25η Νοεμβρίου «Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών»
ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ (ΚΕΘΙ)
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
Ενημερωτικό Σημείωμα με αφορμή την 25η Νοεμβρίου «Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών»
Η βία κατά των γυναικών μας αφορά όλες και όλους. Δεν έχει ένα μόνο πρόσωπο και δεν αφορά μόνο το άτομο που την υφίσταται. Δεν πρόκειται για ατομική υπόθεση, αλλά για κοινωνικό πρόβλημα που απαιτεί τη συνεργασία και κινητοποίηση όλων μας για την αποτελεσματική πρόληψη και καταπολέμησή του. Εκδηλώνεται σε κάθε γωνιά της γης, σε γυναίκες ανεξαρτήτου εκπαιδευτικής, οικονομικής, οικογενειακής ή άλλης κατάστασης. Ήδη από το 1999, με στόχο την ανάδειξη της σοβαρότητας, αλλά και της έκτασης του προβλήματος ο ΟΗΕ έχει ανακηρύξει την 25η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
Στην Ελλάδα, καίριο ρόλο στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του φαινομένου, διαδραματίζει η λειτουργία των υποστηρικτικών δομών του Πανελλαδικού Δικτύου για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΔΟΠΙΦ) του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, το οποίο αποτελείται από 44 Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών, 19 Ξενώνες Φιλοξενίας και την 24ωρη Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900.
Το Συμβουλευτικό Κέντρο Μυτιλήνης του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας, το οποίο ξεκίνησε την λειτουργία του τον Μάρτιο του 2013, εντάσσεται στο πανελλαδικό δίκτυο των παραπάνω υποστηρικτικών δομών της ΓΓΔΟΠΙΦ και συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή ένωση στο πλαίσιο του ΠΕΠ Βορείου Αιγαίου 2014-2020. Παρέχει δωρεάν υπηρεσίες συμβουλευτικής στήριξης (ψυχολογικής, κοινωνικής, εργασιακής και νομικής) σε γυναίκες θύματα βίας ή/και πολλαπλών διακρίσεων, από εξειδικευμένο προσωπικό (Σύμβουλος Υποδοχής, Κοιν. Λειτουργό, Ψυχολόγο και Νομικό). Η επιστημονική εποπτεία ασκείται από το ΚΕΘΙ σε όλες τις δομές του δικτύου προκειμένου να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών προς τις γυναίκες θύματα βίας ή και πολλαπλών διακρίσεων.
Το μήνυμα της φετινής καμπάνιας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της ΓΓΔΟΠΙΦ είναι ''Λέξεις μαχαιριές'' λέξεις που οι γυναίκες ακούν συχνά είτε από τον σύντροφό τους, είτε από το οικογενειακό/φιλικό τους περιβάλλον και τις κρατούν εγκλωβισμένες σε ένα τοξικό και κακοποιητικό περιβάλλον. Το μήνυμα ''Λέξεις μαχαιριές'' τις προτρέπει να ''ακούν'' τις πράξεις και όχι τα λόγια γιατί όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, μετά από ένα σημείο κάποιες λέξεις γίνονται μαχαιριές. Στόχος μέσα από το μήνυμα αυτό, είναι οι γυναίκες να αναγνωρίσουν τα σημάδια πίσω από τις λέξεις και να απευθυνθούν στο Δίκτυο δομών μας για βοήθεια και στήριξη.
Το Συμβουλευτικό Κέντρο Μυτιλήνης λειτουργεί από Δευτέρα – Παρασκευή από τις 08:00-16:00 και βρίσκεται στην Παπαδιαμάντη 2 στη Χρυσομαλλούσα.
Τηλ. επικοινωνίας: 22510 34470
E-mail: mytilini@isotita.gr
Ιστοσελίδα: www.womensos.gr
-----------
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΓΕ
Ανακοίνωση
Για την 25η Νοέμβρη Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της βίας κατά των Γυναικών
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών ο Σύλλογος Προοδευτικών Γυναικών εκφράζει την αλληλεγγύη της σε κάθε γυναίκα της βιοπάλης που είναι θύμα βίας με όποια μορφή και αν εκφράζεται αυτή. Είμαστε στο πλευρό κάθε γυναίκας που βιώνει τη βία εκεί που εργάζεται, εκεί που ζει, που σπουδάζει, που αθλείται, που περνάει τον ελεύθερο χρόνο της.
