Κυριάκος και Μαρία.... ένας όμορφος διαφορετικός κόσμος στα Παράκοιλα Λέσβου

Στο δρόμο προς την Ερεσό δίψασα κι όπως περνάγαμε από τα Παράκοιλα, πιάνει το μάτι μου μια πινακίδα.

Σταματάω για ν’ αγοράσω ένα μπουκάλι νερό και έμεινα μιαν ώρα!

Φαντάσου ένα χώρο γεμάτο από το πάτωμα έως το νταβάνι με κοχύλια, ζωγραφιές, σχέδια. Μια έκρηξη χρωμάτων και ανακατεμένων τεχνοτροπιών: από ναίφ έως σουρεάλ κι από νησιώτικο έως εξωτικό.

Μα πάνω απ΄όλα εντυπωσιαστήκαμε από τους ανθρώπους, γιατί ο Κυριάκος και η Μαρία δεν είναι συνηθισμένοι τύποι της επαρχίας: εκείνος χειμαρρώδης αυτοδίδακτος καλλιτέχνης, βλοσυρός και τρυφερός συνάμα, φύσει αντιεξουσιατής ( υποθέτω από την κόντρα με τον πατέρα του, που τον ήθελε να κρατήσει την οικογενειακή ταβέρνα) που όμως ταυτόχρονα διψά για την αποδοχή της κοινωνίας και των κρατούντων. Στα λιγοστά έσοδα από την πώληση των έργων του σε φιλότεχνους, προστίθενται τα ζωγραφισμένα επιπλάκια (με καμάρι ανέφερε ως πελάτη του το γνωστό Parasol) και τελευταία τα έσοδα από τη λειτουργία της έκθεσής του ως καφενείου.

Απλά πράγματα μου λέει, ενώ καθόμαστε αραχτοί στον ίσκιο της αυλής του καταστήματος καφεδάκι, αναψυκτικά ουζάκι με λίγο μεζέ). Μετά από ένα οικογενειακό ατύχημα στο δρόμο, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης σκέφτηκε να φτιάξει ένα εικονοστάσι μα άλλαξε γνώμη σκεφτόμενος ότι θα ήταν πιο χρήσιμο αν έβαζε εργασία και υλικά για προφυλακτικές μπάρες. Από τότε μετά από σχετική άδεια έκανε ένα σωρό τέτοιες παρεμβάσεις στους δρόμους του νησιού.

Η Μαρία από δίπλα συμφωνεί χαμογελαστή και τα μεγάλα ανοιχτόχρωμα μάτια της βγάζουν γλυκύτητα κι αγάπη. Αναφέρει πόσοι ξένοι κυρίως φιλότεχνοι έρχονται για να θαυμάσουν τα έργα του, μας δείχνει με καμάρι τα εγκωμιαστικά σχόλια που αφήνουν σε ένα τετραδιάκι. Τα χρήματα που μας ζητήσανε για καφέδες και αναψυκτικά ήταν ελάχιστα, άσε που μας κέρασαν γλυκό κουταλιού και μια χειροποίητη καπνοσακκούλα.

Έτσι στην επιστροφή, τους πήγαμε δώρο ένα κουτί με κουλουράκια με «βράσμα» από σύκα Ερεσού και έτσι γνωρίσαμε και τα δύο εγγόνια από τη πλευρά της Μαρίας: η μικρή με την ωριμότητα των παιδιών της επαρχίας κρατάει το μαγαζί-ατελιέ όταν λείπουν οι μεγάλοι και ο πιτσιρικάς, γλυκύτατος, ολόιδιος η Μαρία, εξέπεμπε φως και σκανταλιά. Ωραία πράγματα, ωραίοι άνθρωποι. Να’ ναι πάντα καλά!

κείμενο / φωτογραφίες Δημήτρης Πρωτούλης