Ασχήμιες στη Μυτιλήνη...

-Δεν φτάνει που έχουν κατεβεί και πάλι λόγω χειμώνα- οι πλαστικές τέντες και τα σκέπαστρα στις προσόψεις όλων των καφετεριών που βρίσκονται επί της Κουντουριώτη, για να κρατήσουν τους καπνίζοντες (εννοείται), δεν φτάνει που αιωρούνται τα μεταλλικά κοντάρια που είναι απαραίτητα για το μάζεμα και το ανέβασμα της πλαστικούρας, μέσα στο δρόμο, που είναι πυκνής ροής από το πρωί ως το βράδυ, τώρα επί του οδοστρώματος έχουν τοποθετήσει και γλάστρες.
Η μια αυθαιρεσία πάνω στην άλλη. Η μια παρανομία ακολουθεί την άλλη. Και φυσικά κανείς δεν κινείται. Όλα βαίνουν καλώς, παρά το γεγονός ότι δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν συμβεί μικροατυχήματα σ αυτό το ύψος του δρόμου, είτε από τη στενότητά του, είτε από προεξέχοντα αντικείμενα.
Προ ενός έτους περίπου, γινόταν λόγος για μελέτη ανάπλασης των καταστημάτων και των πεζοδρομίων της παραλιακής οδού, δίνοντας λεπτομέρειες για το πώς θα διαμορφωθεί ο χώρος, έτσι ώστε ν αναδεικνύεται η αρχιτεκτονική των νεοκλασικών κτηρίων που βρίσκονται εκεί, με σεβασμό στην πόλη και στον πολίτη, δίνοντας χώρο στο διαβάτη να κινείται με άνεση και ασφάλεια. Προς το παρόν εκείνο που παρατηρείται, είναι η αναρχία και η επέκταση της αυθαιρεσίας.

- Επανειλημμένως έχουμε αναφερθεί στα στενά δρομάκια στην περιοχή Λαδάδικα. Ένας ιδιαίτερος χώρος, που θα μπορούσε ν αξιοποιηθεί δεόντως και ν αποτελεί ένα ιδιαίτερο γραφικό τμήμα της πόλης, που να συγκεντρώνει φοιτητόκοσμο, αν είχε διαμορφωθεί ανάλογα. Δυστυχώς, τις πρωινές ώρες, τις ώρες λειτουργίας της αγοράς, τα στενά δρομάκια μετατρέπονται σε χώρους πάρκινγκ παντός είδους οχήματος, καθιστώντας τα αδιάβατα.
Τη νύχτα δε, χρησιμοποιούνται ως δημόσια ουρητήρια.
Αν αυτή θεωρείται εικόνα ιστορικού κέντρου, να μας δείξουν και άλλη όμοιά της.

- Οι κάδοι στην οδό Κομνηνάκη, δεν βρίσκουν ησυχία. Όλο το βράδυ κάνουν βόλτες από πόρτα σε πόρτα, καθώς κανένας από τους περίοικους δεν τους θέλει κάτω από τη μύτη του, δεδομένου ότι γεμίζουν εν ριπή οφθαλμού λόγω της πληθώρας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που υπάρχουν επί της οδού, αλλά και από άλλες γειτονικές παρόδους, με αλλοιώσιμα.
Η κατάσταση που δημιουργείται μέχρι να χαράξει η μέρα είναι απελπιστική. Οι 4 κάδοι που διανύουν τα χιλιόμετρα της ζωής τους, ξεχειλίζουν από σκουπίδια, καταλαμβάνουν το μισό του δρόμου, ο οποίος είναι ιδιαίτερα στενός και πολλές φορές αποκλείεται η είσοδος στα παρακείμενα γραφεία, τα ενοικιαζόμενα και τα ξενοδοχεία. Κάποιοι μάλιστα, δεν δυσκολεύονται καθόλου, ν αφήσουν τις σακούλες τους όπου τους βολεύει, άσχετα αν υπάρχουν ή όχι κάδοι. Το καλοκαίρι δε, οι ένοικοι αναγκάζονται να κλείνονται σαν τα ποντίκια, να σφαλίζουν πόρτες και παράθυρα, για να μην μπαίνει στους χώρους τους η «θανατηφόρα» οσμή.
Προ μηνών ανακοινώθηκε η πλακόστρωση της οδού.
Ας πλακο-στρωθεί επιτέλους, μήπως και απομακρυνθούν εντελώς οι κάδοι και μάθουν οι περίοικοι ότι τα σκουπίδια θα βγαίνουν μια συγκεκριμένη ώρα, άμα της ελεύσεως του απορριμματοφόρου.

από τη στήλη "Στραβά" / εφημερίδα Δημοκράτης