Α ρε σύντροφε… 2 χρόνια από το θάνατο του Μάνου Δούκα
Γράφει ο Γιώργος Συκάς
2 χρόνια από εκείνο το βράδυ που μάθαμε ότι «έφυγες»… Μας λείπεις…
Μας λείπει το χιούμορ σου, που το επιστράτευες ακόμα και στα πιο δύσκολα θέματα… Όπως σε εκείνο το καφενείο στην Στύψη, που ρώτησες τον σερβιτόρο αν έχει κάτι κατεψυγμένο το τραπέζι, και άρχισε να σου λέει ότι όλα είναι φρεσκότατα. Με αφοπλιστικό τρόπο και γελώντας του απάντησες:
«Ρε μαλάκα, μεταμοσχευμένος είμαι, όχι του ΕΦΕΤ».
Μας λείπει η ικανότητα σου να εκλαϊκεύεις τα πιο σύνθετα θέματα, με έναν τρόπο αφοπλιστικό, ζητώντας μέσα από μία συζήτηση να δώσεις και να πάρεις όσο γίνεται περισσότερα, κάθε στιγμή, οπουδήποτε…
Μας λείπει η μανία σου να ψάχνεις τα πάντα… από τα χορτάρια που έβγαζε ο Λεπέτυμνος, μέχρι την λογική του πολεοδομικού σχεδιασμού της Σοβιετικής Ένωσης… Και να αγαπάς όλες τις γνώσεις με όλο σου το «είναι»…
Μας λείπει η ικανότητα σου να εξιστορείς, όπως τότε που μου έλεγες τους αγώνες στη Λέσβο αρχικά, στα φοιτητικά σου χρόνια στη συνέχεια, στα συνδικαλιστικά αργότερα. Με τρόπο που φαινόταν σαν να έκανες ένα ταξίδι, ένα ταξίδι που το επέλεξες. Ήσουν βαθιά πεπεισμένος για ότι πίστευες, για αυτό και δεν σταματούσες σε οποιαδήποτε εμπόδια σου έβαζε η ζωή.
Μας λείπει η ξεροκεφαλιά σου, όπως τότε που σου λέγαμε το 2019 στη προεκλογική περίοδο να ξεκουραστείς κάποιες μέρες (όντας μεταμοσχευμένος), και εσύ να οργώνεις όλα τα χωριά και να μας απαντάς «ξεκουραστείτε εσείς, εγώ είμαι νέος ακόμη».
Μας λείπει η αγάπη σου για τον Μόλυβο και τον πατέρα σου… Στο Μόλυβο που «ο μπαμπάς σου» όπως έλεγες, έδωσε μάχες. Για τον τόπο του, για το κίνημα…
Μας λείπει η δύναμη σου να γυρνάς πίσω και να αντιμετωπίζεις όλες τις επιλογές σου, κατάματα… Με τη δύναμη του σκεπτόμενου ανθρώπου… Όπως τότε που με αφοπλιστική ειλικρίνεια είχες πει «ποτέ δεν έφυγα από το Κόμμα στην ουσία…»
Αλλά δεν μας λείπει η σκέψη σου… Γιατί έφυγες ενώ «Δεν είχες ούτε μια άσπρη τρίχα στη ψυχή σου. Ούτε σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας»… Με τα χνάρια σου έδειξες γιατί οι κομμουνιστές είναι άλλης πάστας άνθρωποι. Είναι αγάπη από τη κορφή ως τα νύχια. Και ήσουν πολύ ψηλός, πανάθεμα σε.
Α ρε Σύντροφε που δεν πρόδωσες
Α ρε Σύντροφε πόσο θα μας λείψεις
Πηγη:
