Σκάλα Συκαμνιάς: Τελευταίο αντίο στην εμβληματική γιαγιά της Λέσβου
Την εμβληματική γιαγιά της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, την 90χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου που μαζί με τις φίλες της και άλλους αλληλέγγυους Έλληνες και ξένους προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ ειρήνης για το 2016 αποχαιρέτησε σήμερα στην Παναγιά τη γοργόνα, το εκκλησάκι της Σκάλας Συκαμνιάς,
Παρών στην εξόδιο ακολουθία ο πρώην Υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής Γιάννης Μουζάλας που αποχαιρετώντας την μίλησε για τη γιαγιά «που αποκατέστησε μέσα σε όλους μας την τάξη του κόσμου. Που πήρε ένα πεινασμένο παιδί μιας δοκιμαζόμενης μάνας και το τάισε. Και έδωσε με αυτό τον απλό τρόπο ένα απλό μάθημα σε όλους. Και λούφαξαν οι άλλοι που μας έλεγαν πως πρέπει να φοβόμαστε. Χρωστάμε στη γιαγιά Μαρίτσα γιατί χωρίς να το ξέρει, έδωσε κουράγιο σε όλους μας. Μας έμαθε πως είναι απλά φυσικό πράγμα να ταίζεις ένα παιδί και να περιθάλπεις ένα πληγωμένο» σημείωσε ο κ. Μουζάλας που αναφέρθηκε ακόμα στους ανθρώπους της Συκαμνιάς που εμβληματικά αναπροσδιόρισαν τη λέξη «φιλανθρωπία» στις μέρες της κορύφωσης της προσφυγικής κρίσης, τη διετία 2016 – 2017. «Το ανώτατο στάδιο της φιλανθρωπίας είναι η αλληλεγγύη. Κι η γιαγιά Μαρίτσα ήταν ο άνθρωπος που προσωποποίησε αυτό το κύμα αλληλεγγύης που οι άνθρωποι του χωριού της, όλου του νησιού, επέδειξαν εκείνες τις μέρες» είπε ο κ. Μουζάλας και συνέχισε. «Σε τέτοιες στιγμές στους οικείους των ανθρώπων που φεύγουν εύχονται να ζήσουν να θυμούνται τους εκλιπόντες. Σας λέω σήμερα πως δεν χρειάζονται ευχές. Τις γιαγιάδες της Συκαμνιάς, τη γιαγιά Μαρίτσα θα τη θυμάται ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όταν η κρίση χτυπά της Αφρική κάποιοι θα ανασύρουν την εικόνα της. Όταν δοκιμάζονται, όπου δοκιμάζονται οι άνθρωποι η γιαγιά θα είναι το αποκούμπι για να παίρνουν κουράγιο όσοι σκύβουν να βοηθήσουν χωρίς αντάλλαγμα το δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο μας» κατέληξε ο πρώην Υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής.
Με την Ευαγγελική περικοπή από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο με το Χριστό στη Δευτέρα Παρουσία να διώχνει από κοντά του όσους δεν προσέτρεξαν στη ζωή τους στους ξένους αποχαιρέτησε ο παπάς του χωριού της Συκαμνιάς τη γιαγιά Μαρίτσα. «Φύγετε από κοντά μου, οι καταραμένοι, στο πυρ το εξώτερον, που είναι ετοιμασμένο για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με μαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και δε με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και δεν ήρθατε σε μένα» είπε ο παπάς τονίζοντας την αξία της γιαγιάς που με τις φίλες της, βοήθησαν όπως μπορούσαν τους χιλιάδες ξένους, τους πρόσφυγες που έφταναν λίγα μέτρα από το δικό της προσφυγικό σπίτι στη Σκάλα Συκαμνιάς.
Η 90χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου, παιδί προσφύγων από τα Μοσχονήσια της Μικρασίας, η μια από τις τρεις γιαγιάδες που αποτέλεσαν σύμβολο της αλληλεγγύης του λαού της Λέσβου στους εκατοντάδες χιλιάδες Σύριους στη μεγάλη πλειοψηφία τους πρόσφυγες που πέρασαν την διετία 2015 – 2016 από τις απέναντι ακτές στο χωριό της τη Σκάλα Συκαμνιάς,, άφησε σήμερα το πρωί την τελευταία της πνοή.
Η γιαγιά Μαρίτσα μαζί με τις φίλες της, την Αιμιλία Καμβύση και την Ευστρατία Μαυραπίδου πέρασαν όλη τους τη ζωή στο ψαροχώρι, τη Σκάλα Συκαμνιάς. Έγιναν δε σύμβολα της εθελοντικής προσφοράς της Λέσβου όταν ο φωτογραφικός φακός «τις συνέλαβε» να περιποιούνται στην ακτή ένα βρέφος - παιδί μιας γυναίκας πρόσφυγα από τη Συρία που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή. Συνέχιζαν δε να κάνουν το ίδιο, προσφέροντας παρά τα χρόνια τους, ό,τι μπορούσαν στους πρόσφυγες, όλον αυτόν τον καιρό που το χωριό τους έγινε το επίκεντρο της προσφυγικής - ανθρωπιστικής κρίσης. Κάθε μέρα κατέβαιναν στην ακτή, και κάθονταν μαζί με άλλους αλληλέγγυους στους πρόσφυγες πολίτες συμπαραστεκόμενοι με όποιον τρόπο μπορούσαν στους ανθρώπους που καθημερινά φτάνουν από τις απέναντι τουρκικές ακτές.
Αυτή τους η δράση και η δημοσιότητα που πήρε η δράση τους μέσω της εμβληματικής φωτογραφίας τους, αποτέλεσε και την αφορμή κορυφαίοι παράγοντες της επιστημονικής ζωής της Ελλάδας και της κοινωνίας να τις προτείνουν ως υποψήφιες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Ας σημειωθεί ότι όταν το Νοέμβριο του 2015 επισκέφθηκε τη Συκαμνιά ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, είχε συναντηθεί με μια από τις τρεις γιαγιάδες, τη γιαγιά Μηλίτσα. Την είχε λοιπόν συγχαρεί για ό,τι έκανε αυτή με τις άλλες δυο φίλες. Τότε η γιαγιά εκ μέρους και των δυο φίλων της είχε απαντήσει στον Πρόεδρο «Γιατί λες μπράβο γιέ μου; Τι έκανα;». Το ίδιο είχαν πει και στο ΑΠΕ – ΜΠΕ όταν τις είχαμε επισκεφθεί στη Σκάλα Συκαμνιάς τη μέρα που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα τους για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης τον Ιανουάριο του 2016. Όταν ρωτήθηκαν γιατί βοηθάνε τους πρόσφυγες η γιαγιά Μαρίτσα είχε απαντήσει: «Καλά παιδιά είναι. Μερικές φορές κουρασμένα από το ταξίδι με βοηθάνε να κουβαλήσουμε τα ξύλα για τη σόμπα μου».
Στρατής Μπαλάσκας / ΑΠΕ - ΜΠΕ
