Το φαινόμενο ΛΕΞ! Δεν παίζει κανένας τα τραγούδια του και... Sold out συναυλία !
Ο ΛΕΞ μαζεύει τον περισσότερο κόσμο του καλοκαιριού αλλά αγνοείται από όλα τα μουσικά ραδιόφωνα της Αθήνας. Δεν παίζει κανένας τα τραγούδια του αλλά και τι έγινε; Το κοινό, οι νέοι, ξέρουν να ανακαλύπτουν όσα τους ενδιαφέρουν. Κι εμείς οι μεγαλύτεροι ζούμε σε έναν άλλον κόσμο.
Τι να σας λέω και τι να καταλάβετε για όσα συνέβησαν χθες το βράδυ στο γήπεδο του Πανιωνίου. Αν δεν το ζήσετε είναι δύσκολο να το νιώσετε. Η συναυλία του ΛΕΞ, ενός τύπου από τη Θεσσαλονίκη που παίζει χιπ χοπ, αποτέλεσε αληθινή εμπειρία.
Sold out συναυλία με περισσότερους από 20 χιλιάδες θεατές. Νέους ως επί το πλείστον αλλά και όχι μόνο. Που ήξεραν όλα τα τραγούδια του Νο 1 χιπ χόπερ στην Ελλάδα και τα τραγουδούσαν με υψωμένες γροθιές. Και στίχους σαν αυτούς: «Τι 'ναι ο θάνατος αγόρι μου μπροστά στην ντροπή / Ακούω το τάβλι των ανέργων, την φωνή των παιδιών / Τα καταπιεσμένα βογγητά των νοικοκυριών / Έχω για θέα μια εκκλησία και τις ουρές των πιστών / Και ιδρώνω για ν' αρπάξω την πηγή των κακών».
Ή και σαν αυτούς: «Δίχως φράγκα, με δικαίωμα στο όνειρο όπως όλοι τους / Φιλόδοξα φτωχόπαιδα που παίζουνε τον κώλο τους / Θες να μάθεις ποιος είμαι; τράβα ρώτα τους / Ο ένας μες στους τόσους που εξιστορεί το story τους».
Η ατμόσφαιρα, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες και τα βίντεο, θύμιζε γήπεδο, Τα καπνογόνα σε κάθε τραγούδι άναβαν κατά δεκάδες, τραγουδούσαν όλοι και στις δίπλα πολυκατοικίες άναβαν ένα-ένα τα φώτα με τους κατοίκους να κοιτούν απορημένοι.
Δεν είναι όμως φοβερό; Ο ΛΕΞ μαζεύει τον περισσότερο κόσμο του καλοκαιριού αλλά αγνοείται από όλα τα μουσικά ραδιόφωνα της Αθήνας. Δεν παίζει κανένας τα τραγούδια του αλλά και τι έγινε; Το κοινό, οι νέοι, ξέρουν να ανακαλύπτουν όσα τους ενδιαφέρουν. Κι εμείς οι μεγαλύτεροι ζούμε σε έναν άλλον κόσμο.
Η χθεσινοβραδινή συναυλία θα είναι από τις συναυλίες-αναφοράς στο μέλλον, από τις συναυλίες για τις οποίες θα μιλάμε για χρόνια. Μπήκε στο πάνθεον. Πώς λέμε «οι Τρύπες στο Λυκαβηττό» με το μυθικό τους live το 1994, το γνωστό «ροκ αίμα»; Κάπως έτσι και ο ΛΕΞ στον Πανιώνιο το 2022.
Και τι καθαρά πρόσωπα και βλέμματα χθες... Που να σας τα λέω. Ακούστηκε και το γνωστό σύνθημα για τον πρωθυπουργό.
Αλλά βασικά τραγουδούσαμε αυτό: «Στο ισόγειο ο φοιτητής ακούει ωραία μουσική / Μιλάει τη γλώσσα των μπλεγμένων μα φοβάται πολύ / Μου λέει γάμησε τους rappers, μίλα για τη ζωή / Όροφο προς όροφο, γραμμή προς γραμμή / Ωραία, ρευματοκλοπές, υποτροπές, λογαριασμοί / Ανεργία, αφραγκία, μπάτσοι, Χρυσή Αυγή / Μεροκάματα του τρόμου, εξώσεις, πλειστηριασμοί».
πηγη: efsyn.gr
----
Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Στρατάκης αναφέρει:
Ποιος είναι, ρε παιδιά ο Λεξ;
Πρώτη φορά ακούω τ’ όνομα του.
Τώρα, θα μου πείτε «και ποιος νομίζεις πως είσαι εσύ;».
Και χίλια δίκια θα ‘χετε.
Ο Λεξ είναι ένας ντελικανής Σαλονικιός, καλλιτέχνης, που μ’ ένα κάλεσμα του σε μια συναυλία του στην Αθήνα, εξεσήκωσε 25.000 κόσμο, που πλημμύρισε το στάδιο και τον αποθέωσε.
Από πού κι ως πού να τον είχα ακουστά εγώ, που μήτε τα παιδόγγονα μου δε μπορώ να ξεσηκώσω για να μου κλουθούνε;
Ο Λεξ είναι πασίγνωστος σ’ εκείνους που σκαμπάζουνε από μουσικές επαναστάσεις και που συμμετέχουνε σε ανατροπές και ισοπεδώσεις των εδικών μας καθωσπρεπισμών και των εδικών μας δηθενιών.
Κι όλοι εμείς, με πρώτον τον απατό μου, που δε θέμε να ξέρουμε αυτούς τους ντελικανίδες που αμφισβητούν, γκρεμίζουν και χτίζουν, κλείνομε τ’ αφτιά και τα μάθια μας για να μη θωρούμε και να μη γροικούμε τση φωνές τσ’ επανάστασης τους, κι ετσά να θαρρούμε πως δεν υπάρχουνε.
Μα, υπάρχουνε και παραϋπάρχουνε, κι ευτυχώς που υπάρχουνε.
Και κοντά σ’ εμάς τους κακομοίρηδες ο Λεξ κι όλοι που του κλουθούνε, θωρούνε να ‘ναι οχτροί τους κι όλοι εκείνοι που απαρτίζουν το «σύστημα».
Γιατί, αυτοί φροντίζουνε να μη μάθουμε μήτε την ύπαρξη του Λεξ, μήτε και της επανάστασης του.
Κανάλια και ραδιόφωνα, εφημερίδες και περιοδικά, μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ντουντούκες, σκληρό πόλεμο έχουνε κηρυγμένο εναντίον του.
Γιατί, πόλεμος είναι το να μην αναφέρεσαι ποτέ στη δουλειά και στην αξία ενός καλλιτέχνη, που μ’ ένα νεύμα του ξεσηκώνει 25.000 νέους και νέες και πλημμυρίζουνε ένα στάδιο.
Μ’ αυτό το νεύμα του, ο Λεξ κατάφερε ακόμη ένα πράμα:
Να ξεβουλώσει τ’ αφτιά μου από την κυψελίδα και να καθαρίσει τα μάθια μου από τις τσίμπλες.
Πλέον, τον έμαθα.
Πλέον, αναγαλιάζει η καρδιά μου κι αναντρανίζω γροικώντας και θωρώντας τους νιούς και τις νιές, που αμφισβητούνε, γκρεμίζουνε και χτίζουνε.
Ένας Λεξ, κατάφερε να ισοπεδώσει ένα ολόκληρο «σύστημα».
Μπράβο ρε μάγκα.
Και συγγνώμη που ίσαμε ψες δεν σ’ είχα ακουστά.
