Editorial -Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014
H Μυτιλήνη στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Με το πιο άσχημο τρόπο. Από το πρωί της Παρασκευής η είδηση της διαπόμπευσης μιας κοπέλας κάνει το γύρο του διαδικτύου. Αξίζει να σταθούμε σ’ αυτό το γεγονός για πολλούς λόγους. Εμείς θα προτιμήσουμε να σταθούμε σε ένα λόγο που κατά τη κρίση μας είναι ο σπουδαιότερος.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη χρονολογική σειρά. Η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ δημοσιεύει την είδηση για τη διαπόμπευση κοπέλας από άγνωστους με τη διανομή αφισών. Στις αφίσες υπήρχε η το όνομά της και η ιατρική γνωμάτευση ότι η κοπέλα είναι φορέας HIV (AIDS). Λίγες ώρες μετά το δημοσίευμα αποδείχτηκε ότι η ιατρική γνωμάτευση ανέφερε ότι η κοπέλα είναι φορέας HPV. Και εδώ ξεκινάει ένα «περίεργο» παιχνίδι. Επειδή ο φορέας HPV δεν σημαίνει και θάνατο μερικοί προσπάθησαν να ξεχάσουν τη διαπόμπευση. Λες και ο κάθε πολίτης που θα αντικρίσει μια αφίσα είναι υποχρεωμένος να ξέρει τι είναι HPV και τι HIV. Αλήθεια τι είναι διαπόμπευση; Μόνο όταν αναφέρεις ότι κάποιος έχει θανατηφόρα ασθένεια; Μόνο αυτό είναι; Γιατί άραγε τόση υποκρισία; Δεν θέλουμε να σχολιάσουμε το πώς αντιλαμβάνονται τη διαπόμπευση άλλα ΜΜΕ … πιστεύουμε όμως ότι κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί στη θέση της κοπέλας και να δει κάποια ιατρική γνωμάτευση που τον αφορά στους δρόμους της πόλης. Ας είναι γνωμάτευση και για ένα απλό κρυολόγημα.
Ενδιαφέρον έχει η συνέχεια της υπόθεσης. Η οικογένεια της παθούσας κατήγγειλε στις αστυνομικές και δικαστικές αρχές ως ένοχο για την πράξη της διαπόμπευσης 46χρονο πρώην φίλο της κοπέλας. Αμέσως κινήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες και σχηματίστηκε δικογραφία. Με βάση τις μαρτυρίες ο 46χρονος ενοχλούσε και στο παρελθόν την κοπέλα απλά δεν έβαζε μυαλό αφού μέχρι τότε κανείς δεν τον είχε καταγγείλει και εκμεταλλευόταν την ανοχή και τη σιωπή της οικογένειας.
Επομένως σε όλες αυτές τις «δύσκολες υποθέσεις» η σιωπή δεν είναι λύση. Και το σπάσιμο της σιωπής (που στη συγκεκριμένη περίπτωση ξεκίνησε από το δημοσίευμα) δεν είναι μόνο η δημοσιότητα αλλά και η καταγγελία στις αρμόδιες αρχές. Ο νόμος της σιωπής ευνοεί πάντα τη βία , τη διαφθορά και τη συνέχιση πράξεων που μπορεί να φθάσουν μέχρι τη διαπόμπευση ή ακόμη χειρότερα….
Ο σπουδαιότερος λόγος - με βάση την εξέλιξη που είχε αυτή η ιστορία- για τον οποίο αξίζει να σταθούμε είναι να μάθουμε να μιλάμε εκεί που πρέπει. Ούτε φόβος πρέπει να υπάρχει ούτε ντροπή. Ο φόβος μας και η ντροπή που ίσως νιώθουμε για κάποια πράγματα είναι αυτό που δίνει δύναμη σε όλα αυτά τα ανθρωπάκια που πολλές φορές βολεύτηκαν πίσω από τη «διαπόμπευση». Και η διαπόμπευση έχει πολλές προεκτάσεις… φθάνει και μέχρι τους εκβιασμούς.
Υστερόγραφο: το κείμενο δεν έχει σκοπό να στηρίξει το δημοσίευμα της εφημερίδας που μιλούσε για ιό HIV.Το συγκεκριμένο κείμενο αφορά κάθε άνθρωπο αυτής της πόλης που φοβάται να μιλήσει για όσους τον απειλούν, τον διαπομπεύουν ή τον εκβιάζουν. Το μήνυμα είναι ένα: Να σπάσουν τη σιωπή , να μιλήσουν, να απευθύνουν στις αρμόδιες αρχές , στη Δικαιοσύνη.
Δεϊλόγκος Γρηγόρης
Διαχειριστής ιστοσελίδας