Η ΟΓΕ από την ίδρυση της μέχρι σήμερα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία που εντείνει την ανισοτιμία των γυναικών
- Αποκαλύπτοντας όλα τα πρόσωπα της βίας εναντίον μας που κρύβουν οι εκμεταλλευτές του μόχθου μας, όπως και οι κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που τους στηρίζουν
- Φωτίζοντας τη ρίζα της βίας κατά των γυναικών
- Οργανώνοντας την πάλη των γυναικών ενάντια σ’ αυτούς που τη γεννούν, σ’ αυτούς που την τρέφουν.
Βία είναι το συνολικό τσάκισμα της εργασιακής, της οικογενειακής, της προσωπικής μας ζωής, είναι η έλλειψη μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής μας, των εργασιακών μας δικαιωμάτων, της μητρότητας. Βία είναι η ανεργία, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις που κάνουν τη ζωή μας λάστιχο, τα βάρη των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ που πέφτουν στις πλάτες μας. Βία είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η προσφυγιά. Αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ανθίζει η ενδοοικογενειακή βία, η σεξουαλική κακοποίηση, οι βιασμοί, ακόμα και οι δολοφονίες γυναικών. Ταυτόχρονα αυτά είναι τα “δεσμά” που περιορίζουν τις δυνατότητες μιας γυναίκας να ξεφύγει από μία βίαιη διαπροσωπική σχέση.
Όσο οι όροι της ζωής και της δουλειάς μας επιδεινώνονται, τόσο περισσότερο οι γυναίκες δυσκολεύονται να σηκώσουν κεφάλι και να καταγγείλουν, να αντιπαλέψουν την εργοδοτική βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα τους εξασφαλίσουν τη δυνατότητα να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους σε όλους τους τομείς της ζωής τους, να στέκονται στα πόδια τους, να είναι χειραφετημένες οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά.
Η κοινωνία της εκμετάλλευσης γεννά τη βία στις διαπροσωπικές σχέσεις
Οι απαράδεκτες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες, που φτάνουν μέχρι το βιασμό και τις δολοφονίες, είναι το αποτέλεσμα -και όχι η αιτία- της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην ταξική κοινωνία, των κοινωνικών διακρίσεων που βιώνουν οι γυναίκες σε κάθε πλευρά της ζωής τους.
Πηγάζουν από τις αξίες που «γεννά» η ίδια η φύση της σημερινής κοινωνίας: την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης, που διαπερνούν και τις διαπροσωπικές, τις οικογενειακές σχέσεις. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται εχθρικές συμπεριφορές μεταξύ ανθρώπων που έχουν τα ίδια προβλήματα και τα ίδια συμφέροντα, ακόμα και μέσα στην οικογένεια. Έτσι ξεπροβάλλει η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ζωής, η επιβολή της πειθαρχίας, της υποταγής, οι στρεβλές αντιλήψεις περί “αφοσίωσης” της συζύγου ή της συντρόφου που συνδέονται με την τάση «ιδιοκτησίας» της.
Το κίνητρο του δράστη δεν είναι το φύλο του θύματος, αλλά η σχέση του θύματος μαζί του. Τα στρεβλά πρότυπα ανθίζουν όσο διαιωνίζεται η οικονομική και κοινωνική εξάρτηση ενός ανθρώπου από έναν άλλο στο πλαίσιο του γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης.
Λύνεται νομικά το ζήτημα της βίας ;
Η ΟΓΕ τάσσεται αναντίρρητα υπέρ της αυστηριοποίησης του ποινικού πλαισίου των εγκλημάτων βίας κατά των γυναικών. Καταδικάζουμε κατηγορηματικά κάθε φαινόμενο ατιμωρησίας ή προσπάθειας να πέσουν στα «μαλακά» οι δράστες. Όμως, οι όποιες αλλαγές στην ποινική νομοθεσία δεν εξασφαλίζουν από μόνες τους την ολόπλευρη προστασία των γυναικών.
Στην πραγματικότητα είτε οι δολοφονίες γυναικών χαρακτηριστούν γυναικοκτονίες είτε όχι, η ουσία του προβλήματος δεν αλλάζει αν δεν υπάρξει ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών, που εκτός των άλλων θα αποτρέπει τους δράστες να δρουν ανενόχλητοι.
