Σήμερα τα καζίνο έχουν νομιμοποιηθεί σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Όσοι σκοπεύουν να παίξουν στο https://librabets.gr, το οποίο ανήκει στο Librabet, μπορεί να ενδιαφερθούν να μάθουν για την ανάπτυξη του τομέα των καζίνο στην ΕΣΣΔ.
Δεκαετία 1960-1970: η ακμή της υπόγειας επιχείρησης
Στη Μόσχα υπήρχαν υπόγεια καζίνο, τα λεγόμενα «cathranes». Οι εγκαταστάσεις βρίσκονταν συνήθως σε εστιατόρια και ξενοδοχεία. Εδώ έπαιζαν κυρίως πλούσιοι άνθρωποι:
- Διευθυντές εργοστασίων.
- Καταστηματάρχες.
- Αξιωματούχοι.
- Κομματική ελίτ.
- Ξένοι τουρίστες.
Ήταν αδύνατο να εισέλθει κανείς στο κέντρο «από το δρόμο», ο νεοεισερχόμενος έπρεπε να τον φέρει κάποιος από τους θαμώνες. Το παιχνίδι παιζόταν με ειδικά chips, τα οποία στη συνέχεια ανταλλάσσονταν με πραγματικά χρήματα.
Τα μεγάλα υπόγεια καζίνο εποπτεύονταν από έναν επαγγελματία απατεώνα - τον Γκόσα Ίντια (πραγματικό όνομα - Ιγκόρ Σαλέεφ). Πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, όταν στις αρχές της δεκαετίας του '80 αποκαλύφθηκε το δίκτυο των παράνομων καταστημάτων τυχερών παιχνιδιών.
Στα μεγάλα cathranes, τα ποσοστά έφταναν μέχρι και τα 5000 ρούβλια (ο μισθός ενός σοβιετικού μηχανικού για τρία χρόνια). Ήταν αδύνατο για έναν απλό σοβιετικό άνθρωπο να αντέξει οικονομικά μια τέτοια πολυτέλεια.
Αλλά οι απλοί πολίτες μπορούσαν να παίξουν για χρήματα. Τα μικρά cathranes βρίσκονταν σε διαμερίσματα ή δωμάτια ξενοδοχείων. Αρκούσε να γνωρίζεις τη διεύθυνση και να έχεις χρήματα μαζί σου. Κατά τη διάρκεια της νύχτας οι παίκτες μπορούσαν να ξοδέψουν έως και 300 ρούβλια (περίπου δύο μηνιαίους μισθούς). Πράγμα που ήταν επίσης πολλά για έναν εργάτη που ζούσε με εργατικό εισόδημα.
Οι επισκέπτες δεν υπέγραψαν καμία συμφωνία απορρήτου. Υπήρχε ένας ανομολόγητος κώδικας τιμής μεταξύ των παικτών. Δεν γνώριζαν ο ένας τον άλλον με το όνομά του και δεν χαιρετιόντουσαν ποτέ στο δρόμο. Για παραβίαση των κανόνων, ένας κουτσομπόλης μπορούσε να αποκλειστεί από το σύλλογο, και τι θα μπορούσε να είναι πιο τρομακτικό για έναν παίκτη;
Υπόγεια ανάλογα του Librabet υπήρχαν στη Μόσχα, το Λένινγκραντ, σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Κριμαίας και φυσικά στο Σότσι.
Δεκαετία 70-80: η εμφάνιση των συνδικαλιστικών λοταριών και των κουλοχέρηδων
Οι αρχές επιβολής του νόμου και η ηγεσία της χώρας γνώριζαν για τις καταχρήσεις. Οι αξιωματικοί της KGB εδώ παρακολουθούσαν τους ξένους τουρίστες, τους εμπόρους συναλλάγματος και τους καταστηματάρχες. Ως νόμιμη εναλλακτική λύση στα καζίνο, η λοταρία προσφέρθηκε στους απλούς πολίτες. Οι κληρώσεις των λοταριών πραγματοποιούνται επίσης στο Librabet.
