Σαφής πρωτιά της ΝΔ – ερώτημα η τελική διαφορά
Τα πρώτα αποτελέσματα από τα exit poll αποτυπώνουν σαφείς πολιτικές τάσεις, διαψεύδοντας όσους προέβλεπαν μεγάλες ανατροπές σε σχέση με τα δημοσκοπικά δεδομένα.
Η ΝΔ δείχνει να πετυχαίνει τους δύο βασικούς στόχους της για το αποτέλεσμα. Είναι πρώτο κόμμα και έχει ένα ποσοστό πάνω από το 30%, άρα ένα ποσοστό που δίνει δυναμική ποσοστού αυτοδυναμίας στις βουλευτικές εκλογές, όταν πραγματοποιηθούν.
Έχει ταυτόχρονα μια σαφή «παράσταση νίκης», αν και μένει να δούμε το εύρος της διαφοράς. Αυτό δίνει το δικαίωμα στην ηγεσία της ΝΔ να μπει στην τελική ευθεία για τις επόμενες εκλογές υποστηρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη ήττα, ότι είναι μια κυβέρνηση σε αναμονή, αν και είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που στην πραγματικότητα κάλυψε ένα μέρος της δημοσκοπικής διαφοράς, θα δώσει μεγάλη μάχη μέχρι τέλους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται την πρώτη καθαρή ήττα του σε μεγάλη εκλογική μάχη. Σε σύγκριση με τα ιδιαίτερα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά που είχε για πολύ μεγάλο μέρος αυτής της διακυβέρνησης, το αποτέλεσμα φαντάζει ως επιτυχία, ενώ είναι σαφές ότι κάλυψε ένα μέρος της δημοσκοπικής απόστασης που είχε στην αρχή της προεκλογικής περιόδου, πράγμα που δείχνει ότι η πολιτική των παροχών και της πόλωσης απέδωσε, έστω και εάν δεν μπόρεσε να ανατρέψει πλήρως την σε βάρος του
δυναμική.
Ο Αλέξης Τσίπρας μπαίνει στη μάχη για τις βουλευτικές εκλογές έχοντας μια «παράσταση ήττας». Ωστόσο, πέτυχε το στόχο ενός νέου «δικομματισμού», εφόσον τα αποτελέσματα κάνουν σαφές ότι μόνο η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν σίγουρα δυναμική «κόμματος διακυβέρνησης».
Η μάχη της τρίτης θέσης
Το ΚΙΝΑΛΛ δείχνει να κερδίζει τη μάχη της τρίτης θέσης, άρα και ένα αποτέλεσμα κοντά στον στόχο της «τρίτης εντολής» στις βουλευτικές που είχε θέσει και η Φώφη Γεννηματά.
Η Χρυσή Αυγή υποχωρεί σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές (9,39%) και αυτή τη στιγμή έχει ως ανώτερη πρόβλεψη το αποτέλεσμα που είχε πάρει στις εθνικές εκλογές του 2015 (6,99%). Φαίνεται ότι η επιρροή της φτάνει σε ένα όριο, κάτι που μπορεί να αποδοθεί και στα όσα έχουν έρθει στο φως στο πλαίσιο της σε βάρος της δίκης.
Το ΚΚΕ διατηρεί δυνάμεις και διεκδικεί να είναι η τέταρτη δύναμη, αλλά δείχνει να συναντά ένα όριο στην προσπάθεια να αποτελέσει τον βασικό αποδέκτη μιας αριστερής ψήφου διαμαρτυρίας απέναντι στην κυβέρνηση, παρότι έκανε μια πολύ εντατική και οργανωμένη προεκλογική εκστρατεία.
Ελληνική Λύση και ΜέΡΑ25
Η «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου επιβεβαιώνει τα δημοσκοπικά δεδομένα, διεκδικώντας ακόμη και να βρεθεί στην Ευρωβουλή και δυνητικά να αποτελέσει έναν ακόμη πόλο στην ελληνική ακροδεξιά.
