Από τις μεγαλύτερες πορείες των τελευταίων ετών - Η Μυτιλήνη τίμησε την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Με μια μαζική σε παλμό και όγκο αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση και πορεία, από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών, ολοκληρώθηκε στη Μυτιλήνη ο φετινός γιορτασμός των 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.  

Η πλατεία Σαπφούς δονήθηκε από τα συνθήματα, που διαδέχονταν το ένα το άλλο, όπως «Εσείς σκοτώσατε Λαμπράκη Μυρογιάννη-φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», «οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά-έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά», «το δίκιο χαραγμένο στων λαών τη μνήμη-νίκη στον αγώνα που δίνει η Παλαιστίνη» κ.α. 

Οι συγκεντρωμένοι έστειλαν μήνυμα αποφασιστικότητας να δοθεί συνέχεια στους αγώνες, καθώς τα μηνύματα και οι διεκδικήσεις του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα, ενώ από τους χαιρετισμούς και τα συνθήματα, εκφράστηκε δυναμικά και η αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης, για την άμεση απεμπλοκή της χώρας μας από το μακελειό που συντελείται σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού. 

Η χορωδία cantaλαλούν, έντυσε μουσικά τη συγκέντρωση, ενώ κατά την διάρκεια των ομιλιών συγκεντρωμένοι ξεδίπλωσαν μια μεγάλη σημαία της Παλαιστίνης. 

Στη συγκέντρωση του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, των Σωματείων και των φορέων, χαιρέτησαν η Καλλιόπη Τσιλικλή εκ μέρους του Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης, ο Σωκράτης Κεσίδης μέλος του ΔΣ του φοιτητικού συλλόγου Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, η Τζώρτζια Ρασβίτσου εκ μέρους της Κίνησης Μνήμη και Δράση, ο Γιάννης Συκάς πρόεδρος της ΕΛΜΕ Λέσβου, η Στέλλα Γιακουμή πρόεδρος του περιφερειακού τμήματος Βορείου Αιγαίου του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας και ο Γιώργος Αλεξίου πρόεδρος του Νομαρχιακού Τμήματος Λέσβου της ΑΔΕΔΥ. 

Την κεντρική ομιλία, έκανε ο Γιάννης Ζαφειρίου, πρόεδρος του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου. 

Μετά, ακολούθησε πορεία από την προκυμαία, η οποία κατέληξε στο άγαλμα του Μιχάλη Μυρογιάννη, όπου και πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων.  

 

-----

Ομιλία για τις 17 Νοέμβρη 

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, 

Όλοι εμείς σήμερα, από την σημερινή μας συγκέντρωση, τιμάμε την αντιδικτατορική δράση, τις αγωνιστικές παρακαταθήκες του λαού και της νεολαίας μας, τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην απριλιανή δικτατορία με τη στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, 

Τιμάμε όμως, και την αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και στα βασανιστήρια, που στρώνουν το έδαφος της σημερινής δράσης, του σύγχρονου ηρωισμού, του διεκδικητικού αγώνα. 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η πλούσια αντιδικτατορική πάλη ανέδειξε τη μεγάλη δύναμη που έχει ο λαός, ότι μπορεί να υποσκελίσει οποιονδήποτε αντίπαλο.  

Με τη δράση του, με το θάρρος και τις θυσίες του, μπορεί να παρεμβαίνει στις εξελίξεις, να έχει τον τελευταίο λόγο, να κινεί ουρανό και Γή.

Ο ξεσηκωμός εκείνων των ημερών καθώς και τα οράματα, οι στόχοι και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για ριζικές ανατροπές, αποκτούν σήμερα ιδιαίτερη επικαιρότητα, αποτελούν πολύτιμα διδάγματα για κάθε νέο, για κάθε εργαζόμενο, μπροστά στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός μας και οι λαοί όλου του κόσμου, ώστε να ξεπερνούν κάθε εμπόδιο και δυσκολία αγωνιστικά, με αισιοδοξία και πίστη στο δίκιο τους και όχι με ηττοπάθεια και μοιρολατρία.

