Ο Στάθης Βαρβαγιάννης στην εκπομπή Mega Σαββατοκύριακο για τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο ούζο

 

 

Σχετικό δημοσίευμα  για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ούζο υπάρχει και στη σημερινή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

 

Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ 

ΦΟΡΟΙ και λαθραίο τσίπουρο, κυρίως από τις πέριξ βαλκανικές χώρες, χτυπάνε άγρια την ελληνική παραγωγή ενός κατ' εξοχήν προϊόντος «σήματος κατατεθέντος» της Ελλάδας, του ούζου.

 

Στους παλιούς καφενέδες της Μυτιλήνης και των χωριών της η επιγραφή «Ο Χριστός ευλόγησε το κρασί γιατί δεν ήξερε το ούζο» δείχνει την αντίληψη που οι Μυτιληνιοί έχουν για το σημαντικό αυτό προϊόν τους. Σήμερα υπερηφανεύονται, συνδέοντάς το μάλιστα με την πνευματική παράδοση του νησιού. «Λέσβος, το νησί του πνεύματος και του οινοπνεύματος» λένε ευφυολογώντας... Και όμως, το προϊόν αυτό, συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας και της Λέσβου, ιδιαίτερα στον καιρό του Μνημονίου χτυπημένο αλύπητα από την υπερφορολόγηση, κινδυνεύει.

 

 

Οι 16 επιχειρήσεις παραγωγής ούζου, με ποτοποιούς μέλη του Συνδέσμου Ποτοποιών και Αποσταγματοποιών Λέσβου, εκπέμπουν πραγματικό σήμα κινδύνου. Φέρνουν στην Ελλάδα συνάλλαγμα από εξαγωγές σε περισσότερες από 30 χώρες του κόσμου. Ζουν περισσότερες από 200 οικογένειες. Συνεισφέρουν δηλαδή στην τοπική και στην εθνική οικονομία. Και όμως... Ο κλάδος αυτός, μόλις σε 2 χρόνια, έφθασε στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

 

«Ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης (ΕΦΚ), σχεδόν η μισή τιμή του προϊόντος δηλαδή, αυξήθηκε κατά 123% μέσα σε 16 μήνες» λέει ο κ. Στάθης Βαρβαγιάννης, πρόεδρος του Συνδέσμου Ποτοποιών και Αποσταγματοποιών Λέσβου. Και συνεχίζει απαριθμώντας τα προβλήματα. «Μας υποχρεώνουν ο φόρος αυτός, ο ΕΦΚ, να αποδίδεται μαζί με τον ΦΠΑ σε 25 ημέρες από την έκδοση του τιμολογίου, όταν τον εισπράττουμε σε τέσσερις και κάποιοι μερικές φορές σε περισσότερους μήνες. Σαν να μην έφτανε ο ΕΦΚ, επιβλήθηκε Φόρος Προστιθέμενης Αξίας επί του ΕΦΚ, δηλαδή φόρος επί φόρου. Ολα αυτά, μαζί με την αύξηση του κόστους των μεταφορών από τα νησιά στην κυρίως Ελλάδα, μαζί με την υπαγωγή της εστίασης και άρα των προϊόντων όπως το ούζο στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ, έκανε το ουζάκι προϊόν πολυτελείας. Αποτέλεσμα, η τραγική θέση στην οποία έχει περιέλθει ο τομέας».

 

Στις βιοτεχνίες ούζου της Μυτιλήνης και των άλλων χωριών όπου παραδοσιακά παράγεται ούζο, όπως το Πλωμάρι, κάθε χρόνο «καζανιάζεται» ποσότητα ούζου περί τα 5 με 6 εκατομμύρια λίτρα. Από αυτά το ένα τρίτο εξάγεται. Γεγονός που μεταφράζεται σε εισαγωγή πολύτιμου συναλλάγματος. Και όμως, ο ΦΠΑ που πρέπει να επιστραφεί στους παραγωγούς, από τις εξαγωγές προϊόντων τους, δεν αποδίδεται εδώ και 3 χρόνια περίπου. Περί τα 2 εκατ. ευρώ έχει λαμβάνειν από την επιστροφή ΦΠΑ η εταιρεία Ισιδώρου Αρβανίτη που παράγει ένα από τα κατ' εξοχήν εξαγώγιμα ελληνικά ούζα, το ούζο «Πλωμάρι». Και όμως, 2 εκατ. ευρώ είναι πολύ μεγάλο ποσό για να «δανείζεται» από μια περιφερειακή βιοτεχνία στο κράτος. «Και πού να πας σε μια τράπεζα και να ζητήσεις 2 εκατ. ευρώ για να έχεις ρευστότητα» σημειώνει -και με το δίκιο του- ο κ. Βαρβαγιάννης.

