«Ο εραστής της Άννας» της Αγγελικής Βόρνινγκ
«Ο εραστής της Άννας» της Αγγελικής Βόρνινγκ, από τις Εκδόσεις της Εστίας (Πρώτη έκδοση: Απρίλιος 2016)
Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
Η συγγραφέας Αγγελική Βόρνινγκ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στη μεταπολεμική ατμόσφαιρα της πόλης. Σπούδασε Γαλλική και Ελληνική Φιλολογία και ακολούθησε διευρυμένες σπουδές στην Ιστορία Λογοτεχνίας και Πολιτισμού στη Γαλλία και στη Δανία, και στην Ιστορία της Τέχνης στην Ιταλία. Εργάστηκε ως καθηγήτρια στη μέση και τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο εραστής της Άννας είναι το τελευταίο της μυθιστόρημα.
Σύμφωνα με την υπόθεση, η 37χρονη Άννα, ηθοποιός σε αθηναϊκό θέατρο, φεύγει για μια σύντομη πασχαλινή απόδραση σ’ ένα κυκλαδίτικο νησί, όπου έναν μήνα νωρίτερα είχε ζήσει μια σύντομη ερωτική ιστορία με τον Παύλο. Δεν είναι σίγουρο αν τον έχει ερωτευτεί, το σίγουρο είναι ότι έχει ανάγκη την ανθρώπινη και ερωτική επαφή στην παρούσα φάση της ζωής της: «Και να μην υπήρχε ο Παύλος, θα τον είχε επινοήσει» (σελ.13). Οπωσδήποτε και τη συντροφικότητα: «Κι η ανεξάντλητη ανάγκη για συντροφικότητα με τον ντουνιά δεν είναι παίξε γέλασε, με νησί ή χωρίς. Όμως η πληρότητα ψηλαφίζεται με την αλληλεγγύη, όχι με τον έρωτα. Θα έπαιρνε όρκο γι’ αυτό η Άννα» (σελ.28).
Η Άννα είναι μια γυναίκα δυναμική, που πέρασε την παιδική της ηλικία στη Γερμανία προσπαθώντας ν’ αποδείξει στους γονείς της ότι αξίζει, και την εφηβεία της στο σπίτι της γιαγιάς της στα Εξάρχεια, προσπαθώντας να εκδηλώσει την αγανάκτησή της για την κυρίαρχη ηθική και τις προδιαγραφές της κοινωνικής επιτυχίας. Ο χαρακτήρας της φωτίζεται πολύπλευρα με σύντομες αλλά αιχμηρές αναδρομές στο παρελθόν, με τις σκέψεις και τις αντιδράσεις της στο παρόν. «Από τον φόβο μπροστά στο άγνωστο προτιμούσε πάντα την αγωνία μπροστά στην επόμενη στιγμή» (σελ.132). Δεν το είχε θεωρήσει σκόπιμο να ενημερώσει από πριν τον Παύλο για την εξόρμησή της στο νησί, ούτε αυτός το ήθελε, έτσι μιλούν τηλεφωνικά αφού φτάσει εκεί και κλείνουν ραντεβού. Μόνο που ο Παύλος δεν εμφανίζεται ποτέ, ούτε και απαντά κατόπιν στο τηλέφωνο.
Η Άννα τον αναζητεί και υιοθετεί ρόλο ντετέκτιβ: ρωτά γι’ αυτόν, βρίσκει το σπίτι του, σκαλίζει στοιχεία, ανακαλύπτει αποδείξεις που στοιχειοθετούν πολλά. Παράλληλα, προσπαθεί να ερμηνεύσει τα συναισθήματά της: «Αυτή, τόσο προπονημένη στο εφήμερο, είχε κουρνιάσει στο κάτι παραπάνω του έρωτα, περιμένοντας να της κληροδοτηθεί το μέλλον. […] Δεν ήταν δικαίωση της ύπαρξής της ο έρωτας, μόνο μια άναρχη απόπειρα για κάποια τάξη στο χάος» (σελ.143). «Οι σχέσεις συνήθως δεν αποτελειώνουν μέσα μας με κάθετη τομή, συνεχίζονται ερήμην μας, ακρωτηριασμένες, με απομεινάρια που συχνά αυτονομούνται, κι άντε ν’ αναγνωρίσεις την προέλευσή τους» (σελ.176). Κι έπειτα, γνωρίζοντας ορισμένα από τα πρόσωπα που κινούν τα νήματα στο νησί, η Άννα βρίσκεται ενώπιον σημαντικών διλημμάτων για το ποιες θα πρέπει να είναι οι επόμενες κινήσεις της.
Εξαιρετικά γοητευτική η γραφή της Αγγελικής Βόρνινγκ, ολοζώντανοι οι διάλογοι, ιδιαίτερες οι περιγραφές τοπίων, συναισθημάτων και καταστάσεων: «Ένας δυνατός αέρας ήρθε αιφνιδιαστικά και βάλθηκε να κάνει του κεφαλιού του. Τρέλανε τις φτερωτές των ανεμόμυλων. Άρπαξε εφημερίδες και τραπεζομάντιλα από τα τραπεζάκια. Σάρωσε σακούλες, χτύπησε παντζούρια, έστειλε το χνότο της θάλασσας ψηλά ως το καμπαναριό της ενετικής εκκλησίας. Πού να πήγε τον ψηλό, άσπρο σκούφο ενός μάγειρα; Ανασήκωσε και στροβίλισε το κόκκινο φόρεμα της Άννας στο κορμί της για λογαριασμό κάποιου νεαρού ψαρά, που την κοιτούσε να περνά μέσα από τα τζάμια ενός κουρείου, χαϊδεύοντας το μουστάκι του» (σελ.140). Ένα ωραιότατο μυθιστόρημα, που το προτείνουμε θερμά.
Βρείτε το εδώ
