Σκέψεις από ένα ντελιβερά...
Χθές βράδυ πήγα μια παραγγελία κοντά στο μαγαζί...
Ενας παππούλης πάνω απο 80 ισως και 90 με τη μασκουλα του,το μπαστουνακι του...Του δίνω το φαγητο του το οποίο κόστιζε 13.30€...
Μου εδωσε ακριβώς αυτό που βλέπετε στη φωτο, ρέστα δεν ηθελε...με κέρασε και σοκολατάκι..του είπα πως ειναι πολυ καλος και πως ειναι το πιο ωραίο φιλοδωρημα που πήρα εδω και 1μιση χρόνο..και τοτε ο παππους μου ειπε:
"Ειναι το λιγοτερο αγορι μου που μπορω να κανω,μπροστα σε αυτο που κανετε εσεις"...αφου τον ευχαριστησα ξανα έφυγα για επόμενες διανομες.
Επόμενη στάση στα 5 χιλιόμετρα περίπου απο το μαγαζί...μια κοπελίτσα με ενα σκυλακι...παραγγελια μέσω efood, πληρωμένη...αφου της έδωσα την παραγγελία της και χάϊδεψα λίγο το άτακτο σκυλάκι της μου ειπε πως ειναι άτακτο γιατί ήρθε το φαί του...μια μερίδα γύρο...εφυγα. Δεν μου άφησε ούτε σεντ...δεν με ενδιαφερει, ούτε το λεω σαν παραπονο...απλα να τονισω μια διαφορα..αναμεσα σε 2 διαφορετικες γενεες.
Ένας Ανθρωπος που εζησε πολλα, φτωχεια, πείνα, κατοχη, πολεμο, χουντα και ξερω γω τι αλλο, θεωρει μεγαλο πραγμα που καποιος γυρνάει μεσα στη νυχτα και στο κρυο για να του παει να φάει...σε σεβεται σαν ανθρωπο,για αυτο που κανεις.
Απο την αλλη μια νεα κοπελα που θα διαθέσει 7-8 ευρω για να φαει το σκυλακι της, διχως ίχνος εκτίμησης για τους ανθρωπους...που δεν εκτιμαει τιποτα και κανεναν, που θα παραγγείλει και μεσα στα χιονια αφου το μαγαζι ειναι ανοιχτο...Όπως εκαναν πολλοι προχθες με την σφοδρη χιονόπτωση...
Via @Ντελιβεράδες της Ελλάδας
