«ΑΙΓΑΙΟ 50:50 Ισόρροπη Συμμετοχή»
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ «ΑΙΓΑΙΟ 50:50 Ισόρροπη Συμμετοχή»
του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, σε ανάμνηση της μεγάλης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857, στη Νέα Υόρκη, από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας που ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Από το 1975 και μετά, η ημέρα αυτή εορτάζεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, ως ημέρα ανάδειξης των προβλημάτων των γυναικών διεθνώς και προβολής των δικαιωμάτων τους. Αρκεί όμως μία ημέρα; ΌΧΙ. Είναι οξύμωρο να αναζητούμε αφορμές ευαισθητοποίησης και προβληματισμού σε μια κατάσταση ανισότητας καθημερινά υπαρκτή, σε διαφορετικές εκδοχές και με διαφορετικές εντάσεις. Η αλλαγή των συνθηκών ζωής των γυναικών, η επίτευξη της ουσιαστικής ισότητας των φύλων, η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για όλα τα άτομα ανεξαρτήτως φύλου απαιτεί το καθημερινό μας βλέμμα στη σκληρή πραγματικότητα, τη διαρκή μας εγρήγορση και μέριμνα για να κάνουμε τη ζωή των γυναικών και τον κόσμο καλύτερο. Απαιτεί η ενθύμηση των αγώνων των γυναικών και των διεκδικήσεων του φεμινιστικού κινήματος να είναι παρούσα συνεχώς, ως μια διαδικασία αναστοχαστική, ως πρόσκληση σε νέες δράσεις.
Αν και μια σειρά από νομικές ρυθμίσεις, η δράση του φεμινιστικού κινήματος και η προσπάθεια άρσης των έμφυλων στερεοτύπων φαίνεται να έχουν συμβάλλει στη βελτίωση της θέσης των γυναικών, τούτο δεν αφορά το σύνολο αυτών παγκοσμίως. Τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των γυναικών στην εκπαίδευση, την εργασία, στη συμμετοχή στην πολιτική ζωή, την επιλογή της μητρότητας, την αυτοδιάθεση του σώματος μπορεί να φαίνονται αυτονόητα για τον δυτικό κόσμο, αλλά μόνο γι’ αυτόν. Ας θυμηθούμε τις συνθήκες, στις οποίες διαβιούν εκατομμύρια γυναίκες σε χώρες «λιγότερο προοδευτικές», όπου υφίστανται βιασμούς, εξαναγκαστικούς γάμους, ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων, όπου τελικώς ακόμη και το δικαίωμα στη ζωή αποτελεί μείζον διακύβευμα. Ας θυμηθούμε επίσης τις γυναίκες θύματα trafficking, τις γυναίκες που ακόμη και στις λεγόμενες «αναπτυγμένες χώρες» έρχονται αντιμέτωπες με την ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας, τη φτώχεια, την ανεργία, το μισθολογικό χάσμα και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ας θυμηθούμε το γεγονός ότι, αν και βήματα έχουν γίνει προς τη βελτίωση της πραγματικότητας, οι γυναίκες συνεχίζουν να υποεκπροσωπούνται στα κέντρα λήψης αποφάσεων, συνεχίζουν να βρίσκουν προσκόμματα καθώς προσπαθούν να εξισορροπήσουν την οικογενειακή και επαγγελματική τους ζωή, συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο προς πώληση στις διαφημίσεις.
Η 8η Μαρτίου δεν είναι μια ημέρα γιορτής. Είναι μια ημέρα μνήμης, τιμής στους αγώνες του παρελθόντος και τις διεκδικήσεις των γυναικών, μια ημέρα που σηματοδοτεί τη συνέχιση των αγώνων, σε επίπεδο ατομικό και συλλογικό, με πείσμα και όραμα για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας, μια κοινωνία συνεκτική, χωρίς εξουσιαστικές έμφυλες σχέσεις και χωρίς φαινόμενα έμφυλης βίας.
