Απέραντη θλίψη για τον γελαστό Παναγιώτη

Στην ζωή υπάρχουν οι ευχάριστες και οι δυσάρεστες στιγμές, τα χαμόγελα και οι πίκρες, τα όμορφα και άσχημα συναισθήματα, όλα αυτά που δίνουν χρώμα στην καθημερινότητα. Υπάρχουν όμως και μερικά δυσάρεστα περιστατικά, τα οποία έρχονται να μας υπενθυμίσουν πόσο… μικρά είναι όλα μπροστά στην αξία της ίδιας της ζωής.
Την περασμένη Παρασκευή, ο λεσβιακός αθλητισμός έπεσε σε βαρύ πένθος στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του Παναγιώτη Σαλταμάρα. Ο ίδιος όπως άλλωστε το συνήθιζε κάθε Παρασκευή, πήγε με τους συναδέλφους παλαίμαχους να παίξουν ποδόσφαιρο. Δεν πρόλαβε όμως καν να ζεσταθεί όταν ξαφνικά πήγε στην άκρη του γηπέδου και έπεσε στο έδαφος. Αμέσως όλοι πάγωσαν τρέχοντας να δουν τι συμβαίνει, με τον γιατρό Νίκο Μαρμαρά που και αυτός αγωνιζόταν εκείνη την ώρα, να του δίνει τις πρώτες βοήθειες ώστε να τον συνεφέρει, διαπιστώνοντας καρδιακό επεισόδιο. Τα κατάφερε και με την βοήθεια του ΕΚΑΒ, που έφθασε πολύ γρήγορα, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Ήταν όμως αργά, αφού υπέστη και δεύτερο επεισόδιο μέσα στο ασθενοφόρο, με τους γιατρούς, που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν, να μην μπορούν να τον κρατήσουν στην ζωή. Η τραγωδία ήταν πλέον γεγονός.

Στο άκουσμα της θλιβερής αυτής είδησης, ο κόσμος, οι φίλοι, οι συμπαίκτες, η ομάδα του, ο Κεραυνός, πάγωσαν κυριολεκτικά μην μπορώντας να καταλάβουν τι έφταιξε και έφυγε για πάντα από την ζωή αυτός ο άνθρωπος με τον αδαμάντινο χαρακτήρα, το χαμογελαστό πρόσωπο, την καλή καρδιά αλλά και την μεγάλη ποδοσφαιρική αξία.

Πλήθος κόσμου από όλο το νησί, τον αποχαιρέτησε χειροκροτώντας τον, μετά την νεκρώσιμη ακολουθία στον Ιερό Ναό του Αγ. Θεράποντα.

Για το λεσβιακό ποδόσφαιρο θα είναι μια σοβαρή απώλεια, που δεν θα καλυφθεί ποτέ όσα χρόνια και αν περάσουν γιατί απλούστατα δύσκολα θα βρει κανείς τα χαρίσματα και την δυναμική του ανθρώπου αυτού.

Αντίο και καλό ταξίδι Παναγιώτη, θα μας λείψεις όπως μας λείπουν και άλλοι άνθρωποι του αθλητισμού. Όμως όλοι σας είστε στην καρδιά μας, θυμίζοντας όσα χρόνια και αν περάσουν, ότι ήσασταν ακούραστοι εργάτες του λεσβιακού ποδοσφαίρου.

Από τον Πολιχνίτο τα πρώτα βήματα

Ο Παναγιώτης Σαλταμάρας γεννήθηκε στον Πολιχνίτο, όπου πήγε εκεί σχολείο. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, έπαιξε μπάσκετ, έκανε στίβο, όμως τον τράβηξε το ποδόσφαιρο. Επειδή όμως το χωριό του, δεν είχε τότε ομάδα, αναγκάστηκε να κάνει δελτίο στον Παλλεσβιακό το 1977, που ήταν και ο πρώτος σταθμός της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Μάλιστα την προπόνηση του, είχε αναλάβει τότε ο αείμνηστος Ανδρέας Νταλαμπέκης, που πήγαινε μία και δύο φορές την εβδομάδα στον Πολιχνίτο με το αυτοκίνητο του, για να τον προπονήσει γιατί πίστευε πολύ στο ταλέντο του.