 

 

Την ίδια στιγμή περί τα 30 εκατ. λίτρα εκτιμάται ότι είναι ετησίως οι παράνομες εισαγωγές τσίπουρου στη Ελλάδα από τις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Το κράτος χάνει περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ «σακατεύονται» οι ντόπιες εταιρείες παρασκευής και τυποποίησης τσίπουρου και ούζου. Το λαθρεμπόριο τσίπουρου αποτελεί βασικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για να πληγούν οι ελληνικές επιχειρήσεις παραγωγής τσίπουρου και ούζου.

 

Είναι τέτοια η δυναμική που αναπτύσσει το λαθρεμπόριο τσίπουρου, που έχει αναπτύξει τα πλοκάμια του ακόμα και στην αγορά «της πατρίδας του ούζου», της Λέσβου (στην οποία, καθ' ό,τι νησί, είναι δύσκολο να γίνουν παράνομες εισαγωγές οινοπνευματωδών προϊόντων). Στη Μυτιλήνη λοιπόν ήδη έχουν εμφανιστεί 4 - 5 καταστήματα που πουλάνε χύμα τσίπουρο, δηλώνουν ποτοποιοί μέλη του Συνδέσμου Ποτοποιών και Αποσταγματοποιών Λέσβου.

 

Το λαθραίο τσίπουρο είναι προϊόν χαμηλής έως κάκιστης ποιότητας, που σε πάρα πολλές περιπτώσεις είναι επικίνδυνο για τους καταναλωτές αφού περιέχει ποσότητες μεθανόλης.

 

Η συνολική παραγωγή τσίπουρου που γίνεται νόμιμα από επιχειρήσεις στη χώρα μας δεν ξεπερνάει τα 2,9 εκατ. λίτρα. Ενώ περίπου 6 εκατ. λίτρα εκτιμάται ότι είναι η παραγωγή χύμα τσίπουρου που παράγεται από αμπελουργούς σε όλη τη χώρα. Δεδομένων των παραπάνω, στην Ελλάδα κυκλοφορούν τρεις κατηγορίες τσίπουρου: το εμφιαλωμένο και επώνυμο προϊόν, το χύμα τσίπουρο που παράγεται από αμπελουργούς και η ποσότητα-μαμούθ του λαθραίου τσίπουρου που εισάγεται από γειτονικές χώρες.

 

Ολα βέβαια τα παραπάνω μόνο ότι δεν τα ξέρει δεν μπορεί να ισχυριστεί το επίσημο κράτος, που προφανώς οι υπηρεσίες του βολεύονται από το να εισπράττουν «τα σίγουρα» από τους ποτοποιούς και τους καταναλωτές.

 

 

Συνάντηση με τον υφυπουργό Οικονομικών Γιώργο Μαυραγάνη, είχαν πριν από περίπου δύο μήνες τα μέλη του Συνδέσμου Ποτοποιών και Αποσταγματοποιών Λέσβου. «Ο κ. Μαυραγάνης», λέει ο κ. Βαρβαγιάννης, «ενημερώθηκε για τη δυναμική που έχει ο κλάδος στη Λέσβο και τις δυνατότητες ανάπτυξης της παραγωγής, αν αρθούν τα αντικίνητρα που υπάρχουν. Ενημερώθηκε για το κεφαλαιώδες θέμα του αθέμιτου ανταγωνισμού που υφίστανται οι ποτοποιοί από τη λαθραία εισαγωγή και διακίνηση τσίπουρου στη χώρα μας από την Αλβανία, τη Βουλγαρία, την ΠΓΔΜ και από άλλες χώρες». Παρών στη συνάντηση ήταν και ο βουλευτής Λέσβου της Ν.Δ., Παύλος Βογιατζής.

 

Ο κ. Αλέκος Κουζινόγλου, διευθυντής του εργοστασίου της ΕΠΟΜ και γραμματέας του Συνδέσμου Ποτοποιών και Αποσταγματοποιών Λέσβου, παραβρέθηκε επίσης σε αυτή τη συνάντηση. «Ο κ. Μαυραγάνης», λέει ο κ. Κουζινόγλου, «δεν μας έδωσε κάποιες υποσχέσεις. Το μόνο που μας είπε είναι ότι θα μελετήσει τις προτάσεις μας και θα απαντήσει σε επόμενη συνάντησή μας. Για το θέμα του τσίπουρου (λαθραίες εισαγωγές και χύμα διακίνηση) μας είπε ότι έχει συσταθεί επιτροπή που μελετάει το ζήτημα». Ακόμα το μελετάει, προφανώς..