Η Ομογένεια, η Ελλάδα και η Λέσβος έχουν φτωχύνει με την εκδημία του διακεκριμένου ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα Παναγιώτη Καλέλλη από την πόλη Virginia Beach σε ηλικία 97 ετών. Ο αείμνηστος είχε και μέχρι την τελευταία στιγμή της επίγειας ζωή του πλήρη κατ’ άμφω ευεξία πνευματική και σωματική, επιδιδόμενος στη συγγραφή η οποία του γέμιζε την ψυχή, γ’ αυτό και ήταν πολυγραφότατος με βιβλία πνευματικού, ψυχολογικού, κοινωνικού και οικογενειακού περιεχομένου. Ο Παναγιώτης ή Τάκης Καλέλλης όπως ήταν ευρύτερα γνωστός ανάμεσα στους συγγενείς, γνωστούς και φίλους και ιδιαίτερα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Μόρια της Λέσβου, διετέλεσε και ιερεύς της Αρχιεπισκοπής Αμερικής επί σειρά ετών.
Σύμφωνα με την επί 45 έτη σύζυγό του, Παναγιώτα, «συνήθιζε να λέγει ότι δεν φοβάται τον θάνατο διότι θα μεταβεί στην παρουσία του Κυρίου τον Οποίον αγαπούσε και υπηρέτησε σ’ όλη του τη ζωή, ωστόσο παραδεχόταν ότι φοβόταν για το πώς θα σημάνει το τέλος της ζωής του. Προσευχόταν ενθέρμως να μην τελειώσει η ζωή του με μακρόχρονη ασθένεια, αλλά ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά» σύμφωνα με την αίτηση που επαναλαμβάνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Οι προσευχές του εισακούστηκαν και η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε καθότι την Κυριακή 25 Ιουνίου 2023 με την σύζυγό του, Παναγιώτα, γιόρτασαν σαράντα πέντε χρόνια έγγαμης ζωής με οικογενειακό γεύμα με τα παιδιά, εγγόνια, συγγενείς και φίλους και τίποτε δεν προμήνυε το τέλος της ζωής του όταν λίγες μέρες αργότερα υπέστη βαριάς μορφής εγκεφαλικό από το οποίο δεν κατόρθωσε να ανανήψει.
Ο αείμνηστος γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια στις 3 Ιουνίου του 1926 εκ γονέων Ασημάκη Καλέλλη και Μυρσίνης Μαλομύτη, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες από το χωριό τους, Μόρια της Λέσβου, αναζητώντας μία καλύτερη ζωή, η οποία όμως επιφύλαξε μία μεγάλη δοκιμασία καθότι η μητέρα του πέθανε όταν ο Παναγιώτης ήταν δυόμιση ετών. Ο πατέρας του επέστρεψε στη Μόρια παίρνοντας μαζί του τον Παναγιώτη και εκεί νυμφεύθηκε ξανά αλλά εμφάνισε στον Παναγιώτη την καινούργια του σύζυγο ως την βιολογική του μητέρα λέγοντάς του παραπλανητικά ότι άργησε αν επιστρέψει στη Μόρια επειδή νοσηλευόταν σε νοσοκομείο στην Αμερική. Ο Παναγιώτης δεν πίστεψε ότι η μητέρα του είχε αρρωστήσει στην Αμερική και άργησε να πάει στη Μόρια και είχε τη διαίσθηση πως η καινούργια σύζυγος του πατέρα του δεν ήταν η πραγματική του μητέρα και η ζωή ήταν θλιμμένη και μονήρης παρά το γεγονός ότι απόκτησε εν τω μεταξύ κι άλλα ετεροθαλή αδέλφια.
Οντας μικρό παιδί βρήκε κουράγιο και παρηγοριά από τον αείμνηστο ιερέα της Μόριας, τον αγιασμένο αυτόν λευίτη παπά-Βασίλη Μπάμια ο οποίος περιέβαλλε τον Παναγιώτη με αγάπη και στοργή μαζί με τα δικά του παιδιά. Ηταν ο παπά-Βασίλης της Μόριας ο οποίος έγινε η έμπνευση στον Παναγιώτη να αγαπήσει τη λειτουργική και υμνολογική ζωή της Εκκλησίας και άρχισε να ψέλνει από μικρό παιδί στον ναό του Αγίου Βασιλείου της Μόριας και αργότερα να ακολουθήσει την ιεροσύνη. Τον Ιούνιο του 1946 μαζί με τον πατέρα του και τα δύο ετεροθαλή αδέλφια του τη Βασιλική και τον Δημήτρη επανήλθαν στην Αμερική. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού η οποία λειτουργούσε τότε στην πόλη Πάμφρετ του Κονέκτικατ, συνέχισε τις σπουδές του στην Επισκοπελιανή Θεολογική Σχολή της Φιλαδέλφειας, χειροτονήθηκε και υπηρέτησε ως Διάκονος στην κοινότητα του Αγίου Νικολάου στην πόλη Νιούαρκ της Νέας Ιερσέης και ως ιερεύς στις κοινότητες του Αγίου Δημητρίου στην πόλη Τζέρσεϊ Σίτυ, στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας στο Λος Αντζελες και στην Αγία Τριάδα στο Γουέστφιλντ της Νέας Ιερσέης.
Προέβη στην πρώτη μετάφραση της Θείας Λειτουργίας του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου από την ελληνική στην αγγλική γλώσσα, το οποίο εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να χρησιμοποιείται στις κοινότητες. Οταν υπηρετούσε στον Καθεδρικό της Αγίας Σοφίας του Λος Αντζελες λυπήθηκε πολύ όταν τρία από τα τέσσερα παιδιά που είχαν έλθει από την Ελλάδα για να υποβληθούν σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς πέθαναν. Κατόρθωσε και διοργάνωσε δέκα τέσσερις ιατρούς χειρουργούς από το Νοσοκομείο Loma Linda University Hospital οι οποίοι συμφώνησαν να μεταβούν στην Ελλάδα να εγχειρήσουν δωρεάν ελληνόπουλα με προβλήματα καρδιάς και να εκπαιδεύσουν Ελληνες γιατρούς. Επικοινώνησε με τον Αριστοτέλη Ωνάση και εξασφάλισε δωρεάν μετάβαση και επιστροφή των Αμερικανών γιατρών στην Ελλάδα, ενώ κινητοποίησε και την Φιλόπτωχο Αδελφότητα της Αρχιεπισκοπής.
Το 1974 ο Παναγιώτης Καλέλλης την ιεροσύνη νυμφεύθηκε εκ νέου και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Andover Newton Union Theological Seminary Ψυχολογία και Λογοθεραπεία με ειδίκευση στην οικογένεια και άνοιξε δικό του Γραφείο στο Γουέστφιλντ της Νέας Ιερσέης.
Ηταν τακτικός αναγνώστης αμφοτέρων των εκδόσεων του «Εθνικού Κήρυκα», Ελληνιστί και Αγγλιστί, ενώ είχε αρθρογραφήσει κατά καιρούς. Λίγο πριν την εκδημία του παραχώρησε την τελευταία του συνέντευξη στον «Εθνικό Κήρυκα» η οποία θα δημοσιευθεί σε λίγες μέρες.
Η Εξόδιος Ακολουθία του τελέσθηκε την Πέμπτη 6 Ιουλίου από τον ιερό ναό της κοινότητας του Αγίου Νικολάου της πόλης Virginia Beach.
https://www.ekirikas.com/
