Δυνατά το σύνθημα από τη Μυτιλήνη: «το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική»

Ολοκληρώθηκε πριν λίγη ώρα η συγκέντρωση και η πορεία του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, σωματείων και φορέων στη Μυτιλήνη. 

Στη συγκέντρωση χαιρέτησαν η Στέλλα Γανωτή εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα Φοιτητών, ο Μανός Μαλαμάς εκ μέρους της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λέσβου και η Σοφία Καζαμία αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου. 

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιάννης Ζαφειρίου αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λέσβου. 

Μετά την συγκέντρωση ακολούθησε πορεία προς το άγαλμα του Μιχάλη Μυρογιάννη όπου έγινε κατάθεση στεφάνων. 

Σε όλη την διάρκεια της πορείας ακουγόταν τα συνθήματα «το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική», «εσείς σκοτώσατε Λαμπράκη-Μυρογιάννη, φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», «το Πολυτεχνείο ζει-έξω οι βάσεις και οι Αμερικανοί» κ.α. 

----------

Απόσπασμα από την ομιλία του Γιάννη Ζαφειρίου:

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, 

Η σημερινή μας συγκέντρωση και τα συνθήματα μας, είναι απάντηση στους θρασύδειλους φασίστες-ακροδεξιούς-υμνητές της Στρατιωτικής Χούντας του 1967-1974. 

Είναι απάντηση στους πολιτικούς απόγονους του Μεταξά, των ταγματασφαλιτών, των χιτών, των γερμανοτσολιάδων κ.λ.π., που πήραν όλα τα χούγια των προγόνων τους, βγήκαν πριν λίγες μέρες από τις τρύπες τους μέσα στα σκοτάδια και λέρωσαν τη μαρμάρινη προτομή του Μιχάλη Μυρογιάννη, θέλοντας να καθαρίσουν τα χέρια, του δικού τους στρατιωτικού και χουντικού Ντερτιλή. 

Ότι έλεγε η Χρυσή Αυγή, πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, το πήραν και οι γνωστοί λέμε εμείς και όχι οι άγνωστοι ακροδεξιοί Μυτιληνιοί, και μέσα από το facebook προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία. 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι 

Η πάλη του λαού και των εργαζομένων ενάντια στη Χούντα, αποτελεί πηγή έμπνευσης και οργάνωσης του αγώνα των σημερινών εργαζομένων ενάντια στις πολιτικές που τσακίζουν τη ζωή μας και θέλουν να ζούμε με ψίχουλα. 

Με όπλο την πείρα των αγώνων προετοιμάζουμε τις νέες νικηφόρες αναμετρήσεις της εργατικής τάξης, του λαού. 

Οι πετυχημένοι αγώνες σε COSCO και e-food, οι κινητοποιήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών ενάντια στις συγχωνεύσεις και την «αξιολόγηση», οι αγώνες των πληγέντων από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τους σεισμούς, οι αγώνες των υγειονομικών και όλου του λαού για άμεσα μέτρα ενίσχυσης του συστήματος υγείας και μέτρα προστασίας της υγείας του λαού, δείχνουν ότι μπορεί να φουντώσει το κύμα της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας! 

Παράλληλα, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να δυναμώσει τον αγώνα για να κλείσουν όλες οι βάσεις, να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ενώσεις και τις συμμαχίες του κεφαλαίου. Αποτελεί χρέος στη διεθνιστική αλληλεγγύη, προϋπόθεση του αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που γεννάει τον πόλεμο, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την προσφυγιά. 

Δίπλα στη λαϊκή απαίτηση για απεμπλοκή της χώρας μας από τις διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τα σχέδιά τους αντηχεί ταυτόχρονα το σύνθημα «Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα» - καμιά συμμετοχή στις σχεδιαζόμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Συνάδελφοι 

Το αυξανόμενο κύμα ακρίβειας, σαρώνει ήδη το λαϊκό εισόδημα, ενώ οι ανατιμήσεις αφορούν κυρίως την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών της καθημερινότητας.

Η εκτίναξη της ακρίβειας, που θα έχει και συνέχεια τους επόμενους μήνες, αρχίζει να δημιουργεί ασφυκτική οικονομική κατάσταση και να πιέζει όλο και περισσότερο το μηνιαίο εισόδημα εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων καθώς έχουν αυξηθεί το κόστος διατροφής και στέγασης. 

