Κουνελοαρχίδια

Γράφει ο Γιώργος Τυρίκος -Εργάς:  Αν ψηφίσω ναι θα το κάνω επειδή θα δεχτώ πως σε μια παρέα λύκων το κουνελάκι το κακόμοιρο δεν μπορεί παρά να έχει σκυμμένο το κεφάλι και να παρακαλάει να μην το φάνε. Θα ορίσω μετά τους λύκους να αποφασίσουν για το κουνελοσυμφέρον μου γνωρίζοντας πως που και που θα μου δαγκώνουν και από μια δαγκωνιά κρέας.

Αν ψηφίσω ναι αυτό σημαίνει πως θα ξέρω τα μαρτύριά μου, θα ζω με πληγές και ράμματα αλλά τουλάχιστον, να εκεί στην άκρη, υπάρχει λίγο γρασίδι να βοσκήσω εγώ και η κουνελοοικογένειά μου.

Αν ψηφίσω ναι θα ξέρω πως δεν μπορώ να αντιδράσω στα ψέματα και στις δαγκωνιές των κυρίαρχων λύκων, τους έχω καλέσει να ασελγούν πάνω μου με αντάλλαγμα μια χαμοζωή, αλλά ζωή. Ξέρω πως σε κάποια στιγμή θα μπορέσω, ίσως και να ονειροπολώ, ή να πείσω το κουνελίσιο μυαλό μου πως έκανα τη σωστή επιλογή, πως τα πράγματα με τους λύκους θα φτιάξουν.

Όμως ξέρετε, δε θα ψηφίσω ναι.

Γιατί φοβάμαι τη μέρα που ο γιος μου θα γυρίσει και μου πει "Ρε χέστη κούνελε, εξαιτίας σου μας γαμούν τη ζωή οι λύκοι".

Δεν θα ψηφίσω ναι γιατί όλη μου η ζωή, όλο μου το έργο, τα βιβλία μου, οι πίνακές μου, τα άρθρα μου, ο ακτιβισμός μου είναι ένα ανάθεμα εναντίον των λύκων, ντόπιων και εθνικών και παγκόσμιων. Δεν μπορώ να δεχτώ ποτέ πως μια λυκοπαρέα, μια χούφτα στην ουσία, κυρίαρχων ζώων έχουν το δικαίωμα να διαφεντεύουν τις ζωές μας. Δεν είναι αυτή η μοίρα της ανθρωπότητας. Από την στιγμή που μπορούμε να οραματιστούμε μια δίκαιη κοινωνία έχουμε το χρέος να παλέψουμε για αυτήν. Ξέρω πάρα πολύ καλά πως το όχι μπορεί και να οδηγεί σε αχαρτογράφητες θάλασσες. Ξέρω πάρα πολύ καλά πως τελικά με το όχι μπορεί να μου μείνει ο ρομαντισμός και στο τέλος να μην έχω τίποτα.

Όμως εγώ, εγώ ο Γιώργος προσωπικά δεν μπορώ να ζήσω με την επιλογή της λυκοπαρέας που θα με δαγκώνει όποτε γουστάρει, δεν μπορώ να ζήσω με τη σκέψη ότι ταπεινώθηκα με τη ψήφο μου από εκείνους που καταφανέστατα με εκμεταλλεύονται και λένε ψέματα, δεν μπορώ να ζήσω με την προοπτική πως το μέλλον θα με κατατάξει στους σοφούς-υποταγμένους νοικοκύρηδες που βοσκούν λίγο γρασίδι και λένε ευχαριστώ. Με σοφούς υποταγμένους νοικοκύρηδες δεν αλλάζει τίποτα. Δεν ξέρω καν αν κάτι αλλάζει σε αυτόν τον κόσμο, σίγουρα όμως τα κουνέλια στην αυλή των λύκων δεν συμμετέχουν σε αυτό.

Έτσι λοιπόν, την Κυριακή επειδή το χρωστάω στον εαυτό μου και σε όσους αγαπώ πολύ, θα βάλω μέσα στον φάκελο ένα όχι. Θα είμαι χεσμένος από τον φόβο μου αλλά θα μπορώ τουλάχιστον στους καιρούς που θα 'ρθουν να σας κοιτώ όλους -μα όλους- κατάματα με το κεφάλι μου ψηλά. Θα λέω τα λόγια μου με δυνατή φωνή και όχι με ψιθύρους.

Και μέσα στο φάκελο, για τους λύκους, εκτός από το όχι θα βάλω και τα κουνελοαρχίδια μου.

Αν είναι να με φάνε, ας φάνε αυτά πρώτα.