 

50 χρόνια μετά, το σύνθημα: ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ-ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ που φώναζαν τότε οι φοιτητές, συνεχίζει να ακούγεται σε κάθε γωνιά της χώρας μας, αφού η φετινή επέτειος, πραγματοποιείται τη στιγμή που στην Παλαιστίνη διαπράττεται ένα ακόμα ιμπεριαλιστικό έγκλημα, που απειλεί με γενικότερη πολεμική ανάφλεξη όλη την περιοχή. 

Η σωστή πλευρά της ιστορίας, είναι μαζί με τον Παλαιστινιακό λαό, που το κράτος του Ισραήλ τον δολοφονεί εδώ και δεκαετίες, με εκατόμβες νεκρών, με την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, με πογκρόμ, απαρτχάιντ και αποκλεισμούς, με φυλακίσεις και βασανισμούς.

Είμαστε, ενάντια στο έγκλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, με τις πλάτες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ εις βάρος του ηρωικού παλαιστινιακού λαού.

Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ευθύνη για το διαχρονικό ισραηλινό έγκλημα ενάντια στους Παλαιστίνιους. Γιατί ενίσχυσαν τις παντός είδους σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ, μπήκαν μπροστά στους ευρωατλαντικούς ενεργειακούς σχεδιασμούς, στήριξαν το κράτος-δολοφόνο ως στρατηγικό εταίρο. 

Γιατί υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ισραηλινής και της αμερικανικής πρεσβείας, αγνόησαν το ομόφωνο ψήφισμα της Ελληνικής Βουλής του 2015 για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.

Για εμάς, δεν είναι τρομοκράτες οι λαοί που αγωνίζονται για τη ζωή τους! 

Η υποστήριξη της ειρήνης και του αγώνα για ελευθερία ενός καταπιεσμένου λαού δεν είναι τρομοκρατία. Τρομοκράτες είναι οι δολοφόνοι των λαών, οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που στηρίζουν το Ισραήλ! 

Ταγμένοι λοιπόν στη σωστή πλευρά της ιστορίας, εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας σε όλο τον παλαιστινιακό λαό, που διεκδικεί νόμιμα και δίκαια το δικαίωμα να έχει τη δική του πατρίδα, το δικό του κράτος, ανεξάρτητο, κυρίαρχο, δίπλα στο Ισραήλ, στα όρια του 1967 και με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ. 

Συνάδελφοι, 

Σήμερα, διαδηλώνουμε και για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσίας που εξελίσσεται στην Ουκρανία, και σε λίγους μήνες θα κλείσει 2 χρόνια. 

2 χρόνια, με χιλιάδες δολοφονημένους αμάχους, με πρόσφυγες, με φτώχεια και πείνα.

Σήμερα λοιπόν, αποκτάει ιδιαίτερη βαρύτητα το αίτημα για απεμπλοκή της χώρας μας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και από τους πολέμους. 

Η ενεργή συμμετοχή της χώρας μας στους πολέμους, που εξελίσσονται στην γειτονιά μας, σε μια πορεία, τείνει να φέρει επικίνδυνες εξελίξεις και επιπτώσεις για τον ελληνικό λαό. 

Ήδη γίνεται συζήτηση για την παραπέρα όξυνση του Προσφυγικού, για αυξήσεις στις τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου, επιπτώσεις στην ακρίβεια τροφίμων, στον τουρισμό αλλά και για τους κινδύνους αντιποίνων στην Ελλάδα. 

 

Η κυβέρνηση, στηρίζοντας με τα μπούνια τα ΝΑΤΟικά σχέδια, μας βάζει σε επικίνδυνα μονοπάτια. 

