Το θυμάστε;

Οι τσέπες των αγοριών γέμιζαν τις μέρες των Χριστουγέννων. Από τα χειροφιλήματα και τα κάλαντα. Και των μεγαλύτερων ανδρών οι τσέπες, μάλλον…. άδειαζαν από τον τζόγο που έπαιζαν στα καφενεία του χωριού.

Μια συνήθεια τα χρόνια εκείνα που ήταν εκτός ελέγχου! Στα καφενεία φανερά , αλλά και μυστικά , σε κουζίνες σπιτιών ,ακόμα και σε χώρο της Μονής Λειμώνος! Εμείς οι μικροί , μιμούμαστε τους ενήλικες στο κυνήγι της Τύχης με την σβουρίτσα της φωτογραφίας. Είχε έξι πλευρές και έγραφε σε κάθε πλευρά : ΒΑΛΤΕ ΟΛΟΙ, ΠΑΡΕ ΕΝΑ , ΠΑΡΕ ΔΥΟ, ΒΑΛΕ ΕΝΑ , ΒΑΛΕ ΔΥΟ και ΠΑΡΤΑ ΟΛΑ! Μαζευόμασταν σε μια εσοχή κτιρίου (σε σκεπαστό χώρο) , όπως παραδείγματος χάριν στο πλατύσκαλο του παλιού Ιατρείου στο ΑΛΑΝΙ (τώρα Σταυρίδη). Κάναμε κύκλο και βάζαμε καθένας για αρχή ένα ή δυό αντικείμενα να σχηματιστεί το ταμείο (η κάσσα) . Όχι δεν παίζαμε λεφτά , βάζαμε κουκιά , ρεβίθια , πετράδια ή ό,τι άλλο φανταστείτε.

Για να μιμηθούμε τους μεγάλους , και να δοξαστεί αυτός που θα βγεί κερδισμένος στο τέλος με περισσότερα κουκιά ή πετράδια! Στρίβαμε το τυχερό σβουράκι ο καθένας με τη σειρά , και όταν αυτό έγερνε στο πλάι διαβάζαμε την εντολή που έγραφε πάνω πάνω. Δεν έλλειπαν οι εξυπνάδες, οι ζαβολιές από τους μεγαλύτερους . Στο χωριό τις λέμε ‘’ζουγκιτιές’’ . Και αυτόν που παραβίαζε τους κανόνες του παιχνιδιού τον λέγαμε ‘’ζουγκίτη’’!

Είχα 60 χρόνια να χρησιμοποιήσω αυτές τις λέξεις . Τις γράφω για να διασωθούν , και καλά κέρδη εύχομαι σε αυτούς που θα παίξουν. Μη ξεχνάτε ότι τα τυχερά παιχνίδια είναι φτιαγμένα για να κερδίζει πάντα ο διοργανωτής του παιχνιδιού.

Γιώργος Σταυρινός (Φίλια)

ΟΛΣΑ