Η συγκινητική ιστορία της 47χρονης που το 2011 έλαβε δώρο ζωής από τη Μυτιλήνη.
"Σήμερα κλείνω 12 χρόνια καινούργιας ζωής". Η 47χρονη Τζίνα Μετσίνη (φωτογραφία) τιμά κάθε χρόνο την 6η Σεπτεμβρίου ως τη μέρα που "γεννήθηκε" ξανά στα 35 της χρόνια, χάρη στο δώρο ζωής που της έδωσε μια 54χρονη δότρια από τη Μυτιλήνη. Τη μέρα αυτή γιορτάζει δεύτερα γενέθλια, τιμώντας παράλληλα τη μνήμη της δότριας, Ευτέρπης Παρασκευοπούλου, την οποία "γνώρισε" μετά θάνατον, μέσα από τις αφηγήσεις των τριών παιδιών της.
Δώδεκα χρόνια μετά τη μεταμόσχευση ήπατος, που έγινε το 2011 στη Χειρουργική Κλινική Μεταμοσχεύσεων του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, μιλά στο iatronet.gr, μοιράζεται την συγκινητική της ιστορία και μέσω αυτής στέλνει ηχηρό μήνυμα για τη δωρεά οργάνων.
Η νόσος Wilson
Η κ. Μετσίνη είχε εκ γενετής τη νόσο Wilson, αλλά δεν το ήξερε μέχρι τα 17 της χρόνια, όταν τα πρώτα συμπτώματα της χτύπησαν την πόρτα ξαφνικά και με οδυνηρό τρόπο. Η σπάνια νόσος συσσωρεύει τον χαλκό που λαμβάνουμε από τις τροφές, λόγω έλλειψης του ενζύμου που ρυθμίζει την απορρόφησή του, προκαλώντας βλάβες στον εγκέφαλο και στο συκώτι.
"Συνήθως χτυπάει στο ήπαρ και μετά κάνει νευρολογικά συμπτώματα, εμένα μου εμφανίστηκε ανάποδα. Ξύπνησα ένα πρωί και ξαφνικά δεν μπορούσα να μιλήσω καθαρά, δεν καταλάβαινε κανείς τι έλεγα. Παράλληλα είχα μεγάλη κούραση, έτρεμαν χέρια και πόδια", θυμάται.
Η πρώτη εκτίμηση ήταν πως επρόκειτο για ψυχοσωματικό σύμπτωμα, αλλά η κατάσταση επιδεινωνόταν και η έφηβη ασθενής μεταφέρθηκε από το Αγρίνιο, όπου διέμενε, στην Αθήνα, για εξειδικευμένες εξετάσεις, που επίσης δεν έδειξαν τίποτα. Με προτροπή ενός θείου της, γιατρού, πήγε και σε οφθαλμίατρο. "Η περίσσεια του χαλκού σε αυτή την αρρώστια κάνει πράσινους δακτυλίους στα μάτια, που φαίνονται στο βυθοσκόπιο. Εκεί προέκυψε ξεκάθαρα πως είχα νόσο Wilson. Οι γιατροί άνοιγαν βιβλία και κιτάπια για να δουν τι είναι", λέει. Η αγωγή που της δόθηκε από το Αιγινήτειο δεν είχε αποτέλεσμα, με την κατάσταση της υγείας της να επιδεινώνεται κάθε μέρα.
Μια πειραματική θεραπεία ενός γιατρού στις ΗΠΑ έδωσε ελπίδα στην οικογένεια. Η 17χρονη μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη και επί τρεις μήνες έκανε καθημερινές ενδομυικές ενέσεις ενός πηκτού υγρού. Επέστρεψε σε πολύ καλύτερη κατάσταση, αλλά με τα χρόνια έκανε το λάθος να διακόψει τα χάπια που της είχαν χορηγηθεί. Αποτέλεσμα ήταν η νόσος να επανέλθει και να τη χτυπήσει στο συκώτι.
Η μεταμόσχευση
Στο νοσοκομείο Σωτηρία, όπου εργαζόταν ως νοσηλεύτρια, οι συνάδελφοί της την έπεισαν να ζητήσει ιατρική βοήθεια, όταν την είδαν να χάνει τις δυνάμεις της. Ο αιματοκρίτης είχε πέσει, ενώ οι τρανσαμινάσες έφτασαν σε τριψήφια νούμερα. "Ο ηπατολόγος αναρωτήθηκε πώς ήμουν ακόμη όρθια και δούλευα. Είχε προχωρήσει σε κίρρωση", διηγείται.
