Η διάσωση της ΜυτιλήνηςΚαι φέτος Μυτιλήνη πήγαμε. Είναι το ετήσιο προσκύνημα, όπως λέει εκείνη που κοιμάται πλάι μου. Και δίκιο έχει, αλλά δεν θα το αναπτύξω εδώ το σκεπτικό της. Εδώ θα αναπτύξω το πως σώθηκε η Μυτιλήνη από τους Τούρκους τους τουρίστες. Έστω το πως ανάσανε, μιας και σε αυτή τη ζωή κανένας δεν σώζεται άνευ παρεμβάσεως θεϊκών δυνάμεων. Μια ανάσα γύρω στα 25 μύρια ευρώ, μπορεί και 30, μπορεί και κάτι παραπάνω. Πάνω κάτω τα διπλά (μπορεί και τα τριπλά, συγχωρείστε με αν κάνω λάθος) από τις κτηνοτροφικές επιδοτήσεις που έχασε φέτος το νησί. Οξυγόνο με δυο λόγια και κάτι παραπάνω από παρηγοριά. Τα έβλεπα τα Τουρκάκια στην Ερεσό. Μια παρέα από κορίτσια κι αγόρια σαν τα κρύα τα νερά, απόλυτα ταιριαστή με το περιβάλλον αφού η Μυτιλήνη δεν φημίζεται για την υψηλή θερμοκρασία των υδάτων τους. Κάνανε πλάκα, κάνανε χαβαλέ, γελάγανε, τραγουδάγανε, στο θρυλικό μπαρ Parasol που δεσπόζει της μεγάλης παραλίας. Κόσμια, πάντως, κοσμιότατα, χωρίς γουρουνιές ή καγκουριές. Και δώσε ποτά, δώσε κοκτέιλ, δώσε σφηνάκι