόσωπα, μέσα από τις αφηγήσεις τους, μας δείχνουν αυτό που θέλουν πιο πολύ: κάπου να σταθούν.
Βρείτε το εδώ
ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Χιονισμένη πλατεία των Βασίλη Κουτσιαρή και Γιάννη Διακομανώλη (Εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου, Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική)
Όλα ξεκίνησαν εκείνο το πρωινό στην παραλία. Ο Αντρέας είπε για μια ακόμα φορά ένα ψέμα. Δεν είχε όμως την κατάληξη που εκείνος περίμενε.
Η δασκάλα του κινδύνευσε στη θάλασσα, η αγαπημένη του φίλη η Μυρτώ αναγκάστηκε να μετακομίσει με τους γονείς της, ο γάτος του ο Τόμπι εξαφανίστηκε, η κυρα-Μάρω γλίτωσε την τελευταία στιγμή πριν πάρει φωτιά το σπίτι της.
Και αυτά ήταν μόνο η αρχή… Δεν έπρεπε να είχε πει εκείνο το ψέμα. Το ήξερε καλά πια. Μπορούσε ακόμη να επανορθώσει ή ήταν πια πολύ αργά;
Βρείτε το εδώ
