10 πράγματα που ίσως δεν ξέρετε για την Ειρήνη Μελισσαροπούλου
Ειρήνη Μελισσαροπούλου: Ένα χρόνο και πέντε μήνες μετά τη σύλληψή της πραγματοποιήθηκε η δίκη της υπόθεσης με τις πιθανότητες, για τους έχοντες γνώση των προβλέψεων του ποινικού κώδικα και του κώδικα ποινικής δικονομίας της Κίνας, να μην είναι υπέρ της.
Ωστόσο, η ίδια, βαθιά μέσα της πίστευε ότι αυτή η περιπέτεια θα είχε αίσιο τέλος και πως δεν θα περνούσε τις επόμενες δεκαετίες της ζωής της στη φυλακή!
"Νot guilty” ακούστηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου και η λύτρωση που περίμενε η 20χρονη ήρθε με την ίδια να καταρρέει στην αγκαλιά των δικών της ανθρώπων που ετοιμάζονται να διανύσουν χιλιάδες χιλιόμετρα και να επιστρέψουν πίσω στην Ελλάδα και στο σπίτι τους στη Μυτιλήνη.
10 σημαντικά σήμεια της ζωής της και της υπόθεσης που έχει προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον:
1.H εγγραφή στο ΙΕΚ που δεν έγινε ποτέ
«Μπαμπά, θα φύγω από το νησί. Θα πάω να σπουδάσω στην Καλαμάτα. Εχω βρει και τη σχολή». Η δήλωσή της να φύγει από τα στενά όρια της Μυτιλήνης δεν ήταν θέμα προς συζήτηση. Ηταν μια ειλημμένη απόφαση-ανακοίνωση που δεν σήκωνε κουβέντες. Από τότε που τελείωσε το σχολείο, η Ειρήνη ήθελε να είναι ανεξάρτητη. Να βγάζει τα δικά της λεφτά, να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να ζητάει από γονείς και συγγενείς χαρτζιλίκι. Η οικογένειά της άλλωστε δεν ήταν εύπορη.
2.Ο μπαμπάς, αστυνομικός, η μαμά, νοσοκόμα στο Κέντρο Υγείας της Λέσβου. Δύο μισθοί που ίσα που έφταναν για μια τετραμελή οικογένεια, αφού εκτός από την Ειρήνη το ζεύγος Μελισσαρόπουλου έχει και ένα 8χρονο αγόρι. Οι δύο γονείς, άνθρωποι αγαπητοί στο νησί και φιλήσυχοι, έκαναν τη δουλειά τους, αφοσιώνονταν στις φροντίδες της οικογένειας και ζούσαν, όπως εκατομμύρια άλλες ελληνικές οικογένειες, στα στενά πλαίσια μιας επαρχίας. Μια καθημερινότητα επαναλαμβανόμενη, μέσα σε έναν στενό πυρήνα ανθρώπων, οι ίδιοι και οι ίδιοι που συνεχώς συναντά κανείς όταν ζει εκτός αστικών κέντρων.
3. Οι γείτονες που όλοι την αγαπούσαν την Ειρήνη οι μικρομαγαζάτορες, οι θαμώνες του καφενείου και της ταβέρνας λένε για την κοπέλα . Η Ειρήνη, μια κοπέλα που κάθε άλλο παρά περνούσε απαρατήρητη, με το απολυτήριο του Επαγγελματικού Λυκείου Μυτιλήνης στο συρτάρι, ήθελε να ανοίξει τα φτερά της. Και αυτό δεν μπορούσε να γίνει στη Μυτιλήνη όπου μεγάλωσε.
Σίγουρα αυτό δεν μπορούσε να γίνει ούτε με την ιδιότητα της σερβιτόρας σε καφετέρια όπου δούλεψε, ούτε με εκείνη της υπαλλήλου σε βενζινάδικο όπου έβγαζε ένα μεροκάματο μέχρι την ημέρα της μοιραίας όπως αποδείχθηκε απόφασής της να εγκαταλείψει το νησί. «Εχω βρει ένα ΙΕΚ βοηθών φαρμακοποιών στην Καλαμάτα και θα πάω», είναι τα λόγια που σήμερα ανακαλούν ξανά και ξανά στη μνήμη τους οι απελπισμένοι γονείς της. «Μα πού θα μείνεις; Πώς θα ζεις εκεί; Χρειάζεσαι λεφτά για το σπίτι, για το φαγητό, για το ένα και το άλλο», είναι τα ερωτήματα και οι ενστάσεις της μάνας που έρχονται η μία μετά την άλλη.
4.Η φιλενάδα στην Καλαμάτα
Η Ειρήνη έχει σε όλα απαντήσεις: «Θα μείνω στη φίλη μου την τάδε που μένει εκεί και μετά βλέπουμε». Η κόρη τους όντως είχε μια φίλη στην Καλαμάτα, το ήξεραν και οι ίδιοι. Τους φάνηκε λογικό μέχρι να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα να μοιράζεται τη ζωή της με κάποια φίλη που ήδη είναι εγκατεστημένη στην πόλη και ξέρει τα κατατόπια. Αλλωστε για σπουδές θα έφευγε, δεν θα γύριζε μόνη της στην άκρη του κόσμου.