Η μεγάλη στιγμή για τον ίδιο, ήταν το 1981 τότε που ο Πανιώνιος ενδιαφέρθηκε για αυτόν και τον απέκτησε όταν στον πάγκο της ομάδας της Ν. Σμύρνης βρισκόταν ο Μάρκοβιτς. Στον Πανιώνιο έμεινε τρία χρόνια, κάνοντας ταυτόχρονα και την στρατιωτική του θητεία και μετά έκανε μεταγραφή στον Ατρόμητο Αθηνών επίσης στην Α΄ Εθνική το 1983. Στη συνέχεια επέστρεψε στον Αιολικό όταν η ομάδα ήταν στην Β΄ Εθνική επί προεδρίας Νάσου Γιακαλή.

Μετά την θητεία στον Αιολικό, θέλησε να κρεμάσει τα παπούτσια του και να ασχοληθεί με την προπόνηση, αναλαμβάνοντας ομάδες, όπως ο Αιγέας, στον οποίο ήταν παίκτης και προπονητής και μάλιστα την χρονιά 1999-2000 τον ανέβασε στη Δ΄ Εθνική, ο Αστέρας Ιππείου, ο Αστέρας Νίκης, ο Διαγόρας Αγ. Παρ. και η Καλλονή. Μετά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και αφού εργάστηκε στον Κεραυνό, αποσύρθηκε για να εμφανιστεί ξανά πέρυσι στην ίδια ομάδα, την οποία έσωσε από τον υποβιβασμό, ενώ τώρα την αφήνει στην τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας.

Επίσης ήταν από τους πρώτους που ίδρυσαν τον Σύλλογο Παλαιμάχων και ζωντανό κύτταρο στην οικογένεια του Αιολικού. Στα χνάρια του βαδίζει και ο γιος του, Στρατής, που παίζει στον Οδ. Ελύτη.
Σαν ψέμα…

Αδύνατο να συνειδητοποιήσουν οι συναθλητές του, ότι ο καλός τους φίλος Παναγιώτης έχει φύγει για πάντα από τη ζωή και με πόνο ψυχής μιλάνε στο «E-Sport» για τον χαμογελαστό αυτό άνθρωπο, που μεγάλωσε στα γήπεδα, ανδρώθηκε και άφησε εκεί την τελευταία του πνοή. Μάλιστα λίγη ώρα πριν την νεκρώσιμη ακολουθία, οι συμπαίκτες του, πήγαν στο σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή ο εκλιπών, αφήνοντας λίγα λουλούδια και προσπαθώντας να εξηγήσουν πώς έφυγε από κοντά τους τόσο ξαφνικά ο καλός τους φίλος με την χρυσή καρδιά, η οποία τον πρόδωσε μόλις στα 55 του χρόνια.

Παναγιώτης Χασαπάκης, πρόεδρος Κεραυνού Αφ.
«Αφιερωμένα σ’ εκείνον»

«Νομίζω ότι εκεί επάνω που πήγε, θα μας βλέπει και θέλω να εκφράσω ότι από σήμερα όσες νίκες και γκολ πετύχει η ομάδα, θα είναι αφιερωμένα σε εκείνον. Καλό ταξίδι κόουτς».

Βαγγέλης Χατζηαναγνώστου, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής
«Αγαπητός σε όλους»

Αυτές τις μέρες, από τότε που χάσαμε τον συνάδελφο μας και αγαπητό Παναγιώτη, είμαστε όλοι μας νεκροί. Είναι οι πιο άσχημες στιγμές για μένα, τα παιδιά και για όλο τον κόσμο αυτά τα περιστατικά. Ο Παναγιώτης ήταν ένα καλό παιδί, γνωστός σε όλους, αγαπητός στον κόσμο. Τον λατρεύαμε όλοι, αφού σχεδόν κάθε μέρα ήμασταν μαζί του. Καταλαβαίνετε ότι η απώλεια του, έχει κάνει την ζωή μας πολύ δύσκολη. Τυχαίνει να είναι και κουμπάρος μου, αφού έχει βαφτίσει την μεγάλη μου την κόρη και καταλαβαίνετε ότι οι δεσμοί μαζί του, ήταν μεγάλοι. Εύχομαι εκεί που πάει, να είναι καλά, αλλά για όλους μας θα είναι μια μεγάλη απώλεια».