Σημαντική η πολιτική επιτυχία του Γιάνη Βαρουφάκη και του ΜέΡΑ25, που με βάση τα πρώτα αποτελέσματα διεκδικούν με αξιώσεις την παρουσία στην Ευρωβουλή και δείχνοντας ότι παρά την απουσία ενός κομματικού μηχανισμού, η πολιτική πρόταση του πρώην υπουργού Οικονομικών μπόρεσε να αγγίξει μια σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων.
Και για τα δύο κόμματα βέβαια το ερώτημα είναι διπλό: εάν θα μπορέσουν να περάσουν το όριο του 3% που οι πρώτες εκτιμήσεις του exit poll παρουσιάζουν ως εφικτό και βέβαια στη συνέχεια εάν η εκλογική τους δυναμική αφορούσε την ειδική συνθήκη της «χαλαρής» ψήφου των ευρωεκλογών ή εάν θα μπορούσε να επεκταθεί και στις βουλευτικές εκλογές.
Τέλος του δρόμου για Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων και Ανεξάρτητους Έλληνες; Από την άλλη, οι εκτιμήσεις του exit poll δείχνουν ότι για το Ποτάμι, την Ένωση Κεντρώων και τους Ανεξάρτητους Έλληνες ένας πολιτικός κύκλος κλείνει, καθώς είναι προφανές ότι στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές θα πιεστούν ακόμη περισσότερο.
Ας σημειώσουμε εδώ ότι εάν ο σχηματισμός του κ. Λεβέντη έχει μια σχετικά μακρά ιστορία εξωκοινοβουλευτικής ύπαρξης, τόσο το Ποτάμι όσο και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δεν έχουν αυτή την εμπειρία και υπάρχει το ερώτημα της μελλοντικής πολιτικής επιβίωσης.
Ο νέος δικομματισμός και η προεκλογική εκστρατεία που συνεχίζεται.
Είναι προφανές ότι η χώρα μπαίνει πια στην φάση ενός νέου δικομματισμού, που θα ορίζει το πεδίο των πολιτικών αντιπαραθέσεων στα επόμενα χρόνια. Η ΝΔ δείχνει να έχει τις περισσότερες πιθανότητες να ηγηθεί της πρώτης φάσης του νέου πολιτικού κύκλου, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ κατοχυρώνει τη θέση του στο ευρύτερο προοδευτικό χώρο και διεκδικεί να παραμείνει σε βάθος χρόνου διεκδικητής της εξουσίας.
Ταυτόχρονα, οι ευρωεκλογές σηματοδοτούν όχι το τέλος της μακράς προεκλογικής περιόδου στην οποία η χώρα έχει μπει εδώ και μήνες αλλά την κλιμάκωσή της. Όποια και εάν είναι η τελική απόφαση του πρωθυπουργού ως προς το χρόνο των εκλογών, που θα κριθεί και από την εκτίμηση της δυναμικής της διαφοράς, πλέον είμαστε, ούτως ή άλλως, εντός της μάχης για τις βουλευτικές εκλογές και την επόμενη κυβέρνηση.
Αυτό σημαίνει ότι η πόλωση θα ενταθεί όπως και η πίεση προς τους άλλους κομματικούς σχηματισμούς ώστε να αντιστραφούν οι διαρροές που μπορεί να υπήρξαν προς μικρότερα κόμματα.
Λογικό είναι επίσης να αναμένει κανένας τον ΣΥΡΙΖΑ να δοκιμάσει να επιμείνει στη γραμμή των στοχευμένων μέτρων που να κερδίζουν και άλλα κοινωνικά στρώματα, να ανεβάζει τους τόνους για τους κινδύνους από ενδεχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη και να προσπαθεί να χαράξει διαχωριστικές γραμμές.
Αντίστοιχα, η ΝΔ είναι αναμενόμενο να προσπαθήσει πλάι σε στοιχεία ταυτότητας που πρόβαλε, όπως ήταν τα θέματα ασφάλειας ή η μείωση της φορολογίας, να κάνει ακόμη πιο σαφές το οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμά της ώστε να κερδίσει ψηφοφόρους δύσπιστους ή επιφυλακτικούς.
