Στη Μόρια «ένα μήλο την ημέρα....» γεννάει ελπίδες και... συμβολική διάκριση
Η ανάγκη ένταξης σε ένα βασικό σύστημα εκπαίδευσης είναι αυτή που οδήγησε στην προσπάθεια, στον σχεδιασμό και τελικά στην υλοποίηση ενός προγράμματος με προσφυγόπουλα που συμμετείχαν στον διαγωνισμό του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζαγοράς Πηλίου zagorin με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ένα μήλο την ημέρα....». Η συμμετοχή των παιδιών, αλλά και η διάκριση τους με ειδική μνεία συμμετοχής, στον διαγωνισμό που τελούσε υπό την αιγίδα των υπουργείων Παιδείας και Υγείας έγιναν βήμα εξωστρέφειας και μοχλός εξοικείωσης της κοινωνίας με τα προσφυγόπουλα. «Έδειξε», λένε οι εκπαιδευτικοί που δούλεψαν με τα παιδιά, «πως αν δοθούν τα κατάλληλα εναύσματα, δεν υπάρχουν οι ταμπέλες, του πρόσφυγα ή του μετανάστη, αλλά μόνον η ιδιότητα του παιδιού που διψά να γίνει μαθητής».
Με την καθοδήγηση του υπουργείου Παιδείας και τη βοήθεια της περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου στήθηκε μέσα στον πολυσυζητημένο καταυλισμό της Μόριας από τις 2 του περασμένου Δεκεμβρίου έως και τα τέλη του φετινού Ιανουαρίου ένας εκπαιδευτικός μηχανισμός που περιελάμβανε νηπιαγωγείο, τάξη για παιδιά δημοτικού, τάξη έφηβων, αλλά και τάξη ενηλίκων γυναικών και ανδρών. Το εγχείρημα επιβλέφθηκε από τη συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΣΕΠ) Ειρήνη Αντωναράκου και στελεχώθηκε από νηπιαγωγούς, τη δασκάλα Άννα Κουράκη και την καθηγήτρια φιλόλογο Σοφία Μαντζανίδου, τις «αξιοθαύμαστες εκπαιδευτικούς» όπως όλοι τις χαρακτηρίζουν.
Στην αρχή εξηγήθηκαν τα οφέλη του μήλου και στην συνέχεια έγινε προσπάθεια να αποτυπωθούν σε ένα κολάζ όλες οι σκέψεις των παιδιών.
«Κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, ακόμη και με τον άγριο χιονιά του Ιανουαρίου, τα παιδιά συνέχιζαν να έρχονται στο κοντέινερ, που κάναμε τις εκπαιδευτικές δράσεις και έλεγαν νέες ιδέες για το μήλο. Όταν έπρεπε να στείλουμε στον διαγωνισμό το έργο, δυστυχώς, ήταν αδύνατο να βρούμε όλους τους γονείς να το απογράψουν, γιατί στο μεταξύ είχαν διαμοιραστεί σε άλλες δομές. Έτσι υπέγραψαν ενδεικτικά δυο γονείς, που όμως ήταν πολύτεκνοι και έστελναν όλα τους τα παιδιά στο μάθημα του κοντέινερ» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Αντωναράκου.
Σημειώνεται ότι με πρωτοβουλία του υπουργείου Παιδείας φέτος ορίστηκαν συντονιστές Εκπαίδευσης Προσφύγων στα κέντρα φιλοξενίας όλης της χώρας. Σε άλλα λειτούργησαν Δομές Υποδοχής και Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΔΥΕΠ) και σε άλλα όχι, επειδή υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες. «Μία πολύ δύσκολη και ιδιαίτερη περίπτωση ήταν αυτή του Κέντρου Φιλοξενίας μέσα στο κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης Λέσβου, στη Μόρια.
«Στις αρχές Νοεμβρίου που τοποθετηθήκαμε στο Κέντρο Φιλοξενίας της Μόριας εκτός από μία ομάδα ασυνόδευτων ανηλίκων που τελούσε υπό ειδικό καθεστώς προστασίας, υπήρχαν πολύ περισσότερα παιδιά στον χώρο του Κέντρου με τις οικογένειες τους» λέει η κ. Αντωναράκου και προσθέτει: «Με αυτά τα απιδιά δουλέψαμε και το αποτέλεσμα είναι ενθαρρυντικό, αλλά και ιδιαίτερα συμβολικό προς την ελληνική κοινωνία. Τα παιδιά διψούν να γίνουν μαθητές. Όπου και να βρεθούν, όσο δύσκολες κι αν είναι ο συνθήκες που υποχρεώνονται να βιώσουν».
Στρατής Μπαλάσκας / ΑΠΕ - ΜΠΕ
