Η ομογενής χρυσή ολυμπιονίκης Helen Maroulis για διακοπές στη Λέσβο
Χρόνος ανάγνωσης :
3'Μια γεροδεμένη, όμορφη νέα γυναίκα που πίνει «φρέντο μέτριο» σε ένα καφέ στην προκυμαία της Μυτιλήνης. Την αναγνωρίζεις από τη μπλούζα με το διακριτικό USA. Είναι η Helen Maroulis. Θα μπορούσες να τη λες και Ελένη Μαρούλη. Εγγόνι μεταναστών των χρόνων μετά τον εμφύλιο πόλεμο που αναζήτησαν μερίδιο στον ήλιο του κόσμου στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, φεύγοντας από το μικρονήσι τους την Κάλαμο της Λευκάδας. Και τα κατάφεραν.
Τα κατάφεραν κι οι παππούδες, τα κατάφερε κι ο Έλληνας πατέρας, τα κατάφερε κι η Ελληνοαμερικανίδα κόρη. Μόνο που τούτη τα πολυκατάφερε… Αθλήτρια ελεύθερης πάλης γυναικών, χρυσή Ολυμπιονίκης στο Ρίο το 2016 στα 55 κιλά, χρυσή παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2015 στο Βέγκας στα 52 κιλά και φέτος στο Παρίσι στα 58 κιλά. Που πάει να πει στην κορυφή του κόσμου…. Από την Κάλαμο της Λευκάδας στην κορυφή του κόσμου.
Ήρθε στη Λέσβο πριν μέρες και χαίρεται τις ομορφιές του νησιού στο μοναδικό Μόλυβο. Από το Παρίσι και το παγκόσμιο πρωτάθλημα ήρθε στη Αθήνα με τον προπονητή της, πήγε στην Κάλαμο και τέλος στη Λέσβο. «Κάποιοι φίλοι μου είπαν για το νησί και τις ομορφιές του», λέει. «Είχαν δίκιο» προσθέτει.
«Ο Μόλυβος», λέει,«για τον τόπο των διακοπών της, είναι μοναδικός στον κόσμο. Δεν υπάρχει άλλο μέρος που να συνδυάζει το να κάθεσαι στο γραφικό λιμάνι και να γευματίζεις, στη ρίζα του μεσαιωνικού κάστρου, δίπλα από όμορφα μαγαζιά για ψώνια, σε ένα μοναδικό φυσικό και χτισμένο περιβάλλον».
Τη ρωτάμε αν την επηρέασε η πρόσφατη προσφυγική κρίση, αν φοβήθηκε να έρθει για διακοπές στο νησί. Είχε διαβάσει για όλα αυτά, λέει, αλλά πρόσφυγες δεν είδε, ούτε τη ενόχλησε κανένας. Οι παραλίες είναι καθαρές, τα χωριά και η πόλη ασφαλή, όμορφα και μοναδικά. «Και το φαγητό μοναδικό» προσθέτει.
Πρώτο απ’ όλα το «λαδοτύρι σαγανάκι». «Εκπληκτικό…» σχολιάζει.
Η κουζίνα της Λέσβου είναι από μόνη της διαφήμιση. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα φαγητά με κρέας. «Στο φαγητό είμαι 100% Ελληνίδα…» θα πει.
Είναι η αφορμή να τη ρωτήσουμε πώς αισθάνεται. Ελληνίδα ή Αμερικανίδα. «Είμαι 50% Ελληνίδα» λέει. «Λόγω παράδοσης, κληρονομιάς, πολιτισμού της χώρας απ’ όπου κατάγομαι. Αλλά και λόγω θρησκείας αφού βαφτίστηκα χριστιανή ορθόδοξη. Και είμαι 50% Αμερικανίδα γιατί χρωστώ στη χώρα που πρόσφερε σε εμένα τόσα πολλά, όσο και στην οικογένεια μου».
Η ελεύθερη πάλη είναι ένα δύσκολο άθλημα προπάντων για μια νέα γυναίκα. «Παλεύω από επτά ετών. Από σύμπτωση ξεκίνησα γιατί ακολουθούσα το μεγαλύτερο αδελφό μου που πάλευε επίσης. Έτσι ξεκίνησα. Μου άρεσε και έκανα την άσκηση στην ελεύθερη πάλη τρόπο ζωής. Αφιερώθηκα και το άθλημα μου έδωσε πολλά. Αντίληψη ζωής και πολλές όμορφες στιγμές».
Η θέση της παγκόσμιας πρωταθλήτριας και της Ολυμπιονίκη στις ΗΠΑ δεν είναι κάτι σπάνιο όσο στην Ελλάδα. Είναι όμως εξίσου σημαντικό. Η Ελληνοαμερικανίδα πρωταθλήτρια δεν αποζητά τα όσα τα μετάλλια της μπορούν να της αποφέρουν.
«Επιστρέφοντας από το Ρίο μπήκα στο αυτοκίνητο της μητέρας μου και πήγα στο σπίτι. Για μένα ο αθλητισμός παραμένει τρόπος ζωής και οι χαρές που μου δίνει με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Αυτό είναι όλο. Το 2012 δεν συμμετείχα στους Ολυμπιακούς Αγώνες αφού δεν κατάφερε να μπω στην Εθνική Ολυμπιακή Ομάδα. Έσφιξα τα δόντια και προσπάθησα. Σύντομα ήρθε η επιτυχία. Προσπαθείς και πετυχαίνεις» αυτό είναι όλο καταλήγει.
Και μια προτροπή: «Να τη προσέχετε την Ελλάδα. Το επόμενο καλοκαίρι θα τα ξαναπούμε….».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Στρατής Μπαλάσκας
