Μητροπολίτης Ιάκωβος: Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ἐπί τῆ ἑορτῆ τῶν Χριστουγέννων
Ι Α Κ Ω Β Ο Σ
ἐλέῳ καί χάριτι Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου
Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐλογημένον λαόν τῆς Ἐπαρχίας μας
Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά καί περιπόθητα
Προέβαλλε ἡ ὑψίστη Δεσποτική ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ! Ἡ Ἐκκλησία μας , ὡς φιλόστροφος πνευματική μητέρα μας , πού ἐπιθυμεῖ τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί τήν ΄΄ ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας ΄΄ ( Α’ Τιμ. 2, 4 ), μᾶς καλεῑ νά ἑορτάσουμε καί φέτος τήν Ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός μέ τέρψη ψυχική καί ἀγαλλίαση. Μέ πίστη ἀκλόνητη καί ἀκράδαντη στό πρόσωπο τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ. Μέ πνεῦμα ἀγάπης καί ταπείνωσης στόν ΄΄ ἐν φάτνῃ γεννηθέντα Χριστόν ΄΄, ὁ Ὁποῖος ἦλθε ΄΄ μορφήν δούλου λαβών ΄΄ ( Φιλιπ. 2, 7 ) , γιά νά μᾶς ἀνακαινίσει, νά μᾶς μεταμορφώσει, νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία , τή φθορά καί τό θάνατο.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν ΄΄. Συγκαταβαίνει ὁ Θεός, γιά νά ἀνεβάσει ἐμᾶς στούς οὐρανούς. Λαμβάνει τό Δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος μέ τή συνεργεία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τέλειο ἀνθρώπινο σῶμα μέ λογική ψυχή ΄΄ πεπειρασμένον δέ κατά πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρίς ἁμαρτίας ΄΄ ( Ἑβρ. 4, 15 ) , γιά νά μπορέσουμε νά γίνουμε καί πάλι κατά χάριν δικά του τέκνα. Ἐνσαρκοῦται ὁ ἄσαρκος Λόγος, γιά νά δώσουμε τή δυνατότητα στούς ἑαυτούς μας νά Τόν ἐνσαρκώνουμε συνεχῶς καί ἐμεῖς μέσα μας , στήν καρδιά μας καί στόν ἔσω κόσμο μας , μέ τήν πραγματοποίηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν Του. Ἑνώνει στήν ὑπόστασή Του τίς δύο φύσεις Του, δηλαδή τή Θεϊκή καί τήν ἀνθρώπινη, γιά νά γίνουμε μέτοχοι τῆς Αἰωνίου δόξης Του καί Ζωῆς.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν ΄΄. Ἄραγε ἔχουμε συναισθανθεῖ καί ὑπολογίσει τό μέγεθος τῆς μεγάλης τιμῆς, τήν ὁποία μᾶς ἔκαμε ὁ Θεός, μέ τό γεγονός τῆς Θείας Ἐπισκέψεώς Του ! Μᾶς τίμησε κατ’ ἀρχήν μέ τό γεγονός τῆς δημιουργίας καί τῆς τοποθετήσεώς μας κορωνίδα τῆς κτίσεως καί στολίζοντάς μας μέ χαρίσματα οὐράνια . Τό ΄΄κατ’ εἰκόνα ΄΄ , πού σπιλώσαμε μέ τήν ἁμαρτία, αὐτό ὑποδηλώνει . Καί τώρα μᾶς τιμᾶ μέ τήν ΄΄ ἐν χρόνῳ ΄΄ Γέννησή Του - ἀσυγκρίτως ἀνωτέρα αὐτή ἡ τιμή - γιά νά φθάσουμε στό ΄΄ καθ’ ὁμοίωσιν ΄΄ μέ τή Χάρη Του, γιατί εἶναι ὁ ἀληθινός Σωτήρας καί Λυτρωτής μας.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν ΄΄. Ἡ Ἐκκλησία Του καλεῖ κάθε ἄνθρωπο νά γίνει μέλος της, γιά νά ἔχει τή δυνατότητα νά σώζεται ἀπό τό σαρκικό φρόνημα μέσα ἀπό τά μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ Χρίσματος καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ Ἐκκλησία , ὡς ἀνωτέρα τῆς Κιβωτοῦ τοῦ Νῶε, κατά τούς ἁγίους πατέρες & ὡς Σῶμα Χριστοῦ , εἶναι τό θεραπευτήριο ἐκεῖνο πού μᾶς λυτρώνει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ἐμπαθῆ ζωή μας, γιατί ΄΄ ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία ΄΄.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν ΄΄. Δυστυχῶς, ὅμως, πολλοί ἄνθρωποι συνεχίζουν νά μήν Τόν ἀποδέχονται. Νά Τόν ἀρνοῦνται εἴτε ἀσυνείδητα εἴτε ἐνσυνείδητα. Νά Τόν βλασφημοῦν, νά Τόν περιφρονοῦν , νά Τόν ἀγνοοῦν, νά διώκουν Ἐκεῖνον καί τήν Ἐκκλησία Του διά μέσου τῶν αἰώνων . Νά μήν ἀποδέχονται τό σωτηριῶδες ἔργο Του καί τό Εὐαγγέλιό Του. Εἶναι ὄντως μία παραφροσύνη νά ἐπιλέγει κάποιος τό θάνατο , πού εἶναι ἡ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ὁποιαδήποτε μορφή της , ἀκυρώνοντας μέ αὐτό τόν τρόπο τήν αἰώνια προοπτική του καί προορισμό του.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν ΄΄. Αὐτό μᾶς κινεῖ νά ἐνεργοποιήσουμε τήν καλή διάθεση καί τό φιλότιμο γιά νά ἀγωνισθοῦμε, προκειμένου νά φυγαδεύονται τά πάθη μας καί νά ἀποβάλλεται ὁ παλαιός μας ἄνθρωπος, γιά νά ἔχουμε ΄΄ γνώση Θεοῦ ΄΄ ὄχι ἐγκεφαλική καί στοχαστική ἀλλά ἐμπειρική. Ἄν ἡ καταπολέμηση καί τῶν παθῶν συνιστᾶ τήν ἀρνητική πλευρά τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, ἡ θετική του πλευρά ἐντοπίζεται στήν βλάστηση καί τήν ἐμφάνιση τῶν ἀρετῶν. Βέβαια τά πάθη δέν φεύγουν εὔκολα. Χρειάζεται ἰσόβιος ἀγώνας καί ἰσχυρά θέληση καί πολλή Θεία Χάρη σύμφωνα μέ λόγιο μοναχό, γιατί αὐτά χρονίζοντας στή ζωή μας γίνονται δεύτερη φύση μας. Καί ὅσο περισσότερο εἴμαστε δοῦλοι τους τόσο καί περισσότερο ἡ ἄκτιστος Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀπομακρύνεται ἀπό τή ζωή μας.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν ΄΄. Αὐτό δηλώνει ὅτι τό κίνητρο τῆς καθόδου στήν πολύπαθη καί τραυματισμένη ἀπό τό κακό ἀνθρωπότητα εἶναι τό γεγονός τῆς ἀγάπης Του. Ἀπό ἀγάπη ΄΄ εἰς τό εἶναι τά πάντα παρήγαγε ΄΄ καί ἀπό ἀγάπη καί πάλι ΄΄ ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ΄΄. Ἡ ἀγάπη ὀφείλει, λοιπόν, νά εἶναι καί γιά μᾶς ἡ ὁδός τῆς πορείας μας. Ἡ ἀγάπη ἀδιακρίτως πρός ὅλους . Ἡ ἀγάπη ὡς θυσία, ὡς προσφορά, ὡς ἀναπαύση τοῦ πλησίον μας, πού νά φθάνει μέχρι τό πρόσωπο τοῦ ἐχθροῦ μας. Μιμούμενοι κατά πάντα τόν Γεννηθέντα Χριστό μας.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν ΄΄. Γι’ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά ἀνανήψουμε ψυχικά, εὑρισκόμενοι σέ συνεχῆ ἐγρήγορση καί ἐγκράτεια. Ἡ πάσης φύσεως ἡδονή, ἡ καλοπέραση, ἡ χλιδή, ἡ ὑλώδης ζωή μας , ἡ ἱκανοποίηση τῶν ἐγκοσμίων ἐπιθυμιῶν καί ἐπιδίωξη ἐγκοσμίων στόχων καί σκοπῶν σημαίνει ὅτι δέν ἔχουμε λάβει σοβαρά τό γεγονός τῆς Θείας Ἐνσαρκώσεως , διότι ἀγκαλιάσαμε τή ματαιότητα, ἔχοντας ἀπωλέσει τόν οὐράνιο στόχο καί προσανατολισμό μας.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν ΄΄ καί κάθε φόβος ἀπό ὅπου καί ἄν προέρχεται νικᾶται καί ἐξουδετερώνεται. Ἀποτελεῖ ἀδιαμφισβήτητο γεγονός ὅτι ὅλους αὐτούς τούς μῆνες βιώνουμε τό φόβο τοῦ θανάτου ἀπό τό φονικό ἰό τῆς πανδημίας. Χωρίς φυσικά νά ἀρνούμεθα οὔτε τίς ἑκατόμβες τῶν νεκρῶν οὔτε τά μέτρα προστασίας τῆς ἐκ Θεοῦ ἰατρικῆς ἐπιστήμης ( Σοφία Σειράχ 38, 6 - 10 ) καί ἐντείνοντας τίς προσευχές μας στόν Μέγα Ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας, τόν ΄΄ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθέντα Θεόν ΄΄ γιά τήν ἄμεση κατάπαυσή του, ἄς ὑπερβαίνουμε αὐτόν τό φόβο μέ τό ἐλπιδοφόρο γεγονός τῆς Θείας Ἐπισκέψεως καί τῆς συνεχοῦς μετανοίας, ἐξομολογήσεως καί μετάληψης τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἐκ μέρους μας.
΄΄ Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἀνατολή ἀνατολῶν καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾳ, εὕρομεν τήν ἀλήθειαν καί γάρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος ΄΄ (Ἐξαποστειλάριον).
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα.
Διάπυρος πρός τόν Ἐνανθρωπήσαντα Θεόν
εὐχέτης ὅλων σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Μυτιλήνης Ι Α Κ Ω Β Ο Σ
