Editorial - Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014
Δυο λόγια για τη σημερινή μέρα. Όχι για τον Άγιο Βαλεντίνο και τις καρδούλες. Δυο λόγια για τον έρωτα, για την υπέρτατη δύναμη της ζωής, για το θαύμα της ζωής, για τα «ζωντανά αίματα».
Κατάρα και ευχή ο έρωτας. Πόνος και ηδονή. Ποτέ δεν είναι ευθεία ο έρωτας. Καμπύλες δυναμικής ομορφιάς που αναγκάζουν τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να ακολουθήσουν. Ζωντανές μαχαιριές που σε μαθαίνουν να μην έχεις ανάγκη από μετάγγιση αίματος. Ο έρωτας πάντα δημιουργικός και πάντα καταστροφικός. Τι νόημα έχει ο έρωτας αν δεν ζήσεις τα άκρα του; Εδώ τα άκρα κάνουν καλό. Σε ολοκληρώνουν.
Σήμερα οι ερωτευμένοι δεν γιορτάζουν. Αν είσαι ερωτευμένος πετάς κάθε μέρα, είσαι φωτιά, είσαι τρελός. Εκφράζεις την αγάπη σου με τα μάτια. Ζεις την αγάπη με το αίμα σου.
Κάποτε το πίστευε και το έλεγε παντού. «Φιλαράκι το σημαντικό στον έρωτα είναι να σου πηδάει το μυαλό. Άμα σου πηδάει το μυαλό όλα γίνονται , όλα τα ζεις»
Και έζησε πολλά. Έφαγε τα μούτρα του, μάτωσε. Παθιασμένος. Στους δρόμους της λογικής με μια επίφαση τρέλας για ότι δεν είχε και για ότι δεν τόλμησε. Έκανε τη διαδρομή του, έκανε τα χιλιόμετρα του στα στήθη των γυναικών. Κάποτε ήταν φυλαχτό στα στήθη τους. Ύστερα έγινε σκουπίδι. Άλλαξε θεωρίες, άλλαξε ανθρώπους, άδραξε στιγμές. Ταξίδεψε στα μάτια. Νοστάλγησε τα ματιά της. Και τώρα πια άλλαξε τη θεωρία του. «Φιλαράκι το σημαντικό στον έρωτα είναι να σου πηδάει την ψυχή». Ναι τη ψυχή. Γιατί αν πηδήξεις την ψυχή έχεις γίνει ένα με την ψυχή. Και η ψυχή ξέρεις έχεις άλλη ενέργεια. Μεγάλη αποβολή ενέργειας. Λες και ο έρωτας μεγαλώνει την εντροπία του σύμπαντος.
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Κάνουν ευχές καθώς κάνουν έρωτα. Γεννιούνται οι ευχές ως καρποί του έρωτα. Δεν φοβάσαι όταν είσαι ερωτευμένος. Καταφύγιο ο έρωτας. Καταφύγιο πανίσχυρο μα και τόσο αδύνατο. Μπορεί να ηττηθεί από τον εγωισμό. Μπορεί να ηττηθεί από τη στιγμή. Μια στιγμή στο μαύρο. Τότε που το μαύρο νικάει το κόκκινο.
Δεν είναι ο έρωτας ο μπόμπιρας με το βέλος που τρυπάει καρδιές. Δραπέτης της λογικής είναι ο έρωτας. Δραπέτης του θανάτου. Τι άλλο παρά στιγμές αιωνιότητας είναι ο έρωτας. Κάθε φορά που άκουγες την καρδιά σου να τρίζει κέρδιζες και μια στιγμή στην αιωνιότητα της μνήμης σου. Και θα είναι τραγωδία να γεράσεις και να έχεις ξεμείνει από τέτοιες στιγμές.
Τα βογγητά σου να τα κερδίσεις όχι μόνο με το κορμί αλλά και με τη ψυχή σου. Να θυμάσαι και να προχωράς. Στην πόλη σου, στη θάλασσα σου. Εκεί πάλι θα ερωτευτείς ξανά. Και ο έρωτας δεν είναι μόνο στο κορμί και στη ψυχή. Αλλά και στις ιδέες και στα όνειρα σου. Γιατί τελικά ο έρωτας είναι για τη ζωή.
Ζωή χωρίς έρωτα; Καταστροφή! Έρωτας χωρίς ζωή; Αδύνατον!
Γρηγόρης Δεϊλόγκος