Αποκαλύπτουμε το κίνητρο της όψιμης ευαισθησίας ...περί βίας
Το κίνητρο της όψιμης ευαισθησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών ομίλων .... είναι ότι το «κόστος» από τη βία κατά των γυναικών υπολογίζεται ότι φτάνει στα 286 δις ευρώ το χρόνο! Αποκαλυπτικό είναι το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που επιμερίζει το “κόστος” στην υγειονομική περίθαλψη, στην αυξημένη χρήση της ποινικής Δικαιοσύνης (αστυνομία, εισαγγελείς), στις υπηρεσίες προστασίας των παιδιών, στη “χαμένη παραγωγή λόγω χαμένων ημερών εργασίας» και “χαμηλότερης παραγωγικότητας”.
Δυναμώνουμε το συλλογικό αγώνα ενάντια στη βία των εκμεταλλευτών μας
Είναι ατομικό ζήτημα κάθε γυναίκας να “σπάσει τη σιωπή” της;
Το θάρρος, η τόλμη απέναντι στη βία μπορεί να αναπτυχθεί στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης. Η δράση στο γυναικείο σύλλογο, στο σωματείο είναι η καλύτερη “ασπίδα προστασίας” της γυναίκας για να βρει τη δύναμη και το κουράγιο να αλλάξει τη ζωή της μαχόμενη.
Διεκδικούμε :
- Μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών (επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις), των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες. Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
- Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία των κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και για τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές κ.α.), με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ.
- Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.
-----------------------
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ/ΦΥΛΟΥ ΤΟΥ
ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
25 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Λέμε όχι στη βία κατά των γυναικών
Η βία κατά των γυναικών, φαινόμενο τόσο παλιό όσο και οι πατριαρχικές μας κοινωνίες, αναγνωρίστηκε ως κοινωνικό πρόβλημα, έγινε «ορατή», μόλις τις τελευταίες δεκαετίες χάρη στις έρευνες και τους αγώνες των φεμινιστριών, που έγιναν αποδεκτές και από τους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης, κ.ά.
Τα αίτιά της συνδέονται άμεσα με την ανισότητα που υπάρχει μεταξύ γυναικών και ανδρών, καθώς και τις κοινωνικό-οικονομικές δομές εξουσίας, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα της ζωής, γεγονός που διαμορφώνει ένα κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο η βία κατά των γυναικών με τον έναν ή τον άλλο τρόπο γίνεται αποδεκτή. Συντηρείται μέσω της κοινωνικοποίησης των φύλων, της δημιουργίας έμφυλων στερεοτύπων και προκαταλήψεων, αλλά και της συνεχούς απειλής βίας, παράγοντες οι οποίοι συνολικά θέτουν τις γυναίκες και τα κορίτσια σε κατώτερη θέση και επηρεάζουν τις ενέργειές τους σε όλα τα επίπεδα, ενώ συνιστούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι Διεθνείς Συμβάσεις αναδεικνύουν τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών ως μορφή διάκρισης, η οποία εμποδίζει σοβαρά την ικανότητα τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους σε ισότιμη βάση με τους άνδρες. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA):
Ø μία στις τρεις γυναίκες έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία από την ηλικία των δεκαπέντε ετών
Ø το 75% των γυναικών έχουν δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στον επαγγελματικό τους βίο
Ø το ετήσιο κόστος από την έμφυλη βία στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπολογιστεί ότι ξεπερνάει το αστρονομικό ποσό των 225 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ακραία μορφή έμφυλης βίας αποτελεί η γυναικοκτονία. Το βασικό κίνητρο μιας γυναικοκτονίας είναι το φύλο του θύματος, αλλά συχνά και η άρνηση συμμόρφωσής του στα πατριαρχικά προτάγματα, άρνηση που επιτάσσει την τιμωρία του με τον πιο ακραίο τρόπο. Με δυο λόγια, η γυναικοκτονία είναι η θανάτωση των γυναικών από τους άνδρες, απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Αφορά όλες τις μορφές και τα είδη σεξιστικής δολοφονίας, ανεξάρτητα από το εάν προκαλούνται από μισογυνισμό, από σεξουαλική ευχαρίστηση ή από την αίσθηση της κυριαρχίας επί των γυναικών και άλλων θηλυκοτήτων. Πρόκειται για συγκεκριμένη πατριαρχική, σεξιστική πολιτική με εργαλείο τη δολοφονία.