Η πρώτη κλήρωση του «Sportloto» πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1970 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Το κύριο βραβείο της κλήρωσης ήταν 5000 ρούβλια. Η κλήρωση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με διάφορους τύπους «5 στα 36», «6 στα 45», «6 στα 49». Οι μαθηματικοί υπολογισμοί των νικητήριων αριθμών και οι πειραματικές στρατηγικές δημοσιεύτηκαν ακόμη και σε εφημερίδες.
Δεδομένης της επιτυχίας του «Sportloto», αργότερα ξεκίνησαν και άλλες κληρώσεις: «Sportprognoz», «Sprint», money and duffel lottery. Ο κύκλος εργασιών των επίσημων επιχειρήσεων τυχερών παιχνιδιών στην ΕΣΣΔ ήταν τεράστιος - 500 δισεκατομμύρια ρούβλια ετησίως.
Παρεμπιπτόντως, ένα λαχείο μπορούσε εύκολα να δοθεί για ψιλά σε ένα περίπτερο 'Soyuzpechat'. Για ορισμένους ανθρώπους, η αναζήτηση ενός χρηματικού επάθλου ή ενός αυτοκινήτου γινόταν πραγματική διασκέδαση. Οι πολίτες που έπαιζαν τυχερά παιχνίδια μπορούσαν να αγοράσουν 100 λαχεία κάθε φορά.
Στις αρχές της δεκαετίας του '70 εμφανίστηκαν και τα πρώτα ανάλογα των κουλοχέρηδων, τα οποία βρίσκονται στο Librabet. Στην αρχή, βρίσκονταν αποκλειστικά σε κρουαζιερόπλοια που πήγαιναν στο εξωτερικό. Το 1971, πειραματικά μηχανήματα εγκαταστάθηκαν στην εσθονική πόλη Mustamäe και για δέκα χρόνια εμφανίστηκαν παράνομα σε όλες τις μεγάλες πόλεις-θέρετρα της Ένωσης.
Η πρώτη νόμιμη εγκατάσταση τυχερών παιχνιδιών στην ΕΣΣΔ άνοιξε στο Ταλίν το 1989. Ονομάστηκε Astoria Palace και βρισκόταν στο ξενοδοχείο Intourist. Το κοινό στο οποίο απευθυνόταν ήταν ξένοι ταξιδιώτες και τα στοιχήματα γίνονταν μόνο σε νόμισμα.
Από το 1989, έχουν ανοίξει αίθουσες με κουλοχέρηδες σε ξενοδοχεία Intourist σε μεγάλες πόλεις. Τα πρώτα μηχανήματα δέχονταν συνάλλαγμα και τα μέσα ημερήσια έσοδά τους ξεπερνούσαν τα 350 ρούβλια. Ως εκ τούτου, μετά από τέσσερις μήνες, οι Σοβιετικοί πολίτες είχαν τη δυνατότητα να κάνουν στοιχήματα σε ρούβλια. Το ελάχιστο ποσό που μπορούσε να τοποθετηθεί σε έναν κουλοχέρη ήταν 20 κοπέλες. Συνολικά 2,5 χιλιάδες μηχανήματα ισπανικής, γερμανικής και ολλανδικής παραγωγής εγκαταστάθηκαν στην ΕΣΣΔ από το 1989 έως το 1991.
Μετά τη νομισματική μεταρρύθμιση του 1991, τα κέρματα των 20 κομματιών αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία. Αντ' αυτού, το παιχνίδι παιζόταν με μάρκες. Αυτά κόπηκαν στο Λένινγκραντ και διανεμήθηκαν σε όλη τη χώρα. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, άρχισαν να εμφανίζονται στη Ρωσία κουλοχέρηδες με δυνατότητα παιχνιδιού με πίστωση.
