Πριν από λίγο καιρό οι αφίξεις προσφύγων στη Λέσβο ήταν είδηση. Ερχόταν 100-200 άτομα και ήταν είδηση. Με τον καιρό αυτό έπαψε να είναι είδηση…. Οι μεγάλες ροές προσφύγων έγιναν καθημερινό φαινόμενο. Οι καθημερινές αφίξεις 2000 ατόμων δεν ήταν είδηση. Μόνο όταν οι αριθμοί ήταν πάνω από 5.000 άτομα υπήρχε λόγος δημοσιογραφικής αναφοράς.
Συνηθίσαμε τις αφίξεις….
Και τώρα σιγά – σιγά έχουμε κληθεί (;) να συνηθίσουμε τους θανάτους. Να συνηθίσει τη θάλασσα μας να ξεβράζει νεκρά παιδιά , γυναίκες , άνδρες, οικογένειες. Να συνηθίσουμε ότι οι θάνατοι ανθρώπων αποτελούν καθημερινό φαινόμενο οπότε δεν είναι είδηση. Να συνηθίσουμε ότι οι αγνοούμενοι πρόσφυγες στη θάλασσα του Αιγαίου δεν είναι είδηση.
Δυστυχώς τα παραπάνω δεν είναι υπερβολή. Ναυάγιο και νεκροί στη Λέσβο την Κυριακή. Η είδηση σήμερα υπάρχει πρωτοσέλιδο μόνο σε μια αθηναϊκή εφημερίδα. Δεν είναι πλέον είδηση. Τα ΜΜΕ εξάντλησαν τους τίτλους τους στο μικρό Αϊλάν πριν μερικούς μήνες. Τα χθεσινά νεκρά παιδιά στη Λέσβο δεν είναι πλέον είδηση. Η σημερινή νεκρή γυναίκα στο νέο ναυάγιο στη Λέσβο δεν είναι είδηση…
Ωμή πραγματικότητα. Να μάθουμε να ζούμε και με τους πνιγμένους πρόσφυγες.
Όχι ρε γαμώτο …. Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Ποιος άνθρωπος μπορεί να συμφιλιωθεί με την εικόνα των πνιγμένων προσφύγων; Πίσω από κάθε θάνατο υπάρχει ένας άνθρωπος με ιστορία , συγγενείς , όνειρα… Ζωές παιδιών , ζωές νέων ανθρώπων , ζωές οικογενειών όπως οι δικές μας… όπως οι ζωές των δικών μας, των φίλων μας. Πώς να δεχτούμε το θάνατο;
Πίσω από κάθε θάνατο πρόσφυγα στη Λέσβο υπάρχουν δολοφόνοι. Γιατί κανείς δεν βλέπει αυτούς τους δολοφόνους; Τούρκοι δουλέμποροι σε πρώτο πλάνο. Ως πότε θα παραμένει στο απυρόβλητο η εγκληματική στάση της Τουρκίας; Το είδαμε και στις επισκέψεις «επισήμων» στη Λέσβο. Κανείς σχεδόν δεν μίλησε για τη στάση της Τουρκίας. Γιατί άραγε η Ε.Ε. «χαϊδεύει» την Τουρκία; Ας βρεθούν επιτέλους δίοδοι που να παρέχουν ασφάλεια στη μετακίνηση των προσφύγων. Πόσοι νεκροί χρειάζονται για να συμβεί αυτό;