Δυστυχώς, παρά την έξαρση των γυναικοκτονιών και στη χώρα μας το νομικό μας σύστημα, όπως έδειξε και η πρόσφατη συζήτηση στη βουλή για την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και την μη αποδοχή από την Κυβέρνηση, της πρότασης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να ενταχθεί ο όρος «γυναικοκτονία» στον Ποινικό μας Κώδικα- αίτημα και των φεμινιστικών και γυναικείων κινημάτων - δεν αναγνωρίζει τον όρο αυτό, γεγονός που συσκοτίζει τα κίνητρα και τις επιπτώσεις του εγκλήματος κι έτσι για άλλη μια φορά το νομικό σύστημα αποδεικνύεται στη χώρα μας όπως και στις άλλες χώρες, ανίκανο να προστατέψει τον μισό πληθυσμό της, τις γυναίκες.
Το βέβαιο είναι πως η έμφυλη βία εξακολουθεί να αναπαράγεται σε κάθε χώρα και πολιτισμό, προκαλώντας θανάτους γυναικών, καθώς και βαριές σωματικές και ψυχικές απώλειες στις ζωές τους, των οικογενειών τους και της κοινωνίας γενικότερα. Η αντιμετώπιση της βίας σε βάρος των γυναικών εξακολουθεί και παραμένει σοβαρό κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα, με σημαντικό αντίκτυπο για τη δημοκρατία, την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Απαιτούμε:
·την αναγνώριση και την αποδοχή αυτών των φόνων ως εγκλημάτων μίσους με σεξιστικά κίνητρα και την ένταξη του όρου «Γυναικοκτονία» ως διακριτό έγκλημα στον Ποινικό μας Κώδικα.
·την αναγνώριση και την αποδοχή των γυναικοκτονιών ως εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, λόγω του μεγέθους των συγκεκριμένων δολοφονιών παγκόσμια.
Αγωνιζόμαστε και Διεκδικούμε:
·Πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (ν.4531/2018)
·Επέκταση, αναβάθμιση και μονιμότητα των Συμβουλευτικών Κέντρων, των Ξενώνων φιλοξενίας και της Γραμμής SOS 15900 για τη στήριξη των γυναικών (ν.4604/2019). Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στις δομές.
·Ίδρυση πανελλαδικά, των Γραφείων Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας στα Αστυνομικά Τμήματα και στελέχωση με εξειδικευμένο προσωπικό.
·Ενίσχυση και διεύρυνση του ωραρίου όλο το 24ωρο και όλες τις μέρες του χρόνου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας.
·Οικονομική και νομική στήριξη γυναικών και παιδιών που δραπετεύουν από την ενδοοικογενειακή βία.
·Χορήγηση ασύλου στα σύνορα σε προσφύγισσες που καταγγέλλουν βία και βιασμούς είτε στις χώρες που έφυγαν είτε στη διάρκεια του ταξιδιού τους.
·Κατάργηση του νόμου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια (ν.4800/2021) που αναγκάζει τις γυναίκες και τα παιδιά να παραμένουν σε γεωγραφική εγγύτητα με τους κακοποιητές.
·Πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης 190 της ΔΟΕ για τη βία και την παρενόχληση στον κόσμο της εργασίας, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
·Ουσιαστική εισαγωγή της οπτικής του φύλου και σεξουαλικότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία με την αντίστοιχη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
·Εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της ισότητας των φύλων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στη διαφήμιση και στις αρμοδιότητες του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (άρθρο 24 ν.4604/2019). Να σταματήσει η αναπαραγωγή των στερεοτύπων και του σεξισμού από τα ΜΜΕ.
Συντασσόμαστε με την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου να συμπεριληφθεί η βία με βάση το φύλο ως έγκλημα στο ευρωπαϊκό δίκαιο και να θεσπιστεί μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή οδηγία για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΩΡΑ!
----
Ανακοίνωση της ΚΝΕ για την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών
ΣΠΑΜΕ ΤΟ "ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ" ΤΗΣ ΒΙΑΣ, ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΑΝΙΣΟΤΙΜΙΑΣ
Η ΚΝΕ καλεί κάθε νέο και νέα που οργίζεται και αγανακτεί µε την πολύµορφη βία κατά των γυναικών να δυναµώσει τον αγώνα για να ανατραπούν οι οικονοµικοί και κοινωνικοί παράγοντες που “γεννούν” τους δράστες - “τέρατα” και αφήνουν τις γυναίκες εκτεθειµένες στην ανασφάλεια και κάθε είδους κίνδυνο.
