10χρονος πιλότος.... η ευχή του Γιώργου από τη Μυτιλήνη έγινε πραγματικότητα
Το Γιώργο από τη Μυτιλήνη τον γνωρίσαμε το καλοκαίρι όταν οι γονείς του έκαναν έκκληση για βοήθεια καθώς ο 10χρονος πάσχει από οξεία μορφή λευχαιμίας.
Ο Γιώργος μας έμαθε να παλεύουμε και από σήμερα μας μαθαίνει και να πατάμε!
Η επιθυμία του Γιώργου να γίνει πιλότος σε πολεμικό αεροσκάφος έγινε πραγματικότητα.
Ο Μη κερδοσκοπικός οργανισμός Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) ανέλαβε δράση!
To Μake-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) πραγματοποιεί τις πιο βαθιές επιθυμίες παιδιών 3-18 ετών με σοβαρές και απειλητικές ασθένειες, ενισχύοντας τον αγώνα τους για ζωή, με Χαρά, Δύναμη και Ελπίδα.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα ο Γιώργος ταξίδεψε στην Αθήνα και βρέθηκε στην αεροπορική βάση της Τανάγρας όπου πέταξε ως συγκυβερνήτης με στρατιωτικό αεροσκάφος C 130.
το μήνυμα του Γιώργου προς το "Make - Α- Wish":
Γιώργος, 10... Εύχομαι να γίνω πιλότος σε πολεμικό αεροσκάφος!
George, 10... I wish to be a pilot in a military aircraft!
Τα λόγια του Γιώργου: "Μπορεί να μην φαίνεται απ’ έξω αλλά μέσα μου… πετάω από την χαρά μου! Δεν μπορώ να σταματήσω να φωνάζω Τέλεια – Tέλεια – Tέλεια”.
Συντελεστές ευχής:
Εθελοντές/Volunteers: Αλεξοπούλου Ελίνα, Σωφρονά Σταυρούλα
Θερμές Ευχαριστίες στον Αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας, Αντιπτέραρχο (Ι) κ. Χρήστο Βαϊτση, για την έγκριση του για την πραγματοποίηση της ευχής καθώς και τους Διοικητές και το προσωπικό των ακόλουθων Μονάδων:
114ΠΜ: κ. Αθανάσιος Γκανάς (Διοικητής), κ. Κυριάκος Γεωργίου (Υποδιοικητής), κ. Δημήτρης Γεωργίου (Διευθυντής Επιχειρήσεων Εκπαίδευσης), κ. Μιχάλης Πεταλάς (Διοικητής Μοίρας – 331Μ), κ. Μιχάλης Μήτσιος (Σμηναγός).
112ΠΜ: κ. Φώτιος Τζάλλας (Διοικητής), κ. Γεώργιος Αμοργιανός (Μοίραρχος 356ΜΤΜ), κ. Δημήτριος Ρόμπολας (Επισμηναγός), κ. Δημήτριος Συκάς (Αντισμήναρχος), κ. Μανώλης Δοκιανάκης (Σμηναγός), κ. Βασίλης Τσιλιουκας (Ανθυπασπιστής), κ. Δημήτριος Ράπτης (Ανθυπαστιστής), κ. Δημήτριος Καλόγηρος (Ανθυπασπιστής) και κα. Ελεονώρα Διάννη (Σμηνίας), Aντώνης Γκούγκουλης (Σμηναγός).
Χορηγοί/Sponsors: Aegean Airlines, AVIS, OASIS Hotel/Apartments, Στρατιωτικά είδη Highlander, George’s Steak House, Ζαχαροπλαστείο “Ανεμώνη”
---------------
Η ιστορία του Make a Wish
Ο επτάχρονος Chris από το Φοίνιξ της Αριζόνα (Η.Π.Α), το 1980, αν και έπασχε από λευχαιμία, είχε μια επιθυμία που ήθελε διακαώς να πραγματοποιήσει: Ήθελε να γίνει αστυνομικός! Εκεί που όλα έδειχναν ότι η ασθένειά του δε θα του επιτρέψει να ζήσει το όνειρό του, συνέβη το απίθανο: Η οικογένεια, οι φίλοι, οι γείτονες και η τοπική κοινωνία κινητοποιήθηκαν και συνεισέφεραν ώστε να βγει αληθινή η ευχή του μικρού Chris.
Έτσι, μια ημέρα ο Chris όχι μόνο έγινε αστυνομικός αλλά το αστυνομικό σώμα τον υποδέχτηκε με όλες τις τιμές! Το όνειρό του έγινε αληθινό! Την αξέχαστη και τόσο ευτυχισμένη εκείνη μέρα, ο Chris αφού ορκίστηκε και έγινε επίτιμος αστυνομικός, μπήκε σε περιπολικό και στη συνέχεια επιβιβάστηκε σε ελικόπτερο της αστυνομίας, για να κάνει εναέρια επόπτευση. Φορώντας τη στολή που είχε ραφτεί στα μέτρα του, ανέβηκε στη μοτοσυκλέτα του «συναδέλφου» του και άρχισε τις αστυνομικές αρμοδιότητες: έδωσε κλήση στους «παράνομους» γείτονές του, βοήθησε στην ομαλή κυκλοφορία των αυτοκινήτων… όλα όσα κάνει δηλαδή ένας αστυνομικός! Μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά του; H μητέρα του είπε πως ο γιός της έζησε την πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής του και μαζί με αυτόν και όλη του η οικογένεια! Όσοι συμμετείχαν στην εκπλήρωση της ευχής του επτάχρονου αστυνομικού συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν τη δυνατότητα και σε άλλα παιδιά, που δίνουν τη δική τους μάχη, να ζήσουν αυτή την αξέχαστη εμπειρία του ονείρου που γίνεται πραγματικότητα!
Στην Ελλάδα… το Make-A-Wish ιδρύθηκε το 1996, με πρώτη ευχή αυτήν του Ανδρέα, που ήθελε να παίξει με την αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό. Ντυμένος με τη φόρμα του «Θρύλου», ξεκινάει με τη λιμουζίνα για το ραντεβού με το όνειρο. Μπαίνει στο γήπεδο, συναντάει τους «Θεούς» της ομάδας του και η προπόνηση αρχίζει… με τον Ανδρέα να σουτάρει, να τριπλάρει, να χτυπάει πέναλτι, να πετάει από τη χαρά του! Σαν υπνωτισμένος στη συνέχεια, παραλαμβάνει από τον προπονητή μια τιμητική πλακέτα και μια μπάλα με τις υπογραφές των αγαπημένων του παικτών, ενώ προσπαθεί να κάνει αυτή τη στιγμή να κρατήσει όσο το δυνατό περισσότερο γίνεται. Για πάντα! Παρ” όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, ο Ανδρέας νικητής στη μάχη με την αρρώστια του πια, δεν ξεχνά ποτέ εκείνη την ημέρα που χαράχτηκε με ανεξίτηλα χρώματα στη μνήμη του και τον όπλισε με μοναδική δύναμη και αστείρευτη θέληση τις δύσκολες ώρες που αγωνιζόταν για να κερδίσει ένα υγιές μέλλον. Τα λόγια του 10χρονου τότε Ανδρέα: «Αν ένα απίστευτο όνειρό σου έγινε πραγματικότητα, τότε και το όνειρό σου να ξαναγίνεις καλά, έρχεται πιο κοντά»
