Editorial - Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014
Για τους Δημότες της Λέσβου που ζουν εκτός Μυτιλήνης το να πληρώσεις τους λογαριασμούς ύδρευσης είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Πρέπει να παρακαλέσεις για να πληρώσεις. Στα χωριά της Λέσβου δεν εκδίδονται λογαριασμοί όπως στην πόλη της Μυτιλήνης. Όταν οι πρώην Δήμοι "θυμόταν" τους λογαριασμούς ύδρευσης έβγαζαν κάποια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα και καλούσαν το κόσμο να πληρώσει. Όσοι άκουγαν την ανακοίνωση πλήρωναν, όσοι δεν την άκουγαν δεν πλήρωναν... πλήρωναν αργότερα αν ήθελαν με κάποια επιβάρυνση! Και όλες οι πληρωμές αφορούσαν τη χρήση πριν δύο ή τρία χρόνια. Καταμέτρηση δεν γινόταν και δεν γίνεται... ξοδεύεις όσο νερό θέλεις και πληρώνεις ουσιαστικά μόνο το πάγιο. Ούτε υπάλληλοι για την καταμέτρηση υπάρχουν ούτε σύστημα με στοιχεία για την έκδοση τιμολογίου ύδρευσης. Να μην μιλήσουμε για τις «κρυφές συνδέσεις» που έχουν νερό χωρίς να υπάρχουν ρολόγια μέτρησης της κατανάλωσης νερού.
Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους εδώ και χρόνια. Επομένως δεν μας κάνει εντύπωση ότι το ανείσπρακτο νερό της Λέσβου είναι 4,2 εκατ. ευρώ. Κι αν βάλουμε και τα προβληματικά ρολόγια και τις παράνομες συνδέσεις καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλο είναι το μπάχαλο και πόσο μεγάλη είναι η οικονομική αιμορραγία της ΔΕΥΑΛ.
Είναι αισιόδοξο που στο πρώτο Δ.Σ. της ΔΕΥΑΛ συζητήθηκε αυτό το θέμα. Ελπίζουμε σταδιακά να εφαρμοστεί σε όλους τους πρώην Δήμους της Λέσβου ένα ενιαίο σύστημα μηχανογράφησης και έκδοσης λογαριασμών ύδρευσης. Και το νέο Δ.Σ. της ΔΕΥΑΛ να λάβει υπόψη ότι ΔΕΝ έχουν ευθύνη οι πολίτες που δεν πλήρωναν τους λογαριασμούς ύδρευσης.
