Φασολάδα η ελληνική - Ζεστή, μυρωδάτη και λαχταριστή
Φασολάδα η ελληνική - Ζεστή, μυρωδάτη και λαχταριστή από την κατσαρόλα του σεφ Αρη Τσανακλίδη.
Τα υλικά είναι για 4 άτομα που δεν σταματούν στο πρώτο πιάτο...
Χρειάζομαστε:
- 1/2 κιλό ψιλά φασόλια, μουλιασμένα αποβραδίς,
- 1 μεγάλο κρεμμύδι, κομμένο σε μικρά καρέ,
- 150 γρ. σελινόριζα (περίπου 1/2 μέτρια σελινόριζα), σε κυβάκια,
- 2 μεσαία καρότα, κομμένα σε κύβους ή σε ροδέλες,
- 1 κλωνάρι φρέσκο ή ξερό θυμάρι (ή 1 κουτ. γλυκού ξερό θυμάρι, τριμμένο),
- 1/2 κονσέρβα ντοματάκια κονκασέ,
- 1 κουτ. σούπας πελτέ,
- ελαιόλαδο, αλάτι, λίγο μπούκοβο καυτερό.
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα σοτάρουμε σε 3 – 4 κουτ. σούπας λάδι το κρεμμύδι, τη σελινόριζα και το καρότο, ίσα να μαραθούν λίγο. Προσθέτουμε τα φασόλια στραγγισμένα και ξεπλυμένα, το θυμάρι και μπόλικο νερό να σκεπάσει καλά τα υλικά και να τα ξεπερνά κατά 2 – 3 δάχτυλα. Βράζουμε σε μέτρια φωτιά για 1 ώρα και 15 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν τα φασόλια. Τότε προσθέτουμε την ντομάτα κονκασέ και τον πελτέ καθώς και αλάτι (όχι νωρίτερα, για να μη σκληρύνουν τα φασόλια) και βράζουμε για άλλα 45 λεπτά μέχρι να χυλώσει η φασολάς. Σερβίρουμε και σε κάθε πιάτο βάζουμε λίγο ωμό ελαιόλαδο, λίγες νιφάδες μπούκοβου και, αν θέλουμε, λίγο από το μείγμα φρέσκιας ντομάτας, ελαιολάδου, θυμαριού και αλατοπίπερου που προαναφέραμε.
Αρης Τσανακλίδης
«Καταρχάς πρέπει να πάρεις καλής ποιότητας ελληνικά φασόλια. Φημισμένες πολύ για τα φασόλια τους είναι η Καστοριά και η Φλώρινα. Αν αγοράζεις χύμα, πρέπει να έχεις καλό και αξιόπιστο προμηθευτή, γιατί πολλοί συνηθίζουν να αναμειγνύουν παλιάς εσοδείας φασόλια με καινούρια. Αλλιώς να αγοράζεις συσκευασμένα από καλές, επώνυμες φίρμες».
Ποιο μέγεθος φασολιών είναι προτιμότερο για τη φασολάδα;
«Δεν έχει τόση σημασία, μπορείς να πάρεις ό,τι θες, και μεγάλα και μεσαία και ψιλά, απλώς εμένα μου αρέσουν πιο πολύ τα μικρά γιατί βράζουν πιο εύκολα και με αυτά έχω συνηθίσει να τη φτιάχνω».
Και πώς την φτιάχνετε, σεφ;
«Την προτιμώ vegeterian. Όχι με μπέικον, λουκάνικα και άλλα τινά που βάζουν για να την αρτύσουν. Μου αρέσει σκέτη, με ντοματούλα, κρεμμύδι, καρότο. Μόνο που αντί για σέλινο βάζω σελινόριζα, που έχει πιο φινετσάτη γεύση. Από άλλα αρωματικά βάζω θυμάρι, που νομίζω ότι ταιριάζει πολύ».
Ένα ακόμα μυστικό νοστιμιάς: «Όταν έρθει η ώρα του σερβιρίσματος, βάζω στο κέντρο κάθε πιάτου λίγη φρέσκια ντοματούλα, ψιλοκομμένη – τώρα το φθινόπωρο βάζω ντοματίνια – ανακατεμένη με λίγο ελαιόλαδο, θυμάρι και αλατοπίπερο. Δίνει απίστευτη φρεσκάδα στη φασολάδα».
Ο σεφ δεν σταμάτησε όμως εκεί: «Να σου πω με τι τη συνοδεύουμε. Οπωσδήποτε ρέγκα, διάφορα τουρσάκια, 2 λογιών ελιές και με μια ωραία πολίτικη λαχανοσαλάτα. Θα ψιλοκόψεις το λάχανο από την προηγουμένη, θα το αλατίσεις, θα βάλεις λίγο ξίδι και θα το «ζυμώσεις» λίγο με τα χέρια, να πέσει κάπως. Θα το αφήσεις στο ψυγείο και την επομένη που θα έχει μαλακώσει και θα θυμίζει λίγο στη γεύση το ξινολάχανο των βορειοευρωπαίων, θα το ανακατέψεις με μπόλικο μαϊντανό ψιλοκομμένο και λάδι και θα το σερβίρεις μαζί με τη φασολάδα. Θα ανοίξεις κι ένα μπουκάλι Ξινόμαυρο από τη Φλώρινα που ταιριάζει θαυμάσια και είσαι αρχηγός!».
πηγη: GK magazine