Η ακρίβεια, μαζί με τους χαμηλούς μισθούς, μαζί με την ανεργία, δημιουργούν μια αφόρητη κατάσταση στα νοικοκυριά, η οποία έρχεται και κουμπώνει, με τις οικονομικές δυσκολίες που περνάμε λόγο της πανδημίας. 

Τα δικά τους στοιχεία είναι αυτά που λένε, πως, χιλιάδες θα είναι τα νοικοκυριά που δεν θα μπορούν να ζεσταθούν τον χειμώνα. 

Και η Κυβέρνηση, αντί να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την στήριξη τους, πολύδιαφημίζει το επίδομα θέρμανσης που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ψίχουλα σε αυτά που θα έχει πληρώσει ο καταναλωτής.

Σε αντίθεση βέβαια με τα μέτρα στήριξης που παίρνει για τους εφοπλιστές και τους βιομήχανους, που τους αφαιρεί τον φόρο κατανάλωσης για τα πλοία τους και τα εργοστάσια τους. 

Κανένας εργαζόμενος ή άνεργος, νέος ή νέα, κανένα νοικοκυριό δεν πρέπει να αφήσουμε μόνο του. 

Αντίθετα εκφράζουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στις λαϊκές οικογένειες που πλήττονται από αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, και καλούμε και από αυτό το βήμα τον λεσβιακό λαό, να στηρίξει την προσπάθεια που κάνει η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λέσβου συγκεντρώνοντας τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, στα γραφεία του καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή από 9 το πρωί έως 1.30 το μεσημέρι, τα οποία θα διατεθούν σε όσους έχουν ανάγκη. 

Απόσπασμα από τον Χαιρετισμό του  Μάνου Μαλαμά

Σήμερα είναι ημέρα μνήμης λένε τα περισσότερα ΜΜΕ οπως και καλοπροαίρετα πολύς κόσμος που 48 χρόνια κάθε χρόνο τέτοια μέρα περνά νοητά η φυσικά τις πύλες του Πολυτεχνείου. Τι είναι όμως για τα ταξικά σωματεία που από τις πρώτες μέρες ήταν στο Πολυτεχνείο πλαϊ στον υπόλοιπο λαό η μνήμη; Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι μνημόσυνο για να θυμόμαστε τους πεθαμένους-τουλαχιστον όχι μόνο αυτό. Η μνήμη για εμάς και τους αδικαιωτους εκείνων των ημερών των οποίων πολιτικοί απόγονοι είμαστε είναι προσταγμα και υπενθύμιση πάλης για όλα αυτά που είδαν να επιτυγχάνονται και κυριότερα αυτά που δεν είδαν. Δεν είδαν να αποτρέπεται το πραξικόπημα και η εισβολή στην Κύπρο, δεν είδαν το ΝΑΤΟ και τους εγχώριους τοποτηρητές του στα χακί ή στα πολιτικά να φεύγουν από την πλάτη του Ελληνικού λαού, απεναντίας είχαν την τύχη να ακούσουν Αριστερους εντός εισαγωγικων κυνικά να ισχυρίζονται ότι δεν είναι ραπανάκια οι βάσεις του θανάτου για να τις ξεριζώσουμε.

Συναγωνιστές-ριες, οι μέρες της φωτιάς του Πολυτεχνείου μας καίνε ακόμα: Το ψωμί έχει γίνει πικρό και πανάκριβο, η παιδεία κτήμα όλων και λιγότερων και η ελευθερία ατομική μας ευθύνη, που όποτε την διεκδικούμε συλλογικά μέσω της απεργίας βγαίνει 9 στις 10 παράνομη και καταχρηστική ανεξάρτητα αν έχει πεθάνει κάποιος στα κάτεργα που λένε εργασιακούς χώρους. Δεν θα κάτσουμε να περιμένουμε υποταγμένοι άλλη μια Παρασκευή βράδυ του φονιά είτε μέσω ιμπεριαλιστικών πολέμων που κοντοζυγωνουν στην περιοχή μας, είτε μέσω της καταστολής να μας αναγκάσουν να παραδοσουμε τις κατακτήσεις μας. Η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λέσβου επαγρυπνεί, τιμά τους ζωντανούς και πεθαμένους αγωνιστές του Πολυτεχνείου και δηλώνει το παρόν σε όλους τους αγώνες που θα μας σηκώσουν λίγο ψηλότερα. Αγώνας Ρήξη Ανατροπή Η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική.

