Δεν είναι καθόλου θέμα πίστης

Είχα μια φίλη και συμμαθήτρια που νόμιζε ότι αν προσεύχεται για μένα, εγώ δε θα κάνω ποτέ αιμοκάθαρση. Και το χειρότερο (για κείνη), θεωρούσε ότι ο επίμονος ξερόβηχας κι η ακτινογραφία θώρακος κι ο καρκίνος των πνευμόνων είναι… θέμα πίστης. Της το έλεγε κι ένας … πνευματικός. «Μη φοβάσαι εσύ. Η προσευχή σώζει»… της έλεγε στην αρχή. Αλλά στο τέλος της έλεγε «Ο κύριός σου σε διάλεξε να πας κοντά του». Τώρα πια δεν την έχω.

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ «ΘΕΜΑ ΠΙΣΤΗΣ»;

Δεν το συζητάμε αυτό… ο καθένας μπορεί να πιστεύει σε όποιο θεό θέλει. Όμως όλα έχουν όριο. Γιατί ζούμε, υποτίθεται, σε οργανωμένη και πολιτισμένη κοινωνία. Αλλά…

Είναι δικαίωμά του «πιστού» να αδιαφορεί για τις οδηγίες των επιστημόνων και του κράτους;

Είναι δικαίωμά του να μη δίνει σημασία σε κανένα μέτρο πρόληψης και προστασίας από τη διασπορά του ιού, επειδή εκείνος θεωρεί ότι καλύπτεται από τον αγιασμό και τη θεία κοινωνία;

Είναι δικαίωμά του, ενώ είναι φορέας του ιού, να γυρνοβολά στα καφενεία και στα μαγαζιά του Πύργου, γιατί αυτός… δε φοβάται;

Είναι δυνατόν όλοι οι οργανισμοί να προσαρμόζουν τη λειτουργία τους στην έκτακτη ανάγκη του κορωνοϊού, αλλά η εκκλησία να μη μπορεί να κάνει την κοινωνία με ατομικά κουταλάκια ή (όπως την έκανε ο Χριστόδουλος) που βούταγε το αντίδωρο – σώμα, στο κρασί – αίμα και τόβαζε στο στόμα του πιστού; Να μην μπορεί να πει στους πιστούς «προσκυνήστε τα εικονίσματα, αλλά μην τα φιλάτε»;

Είναι θεμιτό και νόμιμο διάφοροι ταγοί της εκκλησίας να παρακινούν τον κόσμο να μην εφαρμόζει τα μέτρα πρόληψης που λένε οι επιστήμονες;

Είναι δυνατό εκπρόσωποι της επιστημονικής κοινότητας σαν την κυρία Γιαμαρέλου και εκπρόσωποι της πολιτείας σαν την κυρία Ράπτη, να απαξιώνουν τα μέτρα πρόληψης δημόσια;

Είναι λογικό το ίδιο το κράτος κι οι φορείς του να μην ξεκαθαρίζουν το θέμα, γιατί φοβούνται την εκκλησία και αναπαράγουν την τσίχλα «είναι θέμα πίστης»;

Είναι δυνατόν η Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία να είναι πιο καθυστερημένη κι από τα πιο ακραία θεοκρατικά καθεστώτα του Ισλάμ, που ακύρωσαν για φέτος την πιο μεγάλη τους παγκόσμια θρησκευτική γιορτή;

ΔΥΣΚΟΛΟ ΘΕΜΑ…

Βλέπω λοιπόν και φίλους, μακρινούς από την λογική της εκκλησίας ή των θρησκόληπτων, που με ευκολία πετάνε ένα «είναι θέμα πίστης» και καθάρισαν. Το αναγνωρίζω, είναι δύσκολο θέμα. Κυρίως γιατί απαιτεί μετωπική αντιπαράθεση με λογικές και πρακτικές προαιώνιας αρτηριοσκλήρυνσης της κοινωνίας, με θεσμούς και αποστήματα που τυλίγουν όλο το σώμα της κοινωνίας με δοξασίες και μοιρολατρίες. Κι αυτό είναι πολύ δύσκολο. Αλλά ούτε να το λέτε αυτό το παραμύθι. Δεν είναι καθόλου «θέμα πίστης». Γιατί…

ΚΙ Η «ΠΙΣΤΗ» ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΚΑΤΑΣΤΑΛΜΕΝΟΥ ;

Άντε κι είναι θέμα πίστης. Βλέπεις και λίγο ότι δεν παθαίνεις και τίποτα αν είσαι υγιής κι έχεις καλό ανοσοποιητικό σύστημα. Οπότε κοπανάς στη ρούγα γνώμες ηλίθιες κι ανέξοδες.