Σταύρος Γρυπιώτης, πρόεδρος Αιολικού, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής
«Ένα πελώριο γιατί»

Είναι γεγονός ότι η αθλητική οικογένεια και κατά επέκταση η ποδοσφαιρική του νομού μας, είναι φτωχότερη από την απώλεια του Παναγιώτη, αφού ήταν ένας άνθρωπος που τόσα χρόνια ασχολούνταν με τον αθλητισμό και γενικά με το ποδόσφαιρο, φορώντας τα χρώματα του Αιολικού σε όλες τις εθνικές κατηγορίες και προσέφερε τα μέγιστα για την ανάδειξη και ανάπτυξη του αθλήματος και εν γένει του Αιολικού. Είμαστε συντετριμμένοι, καταβεβλημένοι και ένα πελώριο “γιατί” ίσως θα κυκλοφορεί για πολλά χρόνια στην μνήμη μας. Εύχομαι στην οικογένεια του και στα παιδιά του κυρίως, να έχουν την δύναμη να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να τον θυμούνται για πάντα. Γιατί αξίζει πραγματικά. Αξίζει αυτό το παιδί να το θυμόμαστε όλοι μας».

 Θοδωρής Παπαλόπουλος, προπονητής Διαγόρα, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής
«Πάθαμε σοκ»

«Μια δύσκολη μέρα, από τις πιο δύσκολες από τότε που έχω έρθει στην Μυτιλήνη. Γνωριζόμασταν αρκετά χρόνια με τον Παναγιώτη. Πριν ακόμη έρθω εδώ, υπήρξαμε συμπαίκτες στον Πανιώνιο και από τότε είχαμε δεθεί. Πιστεύω ότι έφυγε άδοξα και ο ξαφνικός χαμός του, μας έκανε να πάθουμε σοκ. Θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήρια στην οικογένεια του και θα τον θυμόμαστε όλοι σαν τον λεβέντη τον Σαλταμάρα και μέσα στα γήπεδα και έξω από αυτά».

Παναγιώτης Πιττός, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής
«Μαζί μεγαλώσαμε»

«Είναι τραγικές οι στιγμές για όλους μας, για την ποδοσφαιρική οικογένεια. Ήμασταν μαζί από μικρά παιδιά μεγαλώνοντας στον Πολιχνίτο, μαζί στο σχολείο μαζί στο ποδόσφαιρο. Αργότερα οι δρόμοι μας χώρισαν, φεύγοντας ο ίδιος με μεταγραφή στον Πανιώνιο. Αργότερα γίναμε συμπαίκτες στον Αιολικό, τις ελεύθερες ώρες μαζί. Τι να πω, ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία, που έπεσε πάνω μας.

Μεγάλο το κενό που αφήνει για την οικογένεια του, τα παιδιά του, τι να πούμε, όταν τα μαθαίνεις, παθαίνεις σοκ. Δεν μπορείς να το καταλάβεις, πώς ένας άνθρωπος που δεν καπνίζει, δεν πίνει, ακολουθεί υγιεινή διατροφή, πώς να πάθει ένα τέτοιο περιστατικό που του συνέβη; Κάναμε το κέφι μας στο γήπεδο με την ομάδα των Παλαιμάχων και άφησε την τελευταία του πνοή σε έναν χώρο τον οποίο αγάπησε με πάθος.

Όλα τα χρόνια για τον ίδιο ήταν ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο, αφού έχει κάνει στίβο, αλλά έχει παίξει και μπάσκετ και μάλιστα κατακτήσαμε τότε, θυμάμαι, και το επαρχιακό πρωτάθλημα των λυκείων. Θα το θυμόμαστε για πάντα αυτό το χαμογελαστό παιδί».

Η αθλητική οικογένεια του Κεραυνού Αφάλωνα, εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήρια της στην οικογένεια του Παναγιώτη Σαλταμάρα. Για μας αποτελούσε και αποτελεί ακόμη, ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καρδιάς μας. Με σεβασμό για την προσφορά του τόσο στην ομάδα μας όσο και στο λεσβιακό ποδόσφαιρο, αποχαιρετούμε αυτόν τον Μεγάλο παίχτη και προπονητή. Αντίο φίλε…
Το Διοικητικό Συμβούλιο και οι παίχτες του Κεραυνού Αφάλωνα