Τα πολυδιαφημισμένα κλειστά κέντρα στα νησιά για το μεταναστευτικό δεν θα είναι ακριβώς κλειστά, αλλά …πολυκεντρικά, λέει τώρα η κυβέρνηση.
«Δεν είναι φυλακισμένοι, είναι περιφραγμένοι σε αυτό το χώρο, για να μπορούν να εντοπιστούν εύκολα», δηλώνει χαρακτηριστικά ο γραμματέας Πρώτης Υποδοχής Μάνος Λογοθέτης, η ρητορική πάντως του οποίου διαφέρει από ακραίες τοποθετήσεις άλλων παραγόντων του κυβερνητικού σχήματος.
Η κυβέρνηση εγκαταλείπει την ιδέα των κλειστών κέντρων, τα οποία αποτελούσαν βασικό στοιχείο της έως τώρα πολιτικής της, καθώς θέλει να εξασφαλίσει τα πρόσθετα χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την λειτουργία των κέντρων αυτών, προκειμένου να μην κατηγορηθεί για παραβίωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά ίσως και προκειμένου να προστίθενται στα κέντρα αυτά-που θα εκτονώσουν αρχικά την πίεση, που θα επανέλθει όμως με τις πρώτες νέες ροές- να τοποθετούνται και νέοι, υπεράριθμοι, μετανάστες.
Η πολιτική της αποτροπής, με τη «φύλαξη των θαλασσίων συνόρων», την κακομεταχείριση προσφύγων και μεταναστών ώστε να ακούγεται πως δεν περνούν καλά και να μην έρχονται άλλοι στη χώρα μας κοκ, δεν απέδωσε και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι στη Μόρια ο αριθμός έχει σχεδόν εξαπλασιαστεί από τότε που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση. Η ύπαρξη των ΜΚΟ, της Frontex και άλλων διεθνών οργανισμών, επίσης, αποτρέπει κάθε ιδέα για παράνομες επαναπροωθήσεις που γινόταν πριν το 2015, ενώ το αντιμεταναστευτικό κλίμα που δημιουργείται με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στη Λέσβο, με καθοριστική συμβολή των φιλοκυβερνητικών μέσων, μόνο ζημιά κάνει στην κυβέρνηση: Ποιος από την ενδοχώρα θα δεχθεί αυτούς τους πρόσφυγες και μετανάστες, που το μόνο που ξέρουν είναι να κλέβουν, να σκοτώνουν και να βιάζουν -ακόμα και αν πάρουν οικονομικά και …άλλα ανταλλάγματα;
Στο κλίμα αυτό, είναι παρήγορο σημείο η εξάρθρωση από την αστυνομία –να τονίζουμε τα καλά της- της ομάδας των επτά ακροδεξιών (αναζητούνται άλλοι δυο όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές) στη Μόρια, οι οποίοι παραπέμπονται με το ρατσιστικό νόμο και την κατηγορία της συμμετοχής σε εγκληματική ομάδα. Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» είχαν επιμείνει στη δράση ακροδεξιών και φασιστικών κυκλωμάτων στη Λέσβο, που κάποτε ονομάζονταν «κόκκινο νησί», δράση που ευνοούσε η μη αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνται από τις υψηλές μεταναστευτικές ροές, αλλά και η εκμετάλλευση από συγκεκριμένα κέντρα και μέσα του προσφυγικού για τη στήριξη συγκεκριμένου κόμματος και την εναλλαγή κυβέρνησης στη χώρα.