Με οδηγίες για πολύ αυστηρή δίαιτα, η 35χρονη τότε γυναίκα μπήκε στη λίστα για μεταμόσχευση. Ήταν τυχερή γιατί χρειάστηκε να περιμένει μόλις 8 μήνες. Βαθιά θρησκευόμενη η ίδια, βλέπει και Θεία μέριμνα πίσω από την ανεύρεση του μοσχεύματος. "Κυριακή διαβάστηκε το όνομά μου σε λειτουργία στον Άγιο Ραφαήλ της Μυτιλήνης, Δευτέρα με κάλεσαν ότι βρέθηκε μόσχευμα, το οποίο εκ των υστέρων έμαθα πως ήταν από τη Μυτιλήνη", λέει.
Φεύγοντας για τη Θεσσαλονίκη για τη μεταμόσχευση έδωσε εντολή στη μητέρα της, αν δεν τα καταφέρει, να δοθούν σε άλλους ανθρώπους όσα από τα δικά της όργανά μπορούσαν να μεταμοσχευθούν.
"Ευτυχώς πήγα πολύ καλά, έμεινα μόνο μια μέρα στη ΜΕΘ και σε 25 μέρες βγήκα από το νοσοκομείο. Ο οργανισμός δέχτηκε εξ αρχής το μόσχευμα και είχα πολύ καλή ανάρρωση. Με εξαίρεση μια στένωση στο χοληφόρο πόρο, για την οποία χρειάστηκε να νοσηλευτώ ξανά, έκτοτε δεν είχα άλλα προβλήματα. Παίρνω τα χάπια μου κανονικότατα στην ώρα τους, μια φορά την κάνεις τη βλακεία", αναφέρει.
Πώς έμαθα για τη δότρια
Η γυναίκα ανάρρωνε μετά από το χειρουργείο όταν της τηλεφώνησαν συνάδελφοί της για να της πουν πως είδαν ρεπορτάζ στην τηλεόραση για την συγκεκριμένη μεταμόσχευση. Με αυτή την αφορμή έψαξε στο διαδίκτυο και εντόπισε ένα δημοσίευμα σε ένα τοπικό μέσο της Λέσβου, με τον τίτλο "Δώρο Ζωής από την Ευτέρπη Παρασκευοπούλου". Η 54χρονη γυναίκα από τη Μυτιλήνη είχε φύγει από τη ζωή την προηγούμενη μέρα της μεταμόσχευσης, από εγκεφαλικό ανεύρυσμα και δόθηκαν όλα τα όργανά της, πλην της καρδιάς. Συνδυάζοντας τις ημερομηνίες, η 35χρονη δεν δυσκολεύτηκε να συμπεράνει ότι είχε πάρει το δικό της ήπαρ.
"Συγκινήθηκα τόσο πολύ, έβαλα τα κλάματα. Βρήκαμε τα στοιχεία και πήρε η μητέρα μου τηλέφωνο. Μίλησε με τον ένα γιο της δότριας, τον Αποστόλη, ο οποίος είναι πολύ ευαισθητοποιημένος άνθρωπος της προσφοράς, ακτιβιστής, έτρεχε πρώτος να βοηθήσει τους μετανάστες", λέει και προσθέτει: "Εγώ βρήκα το θάρρος και τηλεφώνησα αργότερα, προς τα Χριστούγεννα. Είναι τρία παιδιά: ο Αποστόλης, ο Λευτέρης και η Δέσποινα. Δεν κατάφερα να τους γνωρίσω ακόμη από κοντά, αλλά τους οφείλω απέραντη ευγνωμοσύνη. Τους έχω σαν δεύτερη οικογένεια".
Στα πολλαπλά μηνύματα που εκπέμπει η Τζίνα Μετσίνη με αφορμή τα "δεύτερα γενέθλιά" της, ξεχωρίζουν δύο: "ζήστε κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία" και "μη φοβάστε να γίνετε δωρητής οργάνων".
"Στην Ελλάδα είμαστε πίσω σε αυτόν τον τομέα, περισσότερο από άγνοια. Εννοείται πως κι εγώ έχω δηλώσει πως θέλω να δοθεί ό,τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αν και εμείς οι μεταμοσχευμένοι παίρνουμε βαριά φάρμακα και δεν ξέρω αν γίνεται. Ίσως τα μάτια μου, για παράδειγμα, μπορούν να δώσουν φως σε έναν άνθρωπο. Και μόνο η πρόθεση μετράει", καταλήγει.
πηγη:
