Editorial - Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2014
Κυριακή με εκπτώσεις και ανοιχτά τα καταστήματα. Στη Μυτιλήνη μάλλον δεν δώσαμε και τόση σημασία στο άνοιγμα των καταστημάτων. Ο καλός καιρός οδήγησε πλήθος κόσμου στην Αγιάσο, στην 10η Γιορτή Κάστανου. Το Σαββατοκύριακο ήταν πλούσιο σε εκδηλώσεις. Η πρώτη εκδήλωση ταυτόχρονου δημόσιου θηλασμού στη Μυτιλήνη έστειλε το δικό της μήνυμα. Κατά τ’ άλλα για όσους μετράνε τη ζωή τους με τις αργίες η επόμενη αργία είναι πολύ κοντά. Παρασκευή 8 Νοεμβρίου με τον πρωθυπουργό μας στη Μυτιλήνη να γιορτάζει μαζί μας την απελευθέρωση της Μυτιλήνης!
Κι όλα αυτά στον απόηχο της δολοφονίας των δύο παιδιών στην Αθήνα. Το θέμα που κυριάρχησε στις συζητήσεις το Σαββατοκύριακο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσέγγιση του θέματος από τον Κώστα Βαξεβάνη. Γράφει λοιπόν ο Κ. Βαξεβάνης:
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δύο νεαροί εκτελούνται από επαγγελματίες σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας και φεύγουν. Η πόλωση, η αποσταθεροποίηση και βέβαια η θεωρία των δύο άκρων, που κόντεψε να ξεφτίσει, είναι εδώ. Ποιός το έκανε λοιπόν; Δεν παραβλέπω την σημασία της φυσικής περιέργειας, αλλά δεν έχει καμία σημασία ποιοί είναι. Σημασία έχει αυτό που έκαναν. Και βέβαια αυτό που εγκαινιάζουν.
Ας δούμε τα αποτελέσματα της εκτέλεσης των δύο παιδιών, όπως καταγράφονται πολιτικά:
1. Δίνεται ανάσα ζωής στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής η οποία μετά τη σύλληψή της, φάνηκε πως είναι κατώτερη των περιστάσεων. Θυματοποιείται, ηρωοποιείται και νομιμοποιείται να μιλά για δολοφόνους της Αριστεράς, για το άλλο άκρα δηλαδή.2. Την ίδια ώρα, οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, θεωρούν πως ζουν και δραστηριοποιούνται σε έναν επικίνδυνο χώρο τον οποίο καλό είναι να εγκαταλείψουν. Άρα ενώ εκλογικά η Χρυσή Αυγή γίνεται αδύνατη, η ηγεσία παραμένει ισχυρή για να μπορεί να λειτουργεί κατά περίπτωση.3. Η κυβέρνηση υπόσχεται πως θα βάλει τάξη και αποκτά το δικαίωμα να εφαρμόσει αστυνομικές μεθόδους που δεν συνάδουν απαραίτητα με τη Δημοκρατία. Όλα αυτά για την Ασφάλεια. Ταυτόχρονα δείχνει αποφασιστική και άρα ικανή να κυβερνήσει.4. Η Αντιπολίτευση χάνει την πολιτική της επιθετικότητα, μπαίνει σε αδιέξοδο, αφού οι καταγγελίες, τα σκάνδαλα φαντάζουν ως τακτική που πρέπει να εγκαταλειφθεί για να επικρατήσει η ηρεμία και όχι η ένταση. Δηλαδή όσα αφορούν τις υποκλοπές, τα υποβρύχια, παρακρατικές λειτουργίες της ΕΥΠ, για τα οποία η κυβέρνηση έχει έρθει σε δύσκολη θέση, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Ακόμη και αν δεν μπουν, φαντάζουν ως “επιθετικότητα” και ακραία αντιπολίτευση.5. Το εκλογικό σώμα συντηρητικοποιείται. Δεν μπορεί να αναλύσει από πού προέρχονται όλα αυτά. Απλώς θέλει να μην σκοτωνόμαστε στο δρόμο. Θα προτιμήσει τους διεφθαρμένους απατεώνες να το κυβερνούν, απ το να πέσει στη διαμάχη των άκρων. Κανένας δεν συμπαθεί τον Βενιζέλο, αλλά αν είναι να γίνεται πόλεμος, ας κυβερνά αυτός.
