Editorial - Σαββατοκύριακο 15 και 16 Μαρτίου 2014
Σαββατοκύριακο 15 και 16 Μαρτίου 2014
«Ωραίος» ο Δημήτρης Βουνάτσος… χωρίς ίχνος αυτοκριτικής εμφανίστηκε χθες το βραδύ στην Τηλεόραση Μυτιλήνης ρίχνοντας τις ευθύνες στις… «υποσχέσεις» για το «σπάσιμο» του Δήμου Λέσβου. Παράλληλα μας ενημέρωσε για τη συνεδρίαση της δημοτικής του παράταξης (που σχεδόν έχει διαλυθεί) και τη στάση που θα έχει στις δημοτικές εκλογές. Αλήθεια ποιον ενδιαφέρει τι θα κάνει η παράταξη του Βουνάτσου; Θα περιμέναμε από το Δημήτρη Βουνάτσο να ζητήσει ένα συγνώμη για τα «ψεύτικα δημοψηφίσματα». Ο Βουνάτσος ζήτησε από τους πολίτες να τιμωρήσουν τα κόμματα που μας ενέπαιξαν. Οι πολίτες μάλλον θα επιλέξουν να τιμωρήσουν το Δημήτρη Βουνάτσο… γιατί και αυτός ενέπαιξε τους πολίτες της Λέσβου! «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί» Δημήτρη Βουνάτσο!
Κατά τ’ άλλα άνοιξη έρχεται. Η Άνοιξη έχει γεύση αλμύρας και γυναίκας! Το βλέπω σε φίλους και γνωστούς. Κανείς μας δε «λειτουργεί» με τις «προδιαγραφές» τους. Και να μην είσαι ερωτευμένος νιώθεις ερωτευμένος. Και να μην είσαι τρελός γίνεσαι τρελός.Το φως σε τρελαίνει. Από τη σκοτεινιά του χειμώνα στο χρώμα, στο φως.
Ήχοι και κραυγές. Γυναίκες που στροβιλίζονται σε κάθε βήμα τους και σου χαρίζουν μια τζούρα από το άρωμά τους. Μεθάς. Σαλπάρεις.
Κάθε γυναίκα και άρωμα. Ελαφρύ ντύσιμο με χρώμα. Χωρίς το βάρος του χειμώνα, Χωρίς τις σκοτεινιές. Θηλυκό ατίθασο η Άνοιξη. Γυναίκα αιώνια η Άνοιξη.
Μα η Άνοιξη έχει και την προδοσία. Σα γυναίκα άπιστη. Σε γεμίζει αισθήσεις , προσδοκίες , σε τρελαίνει. Ξέρεις καλά ότι δε παλεύετε!!! Φέρνει πόνο. Το γλυκό πόνο. Δε σε τρομάζει. Μαθαίνεις με τον καιρό. Αγαπάς τις αναποδιές της. Με ένα χαμόγελο και δύο ρουφηξιές από τσιγάρο συναντάς το χθες και το σήμερα της Άνοιξης. Πολλά άλλαξαν. Μα ο κύκλος της Άνοιξης θα είναι πάντα εδώ. Βίωμα μέσα τη σάρκα. Δεν έχει θέση η λογική. Η Άνοιξη είναι αρρώστια ανίατη. Σε καλεί πάντα να ρισκάρεις. Να ζήσεις. Κατάσαρκα τα λάθη σου. Ακόμη και αν είναι πολλά.
Τρέξε. Τρέξε τη σκέψη σου… Η πρόκληση!
Δεν είναι αυτοσκοπός να κατακτήσεις την Άνοιξη. Μη τρέξεις γι αυτό. Η Άνοιξη θα παραμένει πάντα ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Και σαν ανεκπλήρωτος έρωτας θα σε πονάει , θα σου δίνει κουράγιο , θα σε εμπνέει , θα σε βασανίζει… Μη κρυφτείς όμως. Απλά ζήσ’ το.
Αιώνια ερωτευμένος με την Άνοιξη. Με το άπιαστο. Με το «άδειο πουκάμισο της Ελένης». Πολύ αίμα έχει χυθεί. Κοίτα να μη χύσεις όμως χολή γιατί θα ακυρώσεις την ύπαρξη σου… ακυρώνοντας την Άνοιξη.
φωτογραφία: Μαρία Δασκαλάκη / άνοιξη Πάμφιλα