5.Δεν είχε ταξιδέψει ποτέ εκτός Ελλάδας
Μόνο που η 19χρονη που ποτέ δεν είχε φύγει από τα όρια του νησιού, που δεν είχε πάει καν σε μια πόλη εντός Ελλάδας και δεν είχε ιδέα τι σημαίνει πτήση με αεροπλάνο, έκανε ακριβώς αυτό. Από τις 31 Αυγούστου που εγκατέλειψε τη Μυτιλήνη ταξίδευε συνεχώς από χώρα σε χώρα. Με τους γονείς της φυσικά να μην έχουν την παραμικρή ιδέα. Μια σκέψη που σήμερα τους τρελαίνει, και δυστυχώς δεν είναι η χειρότερη.
Η Ειρήνη έφυγε πανευτυχής. Η μητέρα της και ο πατέρας της χαίρονταν με τη χαρά της, μια που ήθελαν κι εκείνοι να την καμαρώσουν σπουδαγμένη, να γυρίσει πίσω στο νησί και να κάνει μια δουλειά αξιοπρεπή ως φαρμακοποιός. Αλλωστε είχαν στερηθεί πολλά για να της προσφέρουν τα κατάλληλα εφόδια για το μέλλον της. Οταν πήγαινε Δημοτικό την έστειλαν σε ιδιωτικό, το μοναδικό που υπήρχε στη Λέσβο, αφού με τα ωράριά τους δεν μπορούσαν να είναι δίπλα της.
6.Τα δίδακτρα με για ξένες γλώσσες
Όλη η οικογένεια τσόνταρε λεφτά για τα δίδακτρα. Οι ίδιοι, αλλά και η γιαγιά και η θεία της. Της έκαναν μαθήματα αγγλικών, γαλλικών και γερμανικών, την έγραψαν μέχρι και σε μαθήματα τένις και πιάνου, αγοράζοντάς της μάλιστα και ένα προκειμένου να εξασκείται στο σπίτι. Ήταν άριστη σε όλα. Καλή μαθήτρια και καλή αθλήτρια. Ένα ήσυχο, γλυκό κορίτσι που ποτέ δεν τους δημιούργησε κανένα πρόβλημα.
7.Πήγε στο Γενικό Λύκειο και μεταπήδησε στο ΕΠΑΛ Λέσβου συνεχίζοντας να ασχολείται με τις ξένες γλώσσες και το πιάνο. Μετά το σχολείο κάπως σαν να άλλαξε. Η συμπεριφορά της έγινε πιο κλειστή, ενίοτε πιο απότομη και επιθετική. Ετσι λένε κάποιοι που την ήξεραν από τα μικράτα της, αλλά χωρίς να το αποδίδουν σε κάτι συγκεκριμένο. Οι κολλητοί της, βέβαια, λένε τα καλύτερα.
8.Ο αστυνομικός πατέρας της, ο άνθρωπος που από το 1988 που έχει καταταχθεί στο Σώμα μέχρι και σήμερα είναι ο κυνηγός του εγκλήματος, ο υπερασπιστής του νόμου, ο έντιμος λειτουργός που όλοι είχαν να λένε για το ήθος και την τιμιότητά του, μαθαίνει ότι το παιδί του κατηγορείται για κακούργημα και κινδυνεύει με ισόβια. Λόγια παρηγοριάς δεν υπάρχουν. Βασικά δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο χάος και απελπισία. Οι ειδήσεις τον σφυροκοπούν η μια πίσω από την άλλη.
9.Η είδηση με την κοκαινη τρέλανε τους γονείς
«Πέταξε η Ειρήνη από Αιθιοπία προς Χονγκ Κονγκ με 2,6 κιλά κοκαΐνης κρυμμένα στον σάκο της;». Τα «πώς», τα «τι», τα «γιατί» και κυρίως «ποιος την έμπλεξε» στριφογυρίζουν συνεχώς στο μυαλό των άμοιρων γονιών που δεν μπορούν καν να επικοινωνήσουν μαζί της, να την ακούσουν, να μάθουν πώς είναι, τι έγινε, πού την έχουν. Από την Τετάρτη το βράδυ η οικογένεια ζει έναν εφιάλτη.
10.Το όνειρο της αεροσυνοδού που έγινε εφιάλτης
Η μέχρι πρότινος τακτοποιημένη ζωή τους, αυτή που κάποιες φορές γινόταν και μονότονη ίσως, μέσα στα στερεότυπα και στα στενά σύνορα μιας μικρής κοινωνίας, αυτή την ανέφελη απλή ζωή την πήρε ένα αόρατο χέρι και τη βούτηξε στην κόλαση. Εκεί που βασιλεύουν δαίμονες, άρχοντες του σκότους, τερατόμορφα όντα και γλοιώδεις σάτυροι, αδίστακτοι κακοποιοί και στυγεροί εγκληματίες. Εκεί που το ίδιο χέρι πέταξε και τη ζωή της Ειρήνης που ήθελε απλώς να ζήσει. «Να γίνω αεροσυνοδός θέλω», αυτό έλεγε συνέχεια στους γονείς της. Και μέσα σε ένα δίμηνο έκανε πολλές πτήσεις. Δυστυχώς όχι ως αεροσυνοδός.