Απόσπασμα από τον χαιρετισμός της  Στέλλας Γανωτή

Η επιτροπή αγώνα φοιτητών Μυτιλήνης τιμά τους ένδοξους αγώνες που δόθηκαν και κορυφώθηκαν στις 17 Νοέμβρη του ’73 έξω και μέσα στο Πολυτεχνείο από τους φοιτητές και τον εργαζόμενο λαό που δεν ανέχτηκε να του στερούν την ελευθερία και τα βασικά αγαθά της ζωής! Που δεν ανέχτηκε να τον φιμώνουν όταν φώναζε για το δίκαιο! Η επιτροπή αγώνα φοιτητών έδωσε και αυτή τον δικό της αγώνα το προηγούμενο χρόνο, ζητώντας τα αυτονόητα: να ανοίξουν ξανά τα πανεπιστήμια βάσει των υγειονομικών πρωτοκόλλων, να παρθούν άμεσα οικονομικά και υγειονομικά μέτρα για την προστασία των φοιτητών. Οι σχολές μπορεί να άνοιξαν μετά από πιέσεις πανελλαδικών κινητοποιήσεων των φοιτητών αλλά ο αγώνας μας συνεχίζεται καθώς η πανδημία ξεσκέπασε μακροχρόνια προβλήματα, όπως η έλλειψη διδακτικού προσωπικού, η έλλειψη αιθουσών διδασκαλίας και τα λιγοστά δρομολόγια λεωφορείων που ο καθένας βλέπει καθημερινά το «πάστωμα» των φοιτητών εν μέσω έξαρσης της πανδημίας. Και η απάντηση της κυβέρνησης για όλα αυτά; Δεν υπάρχουν λεφτά! Την ίδια στιγμή που δίνουν 6,6 δις. στο ΝΑΤΟ κάθε χρόνο, που αγοράζουν rafale και φρεγάτες για πολεμικές αποστολές σε άλλες χώρες, εμπλέκοντας την Ελλάδα ακόμα πιο πολύ στους επικίνδυνους σχεδιασμούς  ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, όπως και τότε!

Απόσπασμα από τον χαιρετισμός της  Σοφίας Καζαμία 

Τα κεντρικά προτάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου για “ψωμί – παιδεία -ελευθερία”, “εξω οι ΗΠΑ - εξω το ΝΑΤΟ” και “Λαική κυριαρχία” παραμένουν ανεκπλήρωτα!

Η ανεργία, η φτώχεια, η ατομική ευθύνη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ο νόμος Χατζηδάκη και η καταπάτηση δικαιωμάτων ισχύουν στο ακέραιο! 

Τα σχολεία της χώρας μας δεν έχουν τους αναγκαίους εκπαιδευτικούς, πάνω από 10.000 είναι αυτή τη στιγμή τα κενά εκπαιδευτικών, στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπάρχει 23% μείωση των προσλήψεων αναπληρωτών σε σχέση με πέρυσι. Για να εξοικονομήσει θέσεις το υπουργείο παιδείας συγχωνεύει τμήματα, ενώ χτυπά τις ευάλωτες ομάδες μαθητών κόβοντας την ενισχυτική διδασκαλία όπου υπήρχε και υπολειτουργώντας τα ειδικά σχολεία, την παράλληλη στήριξη και τις τάξεις υποδοχής. Παράλληλα αφήνει εδώ και 2 μήνες μαθητές ευπαθών ομάδων εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας, αφού δεν λειτούργησαν ως τώρα διαπεριφερειακά  τμήματα ή κατ’ οίκον διδασκαλία. Κι όλα αυτά ενώ έχουν περάσει δυο χρονιές υπολειτουργίας των σχολικών μονάδων με την τηλεκπαιδευση για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, όπου συσσωρεύτηκαν ψυχολογικές, κοινωνικές και μορφωτικές ανάγκες και δυσκολίες των μαθητών.

 Συνεχίζουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά την αξία του συλλογικού αγώνα, που γεννά ανεξάντλητη αντοχή και δύναμη στον άνθρωπο, για να παλέψει ενάντια στον εκμεταλλευτή του χθες, σήμερα και αύριο. Ενωμένοι νικάμε.