Συγκινητική εκδήλωση στα Λουτρά - Μαθητές περπάτησαν στα βήματα των προσφύγων
Τιμώντας τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή το Δημοτικό Σχολείο Λουτρών σε συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και την Κοινότητα Λουτρών και με τη συμμετοχή του Συλλόγου Μικρασιατών της Σκάλας Λουτρών «Το Δελφίνι», διοργάνωσαν μια πολύ ζεστή εκδήλωση στη Σκάλα Λουτρών την Παρασκευή 15 Απριλίου 2022.
Η εκδήλωση αυτή είναι η πρώτη μιας σειρά εκδηλώσεων που οι παραπάνω φορείς προγραμματίζουν για το επόμενο διάστημα σε μια προσπάθεια να μάθουν στα νέα παιδιά πως ο τόπος τους είναι μέρος ιστορικής μνήμης και να κρατήσουν ζωντανές της μνήμες του μεγάλου ξεριζωμού που είχε ως συνέπειες την προσφυγιά για 1.350.000 χριστιανούς και για 500.000 μουσουλμάνους.
Τα παιδιά ενημερώθηκαν μέσα από τις τοποθετήσεις του Προέδρου της Κοινότητας Λουτρών Β. Μαμώλη , του προέδρου του Συλλόγου Μικρασιατών της Σκάλας Λουτρών «Το Δελφίνι» κ. Δ. Παπαχρυσό και τη Δ/ντρια του Δημοτικού Σχολείου Λουτρών κ. Ε. Χιωτέλλη, πως στον τόπο τους πριν 100 χρόνια έφτασαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους 165 πρόσφυγες από τη Φώκαια και το Τσεσμέ οι περισσότεροι μέσα σε καΐκια και βάρκες με τα λίγα υπάρχοντα που πρόλαβαν να πάρουν μαζί τους, κυνηγημένοι για να σώζουν τη ζωή τους αφήνοντας πίσω τα σπίτια τους, τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τη μέχρι τότε άνετη ζωή τους.
Τα παιδιά έμαθαν πως αυτοί οι 165 πρόσφυγές, προ παππούδες κάποιων παιδιών του σχολείου μας, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Βατσίνα (αγριόχορτα) όπου τοους παραχωρήθηκε ένα σπίτι με δυο πετρόχτιστα δωμάτια και 12 ρίζες ελιές στον καθένα. Δίδαξαν την αλιεία σ’ ένα αγροτικό-κτηνοτροφικό ίδρυσαν το καρνάγιο που μέχρι σήμερα δουλεύει στη Σκάλα, άνοιξαν δύο καφενεία, του Καράμπελα που σήμερα δεν υπάρχει αλλά και το άλλο στην Κουντουρουδιά που λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Αυτοί οι 165 πρόσφυγες που ένιωθαν ως τίτλο τιμής την προσφυγική τους καταγωγή, που αποδεκατίζονταν από το μολυσμένο νερό στην αρχή και που μαράζωναν από την έλλειψη του σχολειού που δεν είχαν αγωνίστηκαν και με προσωπική εργασία απέκτησαν καθαρό νερό και σχολειό και απέδειξαν πως «οι τουρκόσποροι» και οι «τουρκομερίτες» είχαν πολιτισμό και αξίες!
Απέδειξαν την αλληλεγγύη τους στο ντόπιο πληθυσμό με τον πιο ανθρώπινο τρόπο όταν το 1941 που ο κόσμος πέθαινε από την πείνα, εκείνοι με τα καΐκια τους, τρυγούσαν τη θάλασσα και έδιναν δωρεάν σε όλους τη σοδειά της.
Αυτό το πολύτιμο μάθημα άκουσαν σήμερα οι μαθητές μας που περπάτησαν στα βήματα εκείνων των προσφύγων που ήρθαν στη Σκάλα πριν 100 χρόνια.
Τα παιδιά κρατώντας μια σημαία που μας δωρίσαν οι αδερφές Τούλα και Μαρικούλα Κινικλή (στη μνήμη των γονιών τους) ακολούθησαν το δρόμο που περπάτησαν οι πρόσφυγες όταν έφτασαν στο λιμάνι, μέχρι την προσφυγική γειτονιά όπου έχτισαν τα σπίτια τους και κάτω από το βλέμμα της Παναγιάς της Αψηλής, της προσφυγοπαναγιάς, τραγούδησαν τα κάλαντα του Λαζάρου που τραγουδούσαν οι πρόσφυγες στην Ερυθραία της Μ. Ασίας.
Νομίζω πως σήμερα όλοι μας μαθητές/τριες, γονείς, δάσκαλοι και οι κάτοικοι της σκάλας, ανταμώσαμε με εκείνους τους πρώτους κατοίκους της του προσφυγικού συνοικισμού και τα «είπαμε» με πολύ αγάπη.
Αμέσως μετά τα παιδιά ανέβασαν τη σημαία στον ιστό απέναντι στο μνημείο προσφυγικής μνήμης και ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων τους μοίρασε λαμπάδες και Λαζαράκια.
Ολοι μας είχαμε ένα όμορφο και χρήσιμο αντάμωμα με την ιστορία του τόπου μας.