Κι η δική μου «πίστη» που είμαι μεταμοσχευμένος και σε μόνιμη ανοσοκαταστολή; Τι θα γίνει που εγώ κι οι γιατροί μου «πιστεύουμε» ότι για να μη χάσω είτε το μόσχευμα, είτε τη ζωή μου, πρέπει βασικά να προσέχεις εσύ που μου ‘φερες τον ιό στην πόρτα μου από τους αγίους σου τόπους; Τι θα γίνει που τα μέτρα που παίρνει το κράτος, βασικά αφορούν τη δική μου υγεία κι άλλων κάποιων σαν εμένα (καρκίνοι, αυτοάνοσα, καρδιοπαθείς, ηλικιωμένοι κλπ.) που κινδυνεύουμε με θάνατο; Τι θα γίνει που σ’ όλο τον κόσμο τα μέτρα που παίρνουν οι οργανωμένες κοινωνίες των ανθρώπων είναι για να τα εφαρμόσουν ΟΛΟΙ κι όχι μόνο οι… άπιστοι Θωμάδες; Τι θα γίνει που εμένα δεν με αφορά η πίστη του Κινέζου, του Ιταλού ή του Έλληνα, αλλά με αφορούν μόνο τα μέτρα που παίρνουν οι επιστήμονες κι οι κοινωνίες τους για να μη φτάσει ο γαμημένος ο ιός σ’ εμένα, που ενδέχεται να με σκοτώσει;

Και μη μου πείτε ότι κοροϊδεύω την πίστη κανενός. Το αν ταυτόχρονα προσεύχομαι κάπου είναι άλλο θέμα, άσχετο.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ ;

Κι αν αποδειχθεί κάποτε ότι δεν έχει δίκιο όποιος πιστεύει ότι οι «πιστοί» δεν κολλάνε ή ότι τους φτάνει ο αγιασμός… πώς παίρνουν με το δόγμα τους στο λαιμό τους όλο τον υπόλοιπο λαό; Εμένα ας πούμε.

Αν και δε νομίζω ότι χρειάζεται κανείς να περιμένει πολύ για να καταλάβει ότι ακόμα και στον πιο «άγιο τόπο», και κολλάει, και επεκτείνεται και διαδίδεται και μακάρι να μην αποδειχθεί ότι σκοτώνει κιόλας. Και δε μπορώ να φανταστώ τι έκαναν αυτοί οι προσκυνητές στην Ιερουσαλήμ που τους κόλλησε το «παράσημο», εκτός από το να μεταλαβαίνουν, να φιλάνε εικονίσματα ο ένας μετά τον άλλο κλπ. Γι’ αυτά δεν πήγαν; Ας μη το ρίξουμε στο ότι η «χάρη» δεν τους προστάτεψε. Δεν είναι το θέμα μας αυτό.

Και τέλος πάντων, ποιο δικαίωμα έχει κάποιος που ούτε τον ξέρω, να πάρει το ρίσκο για τη ζωή μου, χωρίς καν να με ρωτά; Αν είναι θέμα της πίστης τους, και όχι ηθικό, κοινωνικό ή επιστημονικό, ας πάνε να κλειστούν στα μοναστήρια και στις εκκλησίες τους, όσοι το πιστεύουν αυτό. Γιατί εμείς νομίζουμε ότι είναι θέμα ιατρικής, πρόληψης και επιστημονικής αντιμετώπισης. Αλλιώς, η λογική της «πίστης», είναι «όποιος θέλει, κάνει ό,τι θέλει» κι είναι εν τέλει φασισμός απέναντι σε όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό και ρατσισμός απέναντι σ’ εμένα και τους όμοιούς μου.

Μάνος Δούκας στην katiousa.gr

Υ.Γ. Όπως λέει και το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ :
«Η προστασία της δημόσιας υγείας είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για να εναπόκειται σε θρησκευτικές ή μεταφυσικές ιδεοληψίες. Γι’ αυτό το λόγο η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο πρέπει να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την υγεία του λαού, από τα οποία δεν μπορούν να εξαιρούνται οι – κατά τα άλλα σεβαστές – εκκλησιαστικές λειτουργίες».