Πριν λίγους μήνες, ο έλληνας πρωθυπουργός είχε βαφτίσει τα νησιά μας, ΝΑΤΟικά, όταν γνωρίζει πολύ καλά, πως το ΝΑΤΟ ούτε σύνορα αναγνωρίζει, ούτε ξεκάθαρη θέση έχει πάρει ποτέ για τις προκλήσεις του τούρκου πρωθυπουργού. 

Όσο και αν προσπαθούν να μας καθησυχάσουν, η συνδιαχείριση και η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, ήταν και είναι στα σχέδια διαφόρων μεγάλων ομίλων, και ως δρόμου μεταφοράς των εμπορευμάτων τους, αλλά και η εκμετάλλευση του πλούσιου θαλάσσιου εδάφους. 

Τα συμφέροντα των αστικών τάξεων των δύο χωρών, μπορεί να συγκρούονται μέσα σε φόρουμ και διασκέψεις, αλλά τους δύο λαούς θα βάλουν να αιματοκυλιστούν. 

Η περιοχή μας έχει γίνει μία μεγάλη μπαρουταποθήκη, και η απαίτηση μας για καμία συμμετοχή της χώρας μας στα σχέδια του ΝΑΤΟ, θα πρέπει να δυναμώσει. 

 

Το λέμε ρητά και κατηγορηματικά: τα παιδιά μας που υπηρετούν στο στρατό, στο ναυτικό, στην αεροπορία, τα στελέχη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, δεν έχουν καμία απολύτως δουλειά έξω από τα ελληνικά σύνορα.

Καμία δουλειά δεν έχουν, να στέλνονται στις δήθεν ειρηνευτικές αποστολές, που μόνο σκοπό έχουν να αιματοκυλίζουν τους λαούς, να χαράζουν νέα σύνορα, να φτιάχνουν χώρες-προτεκτοράτα, για να εκμεταλλευτούν οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, τα πλούσια εδάφη των χωρών αυτών. 

Να επιστρέψουν όλοι πίσω, όσο το δυνατόν γρηγορότερα, πριν γίνουν κρέας για τα κανόνια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. 

Να σταματήσουν τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, να είναι ορμητήρια πολέμου, αλλά και πιθανοί στόχοι, και να ξηλωθούν όλες οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα μας.  

 

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, 

Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα μόνο πόνο, δυστυχία και εξαθλίωση φέρνει. 

Την ώρα που αιματοκυλιέται ο πλανήτης και επαναχαράσσονται σύνορα, που δημιουργούνται νέα κύματα φτώχειας και προσφυγιάς, το εργατικό-λαϊκό εισόδημα θερίζεται από την ακρίβεια, ο λαός μας βρίσκεται ανυπεράσπιστος σε κάθε φυσική καταστροφή, η ζωή του συμπιέζεται στις μηχανές των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, τα νοσοκομεία είναι στα όρια της κατάρρευσης, χειρουργεία αναστέλλονται, θεραπείες αναβάλλονται. 

Κρύβουν, όταν λένε, πως η ανάκαμψη που έρχεται, θα βασίζεται σε ακόμα μεγαλύτερη ανέχεια του λαού, σε εκτεταμένη επίθεση σε όποιο εργατικό δικαίωμα έχει απομείνει.

 

Είναι τεράστιες οι ευθύνες και της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και όλων των προηγούμενων, αφού όλοι τους στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, μαζί έχουν ψηφίσει τους νόμους που μειώνουν μισθούς, που αυξάνουν το χρόνο εργασίας, που μας θέλουν στην δουλειά ως τα βαθιά γεράματα, που θυσιάζουν τα δικαιώματα μας για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. 

 

Το σύνθημα «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» που ακουγόταν στα χρόνια της μαύρης 7ετίας δεν ξεθώριασε ποτέ! Δε μας αξίζει η φτώχεια και η εξαθλίωση. 

Τώρα χρειάζεται οργάνωση του αγώνα για την αύξηση του εισοδήματος, ενάντια στη φοροληστεία και την ακρίβεια που λεηλατεί το εισόδημα. 

Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, με καλάθια της ντροπής, με Voucher και Pass, με τα επιδόματα-κοροϊδία των επιχειρηματικών ομίλων. 

Το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» που ηχούσε στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς την περίοδο της χούντας παραμένουν επίκαιρα, προσαρμοσμένα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που ζει ο εργαζόμενος λαός. 

Όπως είναι η ακρίβεια και οι καθημερινές ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, που μας έχουν φτάσει στο σημείο να λέμε το «ψωμί-ψωμάκι». 

Δεκάδες είναι οι οικογένειες που δεν μπορούν να έχουν, ούτε τα βασικά, με την κυβέρνηση να μας παρουσιάζει το… καλάθι ως την καλύτερη λύση για την επιβίωση μας, εν έτει 2023. 

 

Και σήμερα, παλεύουμε για την «παιδεία», που θέλουμε να μορφώνει τα παιδιά μας και όχι να τα εξοντώνει. 

Δεν πρέπει να αποδεχτούμε, να πέφτουν σοβάδες στα κεφάλια των μαθητών, όπως έγινε πριν λίγες μέρες στη Σύρο και στο Αιγάλεω, όπως είχε γίνει πριν μερικούς μήνες και στο Μουσικό Σχολείο Μυτιλήνης. 

Δεν πρέπει να αποδεχτούμε, αντί για ασφαλή και σύγχρονα κτίρια, να πηγαίνουν οι μαθητές να κάνουν μάθημα, σε κοντέινερ, σε μια σειρά σχολεία του νησιού μας, από νηπιαγωγεία μέχρι Λύκεια.  

Δεν πρέπει να αποδεχτούμε, να υπάρχουν ελλείψεις καθηγητών, 2 μήνες μετά την έναρξη της σχολικής περιόδου, ακόμη και σε μαθήματα, που θα καλεστούν οι μαθητές της 3^ης Λυκείου να δώσουν πανελλήνιες εξετάσεις. 

Τολμάνε και μιλάνε για δημόσια και δωρεάν παιδεία, αυτοί, που στέλνουν τους μαθητές στα φροντιστήρια, με τους γονείς να καλούνται να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ. 

Ωραία παιδεία, δημόσια και δωρεάν έχουν υλοποιήσει όλοι τους. Μπράβο τους. 

Εμείς, ευχαριστούμε θερμά όσους καθηγητές και δασκάλους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου, και στηρίζουν έμπρακτα το Λαϊκό Φροντιστήριο, που έχει πάρει πλέον σάρκα και οστά, και λειτούργει για 2^η συνεχόμενη χρονιά. 

 

Η «ελευθερία» που φώναζαν οι φοιτητές, αντηχεί ακόμη και στις μέρες μας, όταν ψηφίζονται από τις Κυβερνήσεις μια σειρά νόμοι, που βάζουν εμπόδια στην συνδικαλιστική δράση, στις κινητοποιήσεις, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες που βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές σε δεκάδες χώρους δουλειάς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η δίωξη του Στρατή Κόμβου γενικού γραμματέα της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου, του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Λέσβου και αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης, γιατί οι φορείς που εκπροσωπούν διοργάνωσαν την κινητοποίηση ενάντια στη δημιουργία δομής-φυλακής στη Βάστρια στις 7 Φλεβάρη του 2022. 

Αλλά και η δίωξη των 4 κοινοτικών προέδρων της Χίου, που διώκονται επειδή απαίτησαν να μην κλείσει κανένα κατάστημα των ΕΛΤΑ.

Είναι γελασμένη η κυβέρνηση, εάν νομίζει ότι με κλήσεις για εξηγήσεις προς τους διαδηλωτές και τους συνδικαλιστές, θα κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα του λαού μας. 

Είναι βλέπετε ευαίσθητη η κυβέρνηση, όταν πρόκειται για διώξεις συνδικαλιστών.   

