Editorial - Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013
Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013
Αν υπήρχε τρόπος καταγραφής των λέξεων-φράσεων της τοπικής επικαιρότητας το τελευταίο εξάμηνο στην κορυφή της λίστας θα ήταν οι φράσεις «αναθεώρηση Καλλικράτη» και «γήπεδο Μυτιλήνης». Εκατοντάδες δημοσιεύματα, άρθρα και αναλύσεις. Μεγάλες προσδοκίες, πολλές υποσχέσεις και από ουσία μηδέν.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Δεν θα «σπάσει» ο Δήμος Λέσβου,δεν θα παίξει ποδόσφαιρο η Καλλονή στη Μυτιλήνη μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος.
Βέβαια όλα αυτά δεν δυσκολεύουν καθόλου όλους εκείνους που έδιναν τις ψεύτικες υποσχέσεις. Εξακολουθούν να κάνουν αυτό που ξέρουν και να είναι οι «σωτήρες» του τόπου μας.
Αυτό που ίσως έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι η απουσία αντίδρασης από τους πολίτες. Ποιος θα ασχοληθεί με τον Καλλικράτη ή το γήπεδο της Μυτιλήνης; Μικρές λεπτομέρειες είναι όλα αυτά από τη στιγμή που έχεις να αντιμετωπίσεις «χαράτσια»,φόρους,ανεργία. Όσο κι αν έχουν προβληθεί τα θέματα του γηπέδου και του Καλλικράτη από τα τοπικά ΜΜΕ της Λέσβου η πραγματικότητα δείχνει ότι ελάχιστα ενδιαφέρουν τους πολίτες. Ίσως αυτό να εξηγεί και την ανοχή που δείχνουν οι πολίτες στις ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών και του κάθε υπεύθυνου.
Ανοχή που υπάρχει και σε όλη τη θύελλα φόρων και μείωσης του βιοτικού επιπέδου την οποία βιώνουμε την τελευταία τριετία.
Τι μπορεί λοιπόν να ξεσηκώσει όλο το λαό της Λέσβου; Κάποτε μας ξεσήκωσε η Ακαδημία (η μετακόμισή της στη Ρόδο και η δημιουργία του Πανεπιστήμιου Αιγαίου), η ΝΕΛ (ζητούσαμε να μην έρθει πλοίο από άλλη ναυτιλιακή εταιρεία). Κάποιες κινήσεις τα τελευταία χρόνια (όπως από τους πολίτες του Πλωμαρίου) δεν είχαν την ανάλογη συνέχεια. Με τα σημερινά δεδομένα τίποτα δεν μπορεί να αφυπνίσει το λαό της Λέσβου. Μάλλον όπως αναφέραμε βρισκόμαστε σε φάση ανοχής και αποδοχής των πάντων.
Σήμερα εκατοντάδες Κρητικοί κάνουν απόβαση με πλοία στον Πειραιά για να διαδηλώσουν στην Αθήνα για την φορολογία των αγροτεμαχίων. Εμείς εδώ ούτε μια πορεία δεν κάναμε, έστω συμβολικά, για την αναθεώρηση του Καλλικράτη.
Οι ερμηνείες της αδράνειας και της απραξίας χρειάζονται μεγαλύτερη αναζήτηση και ίσως χρειάζονται και την άποψη των ειδικών (από ψυχολόγους μέχρι κοινωνιολόγους). Ίσως να θεωρούμε ότι εμείς θα την «βολέψουμε» ότι και να γίνει. Έχουμε το «κεραμίδι» μας, έχουμε και ένα-δύο κτήματα και κάπως θα την βγάλουμε. Μας έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι εμείς πάντα την «βολεύουμε». Παράλληλα και ο τοπικισμός σε επίπεδο χωριών μας δυσκολεύει να δούμε το νησί ως σύνολο. Τέλος η κατάρρευση της συνεταιριστικής ιδέας (NEL, Συνεταιριστική Τράπεζα, Lesvoshop) μας κάνει καχύποπτους απέναντι σε κάθε παλλεσβιακή δράση.
Και επειδή δεν θέλουμε να είμαστε απαισιόδοξοι…. Οι κινήσεις αλληλεγγύης που αν μη τι άλλο είναι πολλές από ομάδες πολιτών προς σε όσους έχουν ανάγκη αποτελούν την «αισιόδοξη σπίθα» για κάτι νέο και για να μάθουμε επιτέλους να διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει.
"Κάθε παιχνίδι έχει μια νίκη και μια ήττα
κι από παιδί το ξέρω, πριν την αλφαβήτα
όμως απόψε ούτε νίκη, ούτε ήττα.
Από μωρό κοιμάμαι με το φως σβησμένο
απ’ το σκοτάδι ξέρω τι να περιμένω.
Έχω ένα λύκο στο μυαλό μου αναθρεμμένο.
Και κάθε τόσο που γεμίζει το φεγγάρι
βγάζω το λύκο πριν τον πάρουνε χαμπάρι
από τη νύχτα τους εκδίκηση να πάρει."
O Λύκος / Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Νατάσα Μποφίλιου
