Εκδήλωση στο Εργατικό Κέντρο
Χρόνος ανάγνωσης :
2'Για τις γυναίκες, που αγωνιούν καθημερινά αν θα τις πληρώσει το αφεντικό σήμερα και αν θα έχουν δουλειά αύριο
-που σπέρνουν το χωράφι τους με κόπο για να επιβιώνουν ίσα-ίσα.
-του φτωχομάγαζου, που ανασαίνουν με το βραχνά του αρπαχτικού πολυκαταστήματος
-που βλέπουν διαρκώς τη ζωή τους να χειροτερεύει
-η Μέρα της Γυναίκας Δεν είναι ένα μπουκέτο λουλούδια μέσα στη μιζέρια της καθημερινότητάς τους.
Δεν είναι ένα και μοναδικό βράδυ ομαδικού ξεφαντώματος που την άλλη κιόλας μέρα θα αντικατασταθεί από μια ανούσια ζωή μοναχικής απελπισίας.
Δεν είναι μια ακόμα κουβέντα στην τηλεόραση για το πόσο «ωραία» και «καλή» είσαι, όταν δεν θέλουν να σκέφτεσαι πόσο «υποτιμημένη» και «ανισότιμη» σε λογαριάζουν.
Η 8 Μάρτη : Είναι μια φωνή που έρχεται από ένα μακρινό παρελθόν και κατευθύνεται σ' ένα αισιόδοξο μέλλον!
Είναι η φωνή της φάντρας και της ράφτρας της Νέας Υόρκης του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους, διεκδικώντας ίσο μισθό για την ίση δουλειά τους με τους άντρες συντρόφους τους, λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό τους ωράριο, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες όπου χόντραιναν με τον ιδρώτα, το αίμα και τη φτώχεια τους την κοιλιά και το πορτοφόλι του εργοδότη!
Είναι η φωνή της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτκιν και των σοσιαλιστριών της Συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη του 1910, που τίμησαν τις ιστορικές διαδηλώσεις των αμερικανίδων εργατριών, αφιερώνοντας τη μέρα αυτή στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!
Είναι η φωνή των 60 εργατριών του υφαντουργείου του Ρετσίνα, που έκαναν το 1892 την πρώτη γυναικεία απεργία στην Ελλάδα, όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους ενώ τ' αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους!
Είναι η ματωμένη φωνή των καπνεργατριών του 1924, του 1926, του 1927, του 1936, που μήτε ο θάνατος δεν μπορεί να την κάνει να σωπάσει!
Όλοι και όλες στην Εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, την Κυριακή 8/3 στις 6:30μμ στο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ (Κομνηνάκη 43)
