Editorial - Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
Η μελαγχολία των εορτών είναι μια άλλη διάσταση… Με το πέρασμα των χρόνων καταλαβαίνεις ότι οι γιορτές είναι περισσότερο μια παιδική υπόθεση.Από τότε που κατάλαβα ότι δεν υπάρχει αυτός ο «κύριος» με την άσπρη γενειάδα , την κόκκινη κάπα και τα γυαλάκια πάει και το πνεύμα των εορτών.Τα Χριστούγεννα έχουν καταντήσει ένα καταναλωτικό όργιο. Πρέπει να κάνεις τα τυποποιημένα ψώνια , να συμμετάσχεις στο τυποποιημένο τραπέζι και να φορέσεις το ηλίθιο εορταστικό χαμόγελο. Να είσαι υποχρεωτικά ευτυχισμένος. Ρεβεγιόν και άλλες τέτοιες ιστορίες!Χριστούγεννα με διατροφικό όργιο! Να φας! Να καταναλώσεις!Να ανταλλάξεις τυποποιημένες ευχές.Βέβαια τώρα τελευταία η κρίση μας έχει προσγειώσει λιγάκι αλλά οι συνήθειες καλά κρατούν.
Η επανάληψη ενός έργου που το έχεις ζήσει ξανά και ξανά! Κανένα ενδιαφέρον.Και σε τελική ανάλυση να μη νιώθεις τίποτα.Κανένα ενδιαφέρον γιατί δεν έχουμε μάθει να μιλάμε με τη ψυχή και τα έργα μας.
Το άλλο παραμύθι είναι οι «φιλανθρωπικές» πράξεις των Χριστουγέννων. Να δώσουμε χρήματα για τα παιδάκια, για διάφορα ιδρύματα. Να νιώσουμε ότι κάτι προσφέρουμε… Άσχετα αν όλο το χρόνο με τις πράξεις μας έχουμε «γαμήσει» – «εκμεταλλευτεί» αρκετούς συνανθρώπους μας.Οι κάλες πράξεις έχουν άλλη αξία όταν γίνονται εκ βαθέων και όχι λόγω των ημερών.
Τα Χριστούγεννα είναι το καλύτερο άλλοθι για κάθε άνομη πράξη μας. Με μια κίνηση φιλανθρωπίας έχουμε καθαρίσει!
Αυτά τα «πρέπει» των εορτών με σκοτώνουν. Δε τα μπορώ. Μα θα μου πεις με τους ανθρώπους ζεις… Με τους ανθρώπους θα «παιχτεί» το σκηνικό της ζωής! Μα και πάλι θα σου απαντήσω ότι θα ήθελα το αυθεντικό , την αύρα των ανθρώπων χωρίς δώρα , χωρίς ευχές.Το χαμόγελο και η αγκαλιά! Αυτά είναι τα πολύτιμα δώρα που είναι τόσο σπάνια.Η ματιά της αγάπης , το άγγιγμα ψυχής.Χωρίς αμπαλάζ και περίτεχνα περιτυλίγματα.
Συμμετοχή σε ένα θέατρο με την αυλαία να κλείνει μόλις τελειώσουν οι γιορτές. Χωρίς κάτι να σου μένει…
Το μόνο που μένει είναι τελικά τα επιπλέον κιλά του σωματικού βάρους και η άνοδος της χοληστερίνης.
Κάποτε θα έρθουν άλλα «Χριστούγεννα». Τα «Χριστούγεννα» με τη δική μας γέννηση. Να αλλάξει όχι η ζωή μας…. (μην ελπίζεις σε τέτοιες τεράστιες αλλαγές) αλλά η ματιά μας.Που είναι εκείνο το αθώο «κοριτσάκι με τα σπίρτα»;Έγινε πόρνη! Πόρνη που σου πουλάει όχι το κορμί της αλλά το ψεύτικο συναίσθημα. Και εμείς σαν γνήσιοι «ξοφλημένοι» κοιτάμε τη φωτιά των σπίρτων και όχι τη φλόγα της καρδιάς….