Για να γίνει κάθε χώρος δουλειάς, σπουδών, κάθε γειτονιά και σχολείο κυψέλη αλληλεγγύης για κάθε γυναίκα, ώστε να βρει τη δύναµη και το κουράγιο να αντιπαλέψει τέτοια φαινόµενα και να παλέψει µαχητικά για να αλλάξει τη ζωή της!
Γιατί τον 21ο αιώνα, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες κάθε γυναίκα να ζει χειραφετηµένη οικονοµικά, κοινωνικά, ψυχικά, χωρίς να εξαρτάται από τον σύντροφο ή σύζυγο, από το οικογενειακό περιβάλλον, χωρίς να εγκλωβίζεται σε παθογόνες, βίαιες διαπροσωπικές σχέσεις!
Μπορεί η βία κατά των γυναικών να αντιµετωπιστεί ριζικά µε αλλαγές στη νοµοθεσία;
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είναι υπέρ της αυστηροποίησης του ποινικού πλαισίου και της ποινικής µεταχείρισης των εγκληµάτων βίας κατά των γυναικών, σε κάθε µορφή τους. Όµως, δεν αρκούν για να περιοριστούν τέτοιες εγκληµατικές πράξεις.
Μια γυναίκα έχει να αντιµετωπίσει πολλούς σκοπέλους: Από την αστυνοµική αδιαφορία ή αυθαιρεσία µέχρι την υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, τις µακροχρόνιες νοµικές διαδικασίες. Αλλά και ο υπάρχων νόµος για την αντιµετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας δεν απέτρεψε τους δράστες.
Μπορεί η καταπολέµηση των αναχρονιστικών, σκοταδιστικών αντιλήψεων για τις σχέσεις µεταξύ των δύο φύλων να συµβάλουν από µόνες τους στην εξάλειψη της βίας;
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σταθερά καταδικάζουν τις αντιδραστικές κοινωνικές αντιλήψεις και συµπεριφορές για την κοινωνική θέση της γυναίκας. Αντιπαλεύουν στη δράση τις υποκειµενικές αντιλήψεις που δυσκολεύουν τη συµµετοχή της γυναίκας στον ταξικό, πολιτικό αγώνα.
Όµως, γνωρίζουµε, πως οι αναγκαίες αλλαγές σε τέτοιες αντιλήψεις δεν µπορούν να αποκτήσουν γενικευµένο χαρακτήρα στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, γιατί παραµένουν οι κοινωνικές διακρίσεις, ο οικονοµικός και κοινωνικός καταναγκασµός που βιώνουν οι γυναίκες στην εργασία, την οικογένεια, σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής. Αυτή είναι ταξική ρίζα της ανισοτιµίας των γυναικών και η βάση, που αναπαράγονται αντιδραστικές απόψεις για το γυναικείο φύλο ακόµα και στη συνείδηση των γυναικών.
Στην «αρένα» και τη σήψη της σηµερινής καπιταλιστικής κοινωνίας κυριαρχεί ο ατοµισµός, ο ανταγωνισµός, η υποτίµηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, ακόµα και της ζωής του, που διαπερνούν ακόµα και τις διαπροσωπικές, οικογενειακές σχέσεις.
Μπορεί η πάλη ενάντια στην κυριαρχία των ανδρών στα όργανα εξουσίας να ανατρέψει τη ρίζα της βίας κατά των γυναικών;
Η αναγκαία, ολόπλευρη στήριξη της γυναίκας, για να αποκρούσει κάθε µορφή βίας, σκοντάφτει στις πολιτικές διαχρονικά των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και της ΕΕ, την πολιτική που µέτρα και τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών σε ευρώ, τη λογική κόστους-οφέλους.
Όσες γυναίκες κι αν στελεχώνουν τους αστικούς θεσµούς, το κριτήριο για τη στάση, την πολιτική που εφαρµόζουν δεν είναι το φύλο τους, αλλά τα ταξικά συµφέροντα που οι ίδιες υπερασπίζονται και εκπροσωπούν. Από τη Θάτσερ και τη Μέρκελ, µέχρι τις Ελληνίδες Υπουργούς και την Πρόεδρο της Δηµοκρατίας είναι πολλά «τα έργα και οι µέρες» γυναικών που αναδείχθηκαν για την αντιλαϊκή τους πολιτική.
Έχουν βάλει την υπογραφή τους στην πολιτική που είναι συνώνυµη µε την ανεργία, την ηµιαπασχόληση, το χαµηλό εισόδηµα, την έλλειψη δηµόσιων και δωρεάν δοµών υγείας, πρόνοιας για τις γυναίκες και τα παιδιά τους.
Μόνο η πάλη ενάντια στον εκµεταλλευτικό χαρακτήρα της εξουσίας, µε τις γυναίκες και τους άνδρες εκπροσώπους τους, µπορεί να ανοίξει το δρόµο για τη γυναικεία ισοτιµία, την απελευθέρωση των γυναικών από τη βία, την εκµετάλλευση, τον καταναγκασµό.
ΒΙΑ • ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ • ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Οι δυνάµεις της ΚΝΕ πρωταγωνιστούµε καθηµερινά στην πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς, µόρφωσης, γειτονιά, ανοίγουµε µέτωπο µε κάθε µορφή βίας κατά των γυναικών.
Έτσι χτίζονται και πραγµατικά ισότιµες σχέσεις µεταξύ των δύο φύλων, βασισµένες στις αξίες της συλλογικότητας, της ανιδιοτέλειας, του σεβασµού.
Ο σοσιαλισµός-κοµµουνισµός, η κοινωνία για την οποία παλεύουµε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, είναι η κοινωνία στην οποία οι εργαζόµενοι γίνονται πρωταγωνιστές, ισότιµα άνδρες και γυναίκες, στην πολιτική και κοινωνικη ζωή, στη λήψη, στην εφαρµογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια.
Δυναμώνουμε τη διεκδίκηση για:
- Εκτεταµένο δίκτυο δηµόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδοµών, συµβουλευτικών κέντρων, στελεχωµένων µε ειδικευµένο και µόνιµο προσωπικό, χωρίς εµπλοκή ΜΚΟ. Γενναία χρηµατοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισµό.
- Δηµιουργία ενός δηµόσιου και δωρεάν δικτύου πρωτοβάθµιας φροντίδας υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών µε επίκεντρο τη γειτονιά, που -εκτός των άλλων- θα καλύπτουν την ψυχική υγεία, τον οικογενειακό προγραµµατισµό, τη συµβουλευτική ζεύγους και γονιών.
- Στελέχωση των σχολείων µε το απαραίτητο επιστηµονικό προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.λπ.), που έγκαιρα θα εντοπίζουν και θα αντιµετωπίζουν και τα φαινόµενα βίας και ενδοοικογενειακής βίας.
- Να οργανωθούν ενηµερωτικά προγράµµατα σε σχολεία και σχολές, στους χώρους κατάρτισης από επιστηµονικούς, κρατικούς φορείς.
- Εξασφάλιση από το κράτος στη γυναίκα-θύµα σταθερή εργασία, σταθερό εισόδηµα, επίδοµα για όσο το έχει ανάγκη.
- Εξασφάλιση από το κράτος δωρεάν κατοικίας ή επιδόµατος ενοικίου.
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΙΑ
ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ!
Ο συλλογικός αγώνας για τα σύγχρονα δικαιώµατα των νέων στη µόρφωση, την υγεία, τη δουλειά, τη ζωή είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι στα φαινόµενα της πολύµορφης βίας κατά των γυναικών.
Προχωράµε µπροστά, ανοίγουµε το δρόµο για την κοινωνία της πραγµατικής ελευθερίας, εκεί όπου θα µπουν οι βάσεις και για την απελευθέρωση των γυναικών από κάθε κοινωνική καταπίεση, τον σοσιαλισµό-κοµµουνισµό.
----
Μήνυμα του Αντιπεριφερειάρχη Παναγιώτη Χριστόφα
25 Νοεμβρίου – Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της βίας σε βάρος των γυναικών.
13 γυναικοκτονίες μέχρι στιγμής μέσα στο 2021 και χιλιάδες γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί ή κακοποιούνται.
Αριθμοί πολύ μεγάλοι προστίθενται σε έναν τραγικό απολογισμό πολλών ετών και γενεών που δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος, που είναι βαθιά ριζωμένο στην κοινωνία μας.
Πρόβλημα που ξεκινά από την έλλειψη σεβασμού, τη στρεβλή εικόνα που έχουμε για την εξουσία και καταλήγει σε εγκληματικές ενέργειες.
Μπορούμε όμως να αλλάξουμε αυτή την εικόνα.
Αρκεί ο καθένας από εμάς να συμβάλλει σε αυτήν την αλλαγή μέσα στο σπίτι, στο σχολείο, στον χώρο εργασίας μας και σε κάθε μορφή κοινωνικής δράσης και υπόστασης.
Κυρίως, όμως, μέσα από τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και τα παραδείγματα που τους δίνουμε.
Η βία σε βάρος των γυναικών είναι ζήτημα κοινωνικό αλλά και ατομικό. Είναι απαραίτητο να δίνουμε όλοι καθημερινό αγώνα για να εξαλειφθεί.
Παναγιώτης Χριστόφας
---
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, καθώς και τα ανησυχητικά, αυξανόμενα κρούσματα περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας γεγονός που αποδεικνύει τη θεμελιωμένη αδυναμία αποδοχής της ισότητας των φύλων ο Αντιπεριφερειάρχης Περιφερειακής Ενότητας Λέσβου με αρμοδιότητα στον Πρωτογενή Τομέα Πανάγος Κουφέλος δήλωσε:
«Η «πανδημία» της έμφυλης βίας δυστυχώς συναγωνίζεται αυτήν του κορωνοϊού. Συμβαίνει καθημερινά, αόρατα, σιωπηλά, στο σπίτι, στους χώρους εργασίας, στα πανεπιστήμια. Έχουμε χρέος να ενεργοποιηθούμε όλες και όλοι. Το θέμα της έμφυλης βίας, της ψυχολογικής και σωματικής καταπίεσης, αποτελούν αποτρόπαιες πράξεις που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις οποίες καταδικάζουμε απερίφραστα. Εμείς οι άντρες οφείλουμε μακριά από αυτή τη λογική να το δείχνουμε με πράξεις. Οφείλουμε όχι απλώς να ακούσουμε αυτές τις φωνές αλλά και να μιλήσουμε τη δική τους γλώσσα. Είναι αναγκαίο να μάθουμε να λειτουργούμε διαφορετικά, να αποδεχόμαστε τις έννοιες της ισότητας και της συναίνεσης όχι θεωρητικά αλλά με την ενσώματη καθημερινή μας συμπεριφορά. Να δώσουμε χώρο, να ακούσουμε, να αναλάβουμε την ευθύνη, να επανορθώσουμε, να αλλάξουμε, να γίνουμε «σωστοί άνδρες». Οι δικές μας πράξεις είναι αυτές που μπορούν να γίνουν αφετηρία μεγάλων και ουσιαστικών κοινωνικών και πολιτισμικών αλλαγών. Η ανάγκη για σοβαρές και μελετημένες παιδαγωγικές παρεμβάσεις είναι τεράστια. Για να στέκονται τα παιδιά μας κριτικά και να αποδομούν τα έμφυλα στερεότυπα. Για να λειτουργούν με βάση την ισότητα και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη σχολική και εξωσχολική καθημερινότητά τους, προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική και μελλοντικά εργασιακή. Για να αλλάξουμε τα «δεδομένα». Η σιωπή όλων είναι επιλογή και εν τέλει αποδοχή. Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Πολιτεία και κοινωνία για να πάψει το σπίτι και ο χώρος εργασίας να είναι τόπος μαρτυρίου και να μένει ατιμώρητο το "έγκλημα πίσω από τις κλειστές πόρτες". Το σπίτι είναι το καταφύγιο ασφάλειας όλων μας. Έτσι πρέπει να νοιώθουμε. Απαιτείται ισχυρό και ανθεκτικό δίχτυ προστασίας. Είναι χρέος κάθε δημοκρατικής Πολιτείας και αποτελεί δείκτη της ποιότητας της , η πρόληψη και μείωση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας . Όλοι μαζί ας κάνουμε ένα μεγάλο βήμα στο κεφάλαιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ας χτίσουμε ένα κόσμο από την αρχή. Ένα κόσμο όπου τα παιδιά μας θα σέβονται και θα αγαπούν το αντίθετο φύλλο. Ένα μήνυμα για το μέλλον τους αλλά και για το παρόν. Η λογική ότι η βία θεωρείται συνοδευτικό του φύλλου των γυναικών πρέπει να εκλείψει. Ο ένας εμπνέει τον άλλον και συνοδοιπόροι στη ζωή δημιουργούμε. Από το πατριαρχικό «σχετίζεσθαι» ας περάσουμε σε ένα ισότιμο και συντροφικό «μαζί». Ένα «μαζί» απαλλαγμένο από τις κληρονομιές του παρελθόντος».