Δεν έχει όμως έχει τα ίδια αισθήματα, για τους σεισμόπληκτους της Βρίσας, για τους πυρόπληκτους της ίδιας περιοχής, για τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας κ.λ.π. και συνεχίζει να μένει στις υποσχέσεις για αποζημιώσεις και πως φταίει η κακή μας η τύχη, για όσα μας συμβαίνουν.  

Και από το σημερινό βήμα, απαιτούμε να σταματήσει κάθε δίωξη συνδικαλιστικών, πρωτοπόρων εργατών, που εναντιώνεται στη σημερινή σύγχρονη σκλαβιά. 

Θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους.

Δεν θα είμαστε στη γωνία με σκυμμένο το κεφάλι.  

Η δύναμη και ο νικηφόρος δρόμος βρίσκονται στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την ισχυροποίηση των άλλων κινημάτων, στην κοινωνική συμμαχία των εργατών, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών.  

Όπως έγινε και πριν λίγες μέρες, με το Παναιγιακό συλλαλητήριο έξω από το Υπουργείο Υγείας στην Αθήνα, με 178 σωματεία-συλλόγους-φορείς, να υπογράφουν κοινό πλαίσιο πάλης και αιτημάτων. 

Είναι δικαίωμα μας, να έχουμε όλες τις ειδικότητες των γιατρών στο Νοσοκομείο, και νεφρολόγους και ακτινολόγους, όλες τις ειδικότητες των γιατρών στα Κέντρα Υγείας, και παιδιάτρους και καρδιολόγους. 

Θέλουμε να καλυφτούν όλα τα κενά στα αγροτικά και περιφερειακά ιατρεία, με δημιουργία σταθμών του ΕΚΑΒ, σε καίρια σημεία του νησιού μας, με οχήματα επανδρωμένα με διασώστες, χωρίς την εμπλοκή του Στρατού.

Δεν θέλουμε να χάσουμε άλλες ανθρώπινες ζωές εξαιτίας των ελλείψεων, γι’ αυτό και δίνουμε συνέχεια στον αγώνα για την Υγεία, και σας καλούμε να συμμετέχουμε μαζικά στις κινητοποιήσεις στις 29 και 30 Νοέμβρη, που είναι η 48ωρη απεργία των νοσοκομειακών γιατρών. 

Καλούμε να δώσουν το παρόν και όσοι από τους φορείς ακόμα δεν έχουν υπογράψει. 

 

Συνάδελφοι 

Ανάμεσα στους δολοφονημένους φοιτητές, της 17^ης Νοέμβρη του 1973, ήταν και ο Μυτιληνιός, Μιχάλης Μυρογιάννης, σπουδαστής, που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή μέσα στο Πολυτεχνείο και εκτελέστηκε εν ψυχρώ, με σφαίρα στο κεφάλι, από τον ταγματάρχη Νίκο Ντερτιλή. 

Ο Μιχάλης Μυρογιάννης, όπως και εκατοντάδες φοιτητές και σπουδαστές, έδωσαν ένα πολυήμερο αγώνα, χωρίς να υπολογίζουν την κούραση, την πείνα, τα όπλα που τους σημάδευαν ώρες ολόκληρες. Δεν ήταν όμως μόνοι τους. Χιλιάδες κόσμου ήταν έξω από το Πολυτεχνείο, που τους έδινε κουράγιο και δύναμη. 

Την ενότητα αυτή, των φοιτητών, των εργατών, των αγροτών, των μικρών επαγγελματιών και μόνο που την σκέφτονται οι κυβερνήσεις, τρομάζουν. 

Τιμώντας τους νεκρούς μας, τους υποσχόμαστε πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα στην ίδια ρότα, για να έρθουν καιροί, καιροί ευτυχισμένοι, που σκλάβοι δε θα’ ναι τότε οι λαοί, θα ζούμε τότε πια αδελφωμένοι, σε μια ελεύθερη ειρηνική ζωή. 

 

Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στα 50 χρόνια από τον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου.