Editorial - Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013
Δύο «ροζ» ειδήσεις  τα τελευταία 24ωρα για συλλήψεις γυναικών και μαστροπών στη Μυτιλήνη έφεραν στην επιφάνεια ένα θέμα ταμπού: την ίδρυση και λειτουργία οίκων ανοχής στη Μυτιλήνη. Όσο δεν υπάρχει ρύθμιση σε αυτό το θέμα τόσο θα συνεχίζεται  η παρανομία και η εκμετάλλευση των γυναικών. Θα συνεχιστεί βέβαια και η δική μας υποκρισία για το θέμα. Θα συνεχίσουν και οι αρχές να κάνουν τα «στραβά» μάτια και θα διενεργούν ελέγχους μόνο όταν υπάρχει καταγγελία.
Το θέμα όσο κι αν είναι ταμπού είναι σοβαρό. Ο Δήμος Λέσβου ακόμη δεν έχει καταφέρει να δώσει λύση στο θέμα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι πάνω από πέντε οίκοι ανοχής έχουν υποβάλει αίτημα για άδεια λειτουργίας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το που θα λειτουργήσουν. Βέβαια η ευθύνη δεν είναι μόνο στο Δήμο.
Τον Ιούλιο έγινε  καταγγελία γυναίκας στον Συνήγορο του Πολίτη για την άρνηση του Δήμου Λέσβου να της χορηγήσει άδεια ίδρυσης οίκου ανοχής σε περιοχή αμιγούς κατοικίας.  Ερευνώντας το ζήτημα ο Συνήγορος απευθύνθηκε μεταξύ άλλων και στο ΥΠΕΚΑ (Υπουργείο Περιβάλλοντος),  οι υπηρεσίες του οποίου είχαν διαφορετική άποψη, με αποτέλεσμα να ζητηθεί η γνωμοδότηση του ΝΣΚ (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους).
 Η διεύθυνση πολεοδομικού σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ υποστήριξε ότι οι οίκοι ανοχής δεν επιτρέπονται στις περιοχές αμιγούς κατοικίας, γιατί ως προς την πολεοδομική τους λειτουργία υπάγονται στα καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών. Σημείωσε δε ότι δεν επιτρέπονται στις περιοχές αυτές χρήσεις όπως καφετέριες, κομμωτήρια, κέντρα αισθητικής κ.λπ.
Η διεύθυνση νομοθετικού έργου του ΥΠΕΚΑ διαφώνησε: «Από τη νομοθεσία και τη νομολογία του ΣτΕ προκύπτει ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν εντάσσεται στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, ούτε στα καταστήματα παροχής υπηρεσιών» ανέφερε και επομένως δεν υπάρχει πρόβλημα με τη λειτουργία τους.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (γνωμοδότηση αρ. 205/13) υποστηρίζει ότι οι χρήσεις που επιτρέπονται στις περιοχές αμιγούς κατοικίας αφορούν την εξυπηρέτηση των άμεσων αναγκών των κατοίκων. Ο οίκος ανοχής «δεν δύναται να θεωρηθεί ως εμπορικό κατάστημα που εξυπηρετεί καθημερινές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής» αναφέρει. Τέλος, υπογραμμίζει ότι η ίδρυση οίκου ανοχής δεν επιτρέπεται σε κτίριο που χρησιμοποιείται ως κατοικία, επομένως είναι ασύμβατη με τον χαρακτηρισμό μιας περιοχής ως αμιγούς κατοικίας.
 Από την άλλη πλευρά, ο Συνήγορος του Πολίτη υποστηρίζει ότι η ίδρυση οίκων ανοχής δεν αντίκειται στο γράμμα του νόμου, επισημαίνοντας ότι η αύξηση των περιορισμών οδηγεί στη δημιουργία παρανόμων οίκων ανοχής.
Αποτέλεσμα να είναι ακόμη σε ισχύ το «όχι» στην ίδρυση οίκων ανοχής σε περιοχές αμιγούς κατοικίας.
Ο Δήμος Λέσβου οφείλει να δώσει λύση σ αυτό το θέμα έστω και προσωρινά με την ίδρυση οίκων ανοχής σε περιοχές εκτός αμιγούς κατοικίας